Pagina's

woensdag 4 september 2019

Duncan forever?

Sinds enige tijd kwamen klanten binnen, op zoek naar Mayco glazuren. Ik kon ze niet helpen, ik verkoop geen Mayco. Maar er kwam meer en meer vraag, waarschijnlijk via workshops, internet... En hoe meer ik ze wilde vertellen dat Mayco en Duncan samen opgroeiden en gelijkaardige producten maken, hoe meer ze begonnen te twijfelen. Niet kennen, niet weten, het maakt onzeker.



Nu, ik laat mijn klanten niet in de steek. Ik zocht uit hoe ik hen kon helpen. Amerikaanse firma's schermen met andere termen dan in onze opleidingen worden gebruikt. Concepts, cover coats, underglaze, stroke and coat..., vind je weg daar nog maar eens in! Waar zijn de engobes, de onderglazuren, de glazuren, de opglazuren, de effectglazuren???





Ondertussen liggen er conversietabellen in De Koploper, waarmee je gemakkelijk overschakelt tussen Ducan en Mayco. Je hoeft er dus niet voor naar andere oorden te lopen, De Koploper helpt je ermee!

Voor onze Open Deur heb ik ervoor gezorgd dat er zo veel mogelijk van deze alternatieven in de winkel aanwezig zijn.

En, om even fier te zijn op onze producten, misschien enkel feiten?
1. Duncan bestaat sinds 1946, Mayco sinds 1954.
2. .............

Nee, eigenlijk wil ik niet echt tegen mekaar opbieden. Duncan heeft goede producten, Mayco ook. Mayco maakt hier iets meer promotie, maar dat zegt niks over de producten, ze zijn gewoon gelijkwaardig aan die van Duncan. En als je Duncan goed vond, dan is dat nog steeds een punt.

Ikzelf ben iets voorzichtiger, onderglazuur op een ongebakken stuk smeren, dat is niet zonder gevaar. Het kan goed gaan, het kan ook blaasjes geven.
In De Koploper krijg je steeds het beste advies over de producten.
Wees welkom, nu vrijdag 6 en zaterdag 7/9 op onze Open Deur en... op alle dagen daarna!

Ya, we lov you all !

vrijdag 9 augustus 2019

Emotionele thermiek.

Negen uur in de avond. Midden zomer en toch, de warmte binnen neemt me in de armen als ik uit de koelte van de avond stap. Er is een beetje wind en als die overdag een beetje afkoeling bracht, is het nu bijna kilte waaruit ik ontsnappen wil. Negen uur, en de duisternis hangt in de lucht. Midden zomer, en toch.

Het was een mooie dag, vol emoties en het lijkt me bijna poëtisch te stemmen.
Deze ochtend een oven geleverd aan 2 brave mannen op leeftijd die samen boetseren. Mijn zoon, net 27, die me fysiek assisteerde vroeg zich af of het niet een beetje meer betekende, "2 venten die samen potjes maken". Er speelde een glimlach op mijn gezicht, als ik bedenk hoe hij en zijn maat samen foto's gaan trekken en elkaars portretten beoordelen om "kunst te produceren" en zich goed te voelen. Hoe denken mensen over andere mensen?

Maar er viel meer moois te rapen in deze lange dag.
Zo was er deze ochtend mail. Mail van een dame die mij nu af en toe bijstaat als "zelfstandig helper". Ik ben al enige tijd op zoek naar een aantal helpende handen die ervoor moeten zorgen dat ik het werk leuk blijf vinden. Zo is er een hele vriendelijke man die mij wegwijs maakt in een stockbeheer- en fiscaal programma, een slimme studente die op woensdag poedertjes afweegt en potjes in de schabben schikt... O ja, die laatste vertelde net dat ze het toch niet zag zitten en bedankte me voor de kans die ze kreeg. Al voelde ik het aan mijn dikke teen aankomen dat ze niet zou blijven, toch snap ik het helemaal niet. Het is saai werk, akkoord, maar ik doe niet moeilijk, ze mag muziek in haar oren steken en zelf haar werk regelen, oké, ze verdient niet verschrikkelijk veel, maar wordt wel correct en stipt betaald. Gelukkig heb ik ondertussen al enkele vervangertjes staan wachten.
En zo is er die mail deze ochtend. Die maakte mij gelukkig. Deze dame zegt dat ze blij is dat ze mij mag en kan helpen. Ik was wel op zoek naar iemand die mij wilde helpen en aanvullen daar waar ik zelf enkele tekorten wist. Dan kan je toch niet anders dan je gelukkig voelen?
Ik bezoek nog een leverancier. De man die ik al jaren ken en me ooit een mooie marge aanbood omdat hij in mijn project, mijn winkel geloofde, vertelt me dat hij nog 86 dagen moet werken, "neen, geen werkdagen, échte dagen".
Ik rij naar De Koploper. Daar begin ik wat te werken. Werk, dat is er altijd. Maar eigenlijk wacht ik op mijn vriendin. Eén van mijn dierbaarste vriendinnen, een vriendschap ontsproten uit de liefde voor de keramiek. Gisteren vertrok haar dochter naar Australië voor een groot avontuur. Deze jonge dame was mij eerste jobstudente op woensdag. Ik was ongelooflijk gezegend met dat meisje: zelfstandig, ondernemend, vriendelijk en slim. Wat wil een mens nog meer?
Maar mijn vriendin nu, de mama, is een beetje ontredderd door het vertrek van haar dochter. Ik voel helemaal mee. Mijn jongste zoon is op die leeftijd (eigenlijk wel iets ouder) voor 6 maanden vertrokken naar Zweden. Maar dit meisje vertrekt voor een JAAR naar AUSTRALIE.
We hebben wat gebabbeld, die mama en ik. En ik werd er melancholisch van.
Blij dat ik haar ken.
Blij dat ik blijkbaar ook iets voor haar beteken, net als zij die mij op deze afkoelende zomeravond wat warmte gaf.

woensdag 7 augustus 2019

Stand van zaken.

