Pagina's

dinsdag 30 juni 2009

Het rapport.


Beoordeeld worden. Mijn jongens hebben nu allebei hun rapport binnen en, dankuwel voor de belangstelling, het was goed. Zelfs hier en daar zéér goed. In de lagere school was dat wel anders, ze dreven eens net boven, net onder, neusje net boven het oppervlak. Maar, gelukkig hebben ze nu hun dada min of meer gevonden en gaat het iets beter met dat drijven...

Alhoewel. Vader en oudste zoon hebben net zwemtesten afgelegd voor duikproeven 500 m palmen en ze zijn allebei gebuisd. Dat kan ik me moeilijk voorstellen, mijn atletisch gebouwde zoon en ditto vader (!) stonden daar te pronken naast een stel bierbuiken en aanzienlijk minder gespierde exemplaren. Blijkt dat ze niet voldoende "getricheerd" hebben, hun vest niet genoeg opgeblazen of zoiets... Enfin, volgende keer beter. Toch niet té eerlijk zijn, hé gasten!

Beoordeeld worden dus. Afschuwelijk vind ik het, en toch, ik ben er heel gevoelig voor. Mijn boekhouder, heel wat jaren jonger dan ik, vertelt me waar ik uit de bocht ga, waar ik het goed doe, knikt "begrijpend" als ik zeg dat ik het ook voor mijn plezier doe en lacht af en toe wat meewarrig omdat ik al die cashflows toch niet allemaal kan volgen... Hij doet zijn best me dat allemaal uit te leggen en ik pak al mijn avondschoolkennis bij elkaar en loop hem achterna... Na enkele keren samen bespreken, groeit er toch een zekere sympathie. En wat betreft boekhouden, is dat al heel veel voor mij. Merci, Jos.


Iedereen is nu thuis, de laatste pot pasta geleegd (kilooooo's eten mijn 2 gasten ervan!!!!) en mijn glaasje witte wijn staat me aan te kijken: "Nog een overpeinzing op de bank in de tuin? Wat denk je? " Ik pak haar delikaat bij haar steeltje en geniet van de avond die koeltjes over de hitte van de dag valt.

Heb net mijn mail gelezen en leg de weegschaal weer in evenwicht (beoordeeld worden!), beetje blij na wat onmacht, onbegrip en toch wel ook pijn. "We kunnen er weer tegen", denk ik, terwijl de wijn mijn geest vertroebelt.

"Mama, weet je, die leraar waar ik het moeilijk mee had, die is volgend schooljaar mijn titularis...?..." Pa vraagt de problemen nu 2 maanden weg te steken, ma zoekt een bemoedigend antwoord. Maar ja, beoordeeld worden dus.

Ik denk even aan een klant, vanmiddag, die eigenlijk echt niet gewoon een klant is. We kennen elkaar nu zo'n 20 (!) jaar en het is heel leuk babbelen. Hij zei dat het zondag de moeite was.

Bedankt!

Ik herlees de mails van mensen die zondag genoten hebben.

Ik denk aan de dame waar we gisteren een oven leverden, mijn oudste en ikzelf. We kregen er champagne geserveerd a.u.b.! En verse courgette en komkommers mee uit de moestuin. Een ontspannen babbeltje onder de notenboom. Mijn zoon gaat nu vast nog vaak mee ovens leveren en mooie (blad)gouden kerkhanen spotten!

Het rapport mag weer gezien worden, voldoende over de hele lijn. Een onvoldoende duikt net weg onder het jaartotaal en het klasgemiddelde houdt er een spiegel voor.
Het is nu stil in huis, de hitte eiste haar slachtoffers. Mild vul ik het rapport met cijfers. Onvoldoende? Hoezo???? Maar neen.

Geen opmerkingen: