Poëzie op de drempel.

Vorige zomer had ik mijn zus een servies beloofd en nogal laat besefte ik: dit cadeau moest nu onder de kerstboom. Ik begon diepe en platte borden te draaien, standringetjes af te draaien, kopjes op te trekken en fijne handgreepjes neer te trekken, oplossingen te zoeken om die dingen elegant te glazuren, een oven te vullen en weer leeg te halen.

Ik merkte dat het ritme van de klei en de keramiek een ritme is dat me ligt, dat me poëtisch stemt.

Een vriend wenste me een artistiek jaar voor 2009.

Klei.

Enkele klanten begonnen spontaan te vertellen over de bewoners die de geschiedenis schreven van het huis van De Koploper. Veel te persoonlijk, maar zeker stof om vele blogartikeltjes te vullen.

Mensen. Geschiedenis. Klei.

Collega's, klanten en vrienden, de grens is vaak moeilijk te trekken, hielden open deur en tentoonstellingen. Soms had ik echt weer zin om te zien waarmee ze bezig waren en bezocht ik er een. Marnic is de man met de houtoven in Overboelare (een naam die een potentieel aan poëzie in zich draagt), waarbij ik wel al eens een stook heb meegedaan.

porseleinen potjes Marnic

Dit trio zocht ik uit terwijl Marnic wat technische details voor de temperatuurmeting van de oven besprak met mijn echtgenoot. Drie kleine stoere potjes die, ondanks de teerheid van hun porseleinen huid, trots de meedogenloze hitte van de vlammen hebben doorstaan. Sierlijk en uniek getekend door assen, met zelfs een wonderlijke druppel glazuur, staan ze nu in mijn "stoeferskastje" in de living. Iedere avond steek ik het licht erin aan en speelt mijn oog met de vormen, de negatieve ruimte tussenin en het algehele beeld van het drietal.

Porselein. Pottenbakker. Klei.

Ik geniet van de strijd tussen de geur van het wierookstokje die het opneemt tegen die van de mosseldamp. Zie het vormenspel van de rookpluim en het stof neerdwarrelen door het zonlicht, op het keramisch houdertje...

Geur, vorm, stof. Klei.

Vandaag ontroert de dons op de voet van een champignon mij, net voor ik hem eraf snij en de rest in de pan mik. Schimmel, in hemels naam.

Aarde, schimmel, leven. Klei.


Kortom, de poëzie is er weer. Ik en mijn klei, jullie klei, onze klei.
Een gedicht, een gebed?
Amen.

En het staat hier mooi te wezen, poëzie op de drempel. De drempel van 2009.


Iedereen een heel mooi, creatief en hoopvol 2009 gewenst!!!

Open en gesloten

OPEN en XTRA OPEN

cadeautjestijd

aangepaste openingsuren:

Vrijdag 19/12 van 14u tot 19u.

Zaterdag 20/12 van 9u30 tot 12u30 (gewone uren)

Zondag 21/12 van 14u tot 17u.

Maandag 22 en dinsdag 23/12 gewone uren.

Zaterdag 27/12 van 9u30 tot 12u30 (gewone uren)

Maandag 29 en dinsdag 30/12 (gewone uren)

wees welkom!!!

...

GESLOTEN

Woensdag 24 t/m vrijdag 26/12

Woensdag 31/12/2008 t/m zondag 04/01/2009

PRETTIGE FEESTEN

en

TOT IN 2009!!!!!

...

Kerst en eindejaar staan voor de deur. Een tijd van feesten, een tijd van wensen en voornemens, een tijd van cadeautjes en zoenen, een tijd van (veel te veel) eten en drinken, een tijd van bomen en ballen, een tijd van lichtjes en vuurkorven... Je kan er vast nog wel een paar bedenken. Het is vooral een tijd waarin tradities hoog in het vaandel worden gedragen.
En het regent opendeurdagen en tentoonstellingen. Creatieve en kunstminnende medemensen hoeven hun heil niet in grootwarenhuizen te zoeken voor de cadeautjesjacht, zoveel is zeker.
Ook dit jaar doet De Koploper mee. Uiteraard.
Je kan gewoon eens langs komen om de lichtjes op de gevel te bewonderen, maar achter die gevel vind je ook van alles om jezelf of andere creatievellingen mee te verwennen. Er zijn juweeltjes in porselein en agaat te koop en ook wat ander