De Kleikids.

Eindelijk. Wel eens over gehoord, maar nog nooit gezien. Daar komt dan nu verandering in.
Mijn 5 dappere kleikids die trouw zo goed als elke zaterdag van het schooljaar uit hun bed wippen of vallen of kruipen... en hier dan vanaf 9u30 komen werken met klei.
Ze kunnen er wat van! Ze kennen er ook heel wat van, opbouwen met rolletjes of met plakken, vormen, boetseren, kloppen, stempelen, krassen, verlijmen, pottenbakken, drukmallen maken en gebruiken, engobes, glazuren...
Soms vraag ik me af wat ik ze nog meer moet bijbrengen? ... Gelukkig is er zo veel mogelijk op keramisch vlak.

We vertrekken wel eens van een bepaald kunstenaar, zoals Picasso, Niki de Saint Phalle, ... Of we ontdekken een bepaalde stijl en werken daarop voort, zoals de Art Deco of de primitieve Afrikaanse kunst...


Rond Niki de Saint Phalle was een evenement met voorstelling van hun werk...

We diepen een bepaald thema uit, zoals de muziek en gaan instrumenten maken in klei.
Deze vakantie mogen ze oefenen op hun zelf gemaakte instrumenten en in september komt er vast een cd uit. Ja, ja...

Als laatste reeks, na pasen, vroegen ze om weer eens voluit te mogen boetseren. Het toeval wil dat ik, al kuierend op het internet met de hulp van de afbeeldingenzoeker van Google, een aantal mooie Afrikaanse beelden had gezien waarbij het hoofd platgedrukt was, net alsof het tussen een bankschroef had gezeten. Ik stelde dus voor dat ze allemaal een afbeelding zouden zoeken om van te vertrekken, de typische kenmerken van het gelaat eruit zouden halen en deze dan uitvergroten op een model dat in vooraanzicht zo plat mogelijk was.
Het is een succes geworden, vind ik zelf. Tegen september zullen de werken zeker gedroogd en gebakken zijn... Dan steek ik ze misschien wel in een wedstrijdje, want 2 kleikids vertrokken van een bestaande, bekende figuur. Misschien kunnen jullie dan raden welke beelden en van welke vedetten er werd vertrokken?...

Dit zijn mijn vedetten, in volle actie.



Het zijn erg leuke zaterdagochtenden voor mij. De gesprekken zijn wel eens heel pittig, af en toe, en er wordt veel afgelachen. Ze komen ook al erg lang, dus we kennen elkaar wel al een tijdje en ik weet wat ze wel en niet (zo goed) kunnen. Er wordt ook wel geplaagd. Ik stel hen wel eens op de proef.
Ze lachen ook wel eens met mijn blog, als ik er trots op ben, als er een klant iets van zegt, ... "Ga je dat op je blog zetten?" Toen het over gedichtjes ging, heb ik hun uitgedaagd: "Schrijf maar iets, dan zet ik het erop." Ze lachten me uit en zeiden dat ik dat toch niet zou doen. Eén heeft zijn tekstje ingediend, op de andere wacht ik nog steeds. Bang dat ik het er toch zou publiceren?!

Bij deze, Jens, het is dan toch zo ver:

Pottenbakken.

Moeder Aarde geeft je klei met weinig waarde.
Een duwtje links, een stootje rechts.
Een tuutje hier, een krulletje daar,
o, wat een mooi gebaar.

En kijk! Kijk naar dit
nietszeggende brokje aarde:
het heeft nu al wat meer waarde,
dat brokje van Moeder Aarde.


Ik blijf erbij, ze kunnen en ze kennen al behoorlijk wat van werken met klei.

En ze zijn geïnteresseerd! Gisteren, de proeven waren net voorbij, eentje had die ochtend nog mondeling gehad, zijn ze hun werk komen afmaken. Precies, geen wilde feesten die dag, geen videospelletjes, geen uitstapjes naar zee... Nee, aan tafel, opbouwen met worstjes, glad maken, kloppen en wrijven, zelfs polieren, ... Voorbeeldige studenten, hun kleidiploma waard! Of doen we er nog een jaartje bij, gastjes?

Alvast een goed verlof gewenst, geniet ervan, Sarah, Isha, Arne, Jens en Maxime! En heel graag tot volgend schooljaar.