Het is lastig om de eerste zin te formuleren...
"Hallo, hier ben ik weer?" of "Coucou, c'est moi!" of "Oei, wat ben ik lang stil geweest."

Of begin ik er gewoon aan, met de deur in huis?
Kiezen is vaak moeilijk. naast het feit dat het ook spreekwoordelijkerwijze verliezen betekent, zit je plots opgezadeld met allerlei vraagtekens. Enerzijds kan je er heel onzeker over worden, anderzijds sta je dan stil bij bedenkingen die je op andere momenten niet zou maken. Zoals die eerste zin dus. Of de keuze van een illustratie.

Maar er is meer aan de hand met dat kiezen vandaag.
Ik heb namelijk besloten om aan de toekomst te denken, aan mijn toekomst en aan de toekomst van De Koploper, mijn vriendje sinds 15 jaar, nu al.
Daarom ben ik op zoek naar een "zelfstandig helper".
Wordt vervolgd...

zaterdag 21 februari 2015

Pottenbakken





Filmke gemaakt over "de handeling pottenbakken" gemaakt door 3 studenten, waaronder mijn oudste zoon.

vrijdag 12 december 2014

De vogeltjes van Christien Dutoit.

Vorig weekend hebben we ook eindelijk de oven kunnen verhuizen.
Wat een luxe! Alles van op het rek een meter verder de oven in! Zo gemakkelijk is het nog nooit geweest...

We halen nu onze achterstand in: de vogels van Christien Dutoit worden eindelijk gebakken... Maar, zoals beloofd, de deelnemers hebben ze nog voor het einde van het jaar.

Deze zijn er al uit:





Er zit nog een reeks in en volgende week moet ik nog 2 ladingen bakken...

maandag 25 augustus 2014

Cursus keramiek, basistechnieken met klei.

In september begint het nieuwe klei-jaar voor mij!
De vakantie is dan definitief voorbij. Dit jaar was het een werk-vakantie, onderbroken door 2 weken lesgeven in pottenbakken. 't Was weer eens wat anders... Enthousiaste mensen die het pottenbakken eens wilden proeven tijdens hun vakantiedagen. Creatieve vakantie in eigen streek.

En nu mogen we weer aan het werk in de nog vrij nieuwe zaak. Er ligt ondertussen een parking voor de ingang. En voor wie het nog niet ontdekte: die ingang is achteraan, Ter Abdijhoeve. Ik geef toe, de eerste keer vraagt het een beetje zoekwerk, maar eens gevonden, vergeet je het nooit meer. En, een groot voordeel, we gaan nu niet meer verhuizen!


Het najaar is dé periode voor cursussen. Het schooljaar begint op allerlei fronten en keramiek past daar ook tussen. Dus gaan we van start met een basiscursus in 5 lessen. Deze cursus loopt al enkele jaren en steeds opnieuw verrassen de resultaten.
We starten uiteraard met duimpotjes, een eeuwenoude basistechniek waarmee je alle kanten uit kan. Van de meest leuke kleine olijvenpotjes tot de meest fantastische porseleinen kunstwerkjes waarmee Pascale Devisschere furore maakt.


 Daarna gaan we bouwen met rollen of "worstjes", de basistechniek colombin.

Hierbij kijken we vol ontzag naar de grote Magdalena Odundo, een Keniaanse dame die reeds jaren les geeft in het Verenigd Koninkrijk. De vormen die zij creëert met zo'n eenvoudige manier van opbouwen, laten mij hart een slagje vlugger gaan.
 Er is een les voorzien om plakken te leren gebruiken. Het uitrollen van klei is vrij arbeidsintensief, maar je gaat daarna wel sneller vooruit.

De plakken kan je gebruiken in slappe toestand of laten opstijven en er dan bijvoorbeeld doosjes en sokkels mee bouwen.
Vazen, huisjes,...

Volle vormen uithollen, engobes en oxides, glazuren... We raken het allemaal even aan.
De technieken kunnen natuurlijk ook gecombineerd worden.


Finaal gaan we zelf het werken met porselein niet uit de weg... We maken een theelichtje met papier/vlasporselein.

De cursus is een middel om je weg te beginnen zoeken, een techniek te vinden die je ligt, een afwerking die je graag ziet...

De eerste les is al volgende week dinsdag.
Als je snel bent, kan je er nog bij...
Met deze link lees je er alles over. Klik hier.

zaterdag 21 december 2013

Alle viskes zijn gebakken!




De laatste oven is leeg.
Klaar voor een nieuwe start...