Last minute.

"Wat ben je aan het doen?" vraagt Facebook me. Ik heb me aangemeld, zoals je kan zien, hier links wat verderop. Op vraag van iemand, om foto's te delen. Maar ik vind het (voorlopig?!) nogal raar. Je vult je gegevens in en meteen begint "het systeem" je voorstellen te doen om mensen te contacteren en "een vriendschapsverzoek te zenden". "Wil je mijn vriendje zijn?" klikt zelfs passé voor een puber... En zelfs als je neen zegt, gaat het blijkbaar duchtig op zoek in je mailadressen om mensen voorstellen te doen. Ik heb een beetje een "privacy-probleem". Bovendien kan je "vrienden" berichtjes sturen, die dan iedereen mee kan lezen. Tja...
Je kan ook iemand "porren". Ik weet nog niet wat dat is, maar het klinkt nogal ... kincky, niet?!
Tja, de vooruitgang, hé, dames en heren.


Ben net terug van een ritje taxi spelen, dat wás ik aan het doen. Mijn jongste heeft me weer verleid hem te voeren met zijn fiets in de camionette, dan kon hij nog een laatste keer de leerstof herlezen. Reed voorbij de nieuwe windmolens in Zwevegem. Ik hou van windmolens, ik vind ze mooi. En ze produceren "schone" energie. En ze geven alles een nieuwe dimensie, ze bieden een houvast om me te oriënteren. Overal waar ik nu rij op de ring rond Kortrijk of in de omliggende gemeenten, ik zoek ze en stel me voor waar ik ben. Hier en daar zo'n monument zou het mensen (dames?) veel eenvoudiger maken zich bewust te zijn van waar ze staan.
Waar sta ik?
Wat ben ik aan het doen?
Ik bouw mijn eigen wagenpark, enfin misschien mijn eigen schroothoop, of toch ook weer niet. Kan ik eigenlijk nog niks over zeggen, komt later wel. Maar ik moet veel gips gieten en ik doe dat niet graag. Le plâtre, c'est pas ma matière préférée. De lucht ruikt raar, er is veel stof en het plakt aan alles.
Verder lees ik mijn mails, zonder dat een ander meeleest.
Heb nog wat gedachten, mijmeringen die ook niet openbaar gegeven worden.
En ik blog.
En ik denk na over mijn draaiwerk. Ik ben met een redelijk simpele vorm bezig, maar ik wil er een lange smalle nek op zetten. En dat is niet zo simpel, blijkt het. Bij het insnoeren gaat het geheel wiebelen en worden kleine fouten plots heel zichtbaar.
Ik zoek het net wat af en vind een filmpje waarop ik zie hoe je het kunt doen. Ziet er simpel uit.




Ik hoop er straks wat tijd voor te kunnen maken, ik wil het nog eens proberen.
En als het niet zou lukken, kan ik er volgende week mee aan de slag, tijdens de cursus assemblage misschien? Nek apart draaien en erop monteren, klaar is kees. Maar de verdienste is net niet helemaal dezelfde.
Zal iets anders doen volgende week.
Als je zin zou krijgen in assemblage van draaiwerk, er is nog een last minute boeking mogelijk, ik heb nog een schijf vrij. En het is misschien wel de laatste kans om Dirk Vanhaeren aan het werk te zien voor hij Zwart Afrika induikt...