Niks doen, op je rug in het gras liggen. Het overkomt mij wel eens, maar niet echt vaak. Zeker niet de laatste tijd. Nochtans, ik doe het heel graag, kijken naar de hemel en zoeken wat je ziet in de vormen van de wolken. Ik heb een mooie herinnering die terug keert, elke keer als ik in mijn ouderlijk huis naar het toilet ga: Roodkapje. Roodkapje loopt daar in de tekening van de tegels en ze is er altijd weer... Vertrouwen. Zekerheid, ze zal er altijd zijn. Op de vloertegel boven mijn linker dikke teen. Ik geef het niet zo graag toe, omdat het niet echt vrijgevochten en hip klinkt, maar ik heb een zwak voor vertrouwen en zekerheden. Als ik het voel bij iemand, dan ben ik op mijn gemak.
Maar, we hadden het nu over die wolken en die vrije tijd, niks doen. Het zat er dus niet in dit weekend. Op vrijdagavond begon de cursus assemblage van gedraaide vormen. De hele dag heb ik opgeruimd, plaats gemaakt en gestofzuigd, 's avonds zag je nauwelijks het verschil en na het passeren van de troepen, al helemaal niet meer. Nu, je kan je afvragen hoe het anders zou moeten zijn, een bende onder leiding van het "opperhoofd". Mijn cursisten lachen er altijd mee dat ik Dirk Vanhaeren zo noem (gelukkig weet hij het niet). Het is ook niet kwaad bedoeld, alleen vind ik het iets hebben dat bij hem past, en nu al zeker omdat hij zich daar zo 2 maanden gaat bewegen onder een groep Twa in Rwanda, waar hij zich groot zal mogen voelen (!). Het opperhoofd, dus, hieronder alvast druk met het roken van de vredespijp met een bleke Twa in mijn eigenste rimboe... al verstopt hij ze strategisch een beetje (die pijp).
Dat was vrijdagavond en zaterdag de hele dag weer van hetzelfde, heel motiverend om eens wat verder te springen met je gedraaide werkstukken! Het zou weer goed zijn, ik wist het. Vertrouwen.
En dan: zondagsrust. Dat had je gedroomd! Filiep stond hier al voor dag en dauw om de naked raku voor te bereiden, in te leiden, volledig te doorlopen én af te ronden, zelfs mee op te ruimen. Het publiek was ook heel ongeduldig, het was hier al volle bak nog voor alles op zijn plaats stond. De hele voor- en namiddag heeft Filiep uitleg en demo gegeven. Ik ben héél tevreden van mijn keuze, de mensen hebben het allemaal aangegeven, ze hadden er bijzonder veel van opgestoken! Bij deze ook nog even de gegevens van Filiep Vandenberghe, als je op zijn naam klikt vind je alles terug in het artikeltje over zijn open tuin dag.
En geen halve seconde heb ik eraan getwijfeld dat hij er zou staan, zelfs nooit overwogen. Vertrouwen.
Naar de wolken heb ik dus niet kunnen kijken, in het gras liggen nog minder, maar in de tekeningen die de rook op mijn potten heeft geschilderd, zag ik ook van alles. En ik was de enige niet: laddertjes, ventjes, vuurwerk, een paard op hoge poten, spettertjes (hoezo?), ik hoorde zo veel. En ik zag al die blije gezichten, gezichten die me bekend en voorlopig nog iets minder bekend voor komen, en mensen die me dierbaar zijn omdat ze herinneringen voor me bewaren...
Ik heb een fotoreeksje gemaakt, al zal je nog hier en daar een nevel op de potten zien, geen wolkjes, gewoon nog wat opkuiswerk. Maar ik wilde jullie toch al eens wat laten zien, jullie die dit allemaal hebben gemist. En ook jullie die erbij waren, uiteraard.
Bedankt ook omdat ik erop kon vertrouwen dat ook mijn 3 mannen er stonden daar waar ik een extra zetje nodig had. En mijne Philippe, omdat hij zich ook zijn hele weekend heeft ingezet, voor mij.
Vertrouwen. Voor softies en niet stoer.
Mooi zo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten