Nu ja, al de tips uit het vorige artikeltje over het geklik op je computerscherm kan je ook toepassen bij andere sites, om andere info verder uit te diepen.
Uit eigen ervaring weet ik dat je er urenlang mee bezig kan zijn, dagen en nachten mee kan vullen, het internet is een grote, machtige bron aan info.
Maar het blijft een scherm. Enerzijds breng je mensen zeer dicht bij die fysisch op een heel andere plaats in de wereld verblijven, op een ander uur slapen dan jijzelf, anderzijds creëert het soms een (veilige?) afstand. Ik verkies uiteindelijk toch een goed gesprek bij wijle.
(Een beetje een seksistisch grapje, sorry...) Lut, de Vlaamse dame uit Uruguay is hier geweest. We hebben veel gepraat, het was interessant verhalen te horen uit het dagelijkse leven aan de andere kant van die oceaan. We hebben over klei, engobes en glazuur gepraat. Ze draait nog niet zo lang potten en stelde zich vragen over het feit of haar problemen bij het centreren aan het feit lagen dat ze linkshandig is. Dus hebben we samen gedraaid en daarna afgedraaid. Ze kan nu zeker zijn dat ze in Uruguay niet op zoek moet naar een draaischijf die in beide richtingen kan draaien...
Ze bracht me een origineel geschenk mee: een pot met engobe-decoratie. Engobe, ja, gehaald in De Koploper en in Uruguay verwerkt. Mijn achterban vindt dat hij een beetje Latijnsamerikaanse invloeden vertoont.
Ik heb ook weer wat nieuws geleerd: de mate. Het is een soort thee, kruidenmengsel, dat in een rond recipiënt, oorspronkelijk een kleine calebas, zit met een metalen rietje. Daarnaast heb je een thermos met heet water om steeds weer aan te vullen. Blijkbaar lopen ze er daar ginder allemaal mee rond. Ook Lut zegt dat ze ondertussen verslaafd is. Ze had een mooie lederen etui, als ware het van een reuze verrekijker, daarin zitten de attributen. Het schijnt gezond te zijn. Meer info over de mate thee op deze commerciële site.
Nu er eindelijk wat zeer dringende administratie verwerkt is, heb ik terug een beetje me-time. Net dit weekend hoorde ik dat vrouwen die erover beschikken, gelukkiger zijn dan zij die geen me-time (kunnen) inbouwen. Twee vragen stel ik me hierbij. Zou dat misschien niet logisch zijn? En mannen, hoeven die geen me-time in te bouwen of hebben die er sowieso recht op? (We zijn weer seksistisch bezig, zeker?!)
Enfin, me-time dus. Ik denk aan al het opruimwerk dat achter iedere deur in huis op me ligt te wachten, maar beslis dat het dan wel me-work is, maar niet echt aanlokkelijke me-time.
Bijna ontsnapt me een vloek. Natuurlijk, draaien, ik heb het nu al weeral eventjes moeten missen. Hoe kon ik daar niet meteen aan denken? Zou het vandaag lukken?
Een tijdje geleden had ik ook zo'n me-moment, zette me aan de schijf en draaide de meest onooglijke zwieberende pot, het was niet mijn "draai"-dag.
Gisteren dus wel. Ik heb de potten gedraaid die ik voor ogen had. Min of meer toch.
Ik krijg weer wat meer ambitie. Zaterdag heb ik de kleikids wat moeten bijsturen met hun prachtige opbouwwerk en plots stak de goesting terug de kop op, de goesting om te boetseren, tot grote vreugde van de bende jongeren-aan-de-voet-van-de-examenkoorts-periode.
's Middags valt mij een patatje met leuke vorm op. En nog eentje.
Ik moet lachen bij het uitkleden van de paprika's...
Mijn oog is weer vatbaar voor leuke vormpjes, nu afwachten of er verder nog iets van zal komen... Beetje me-time maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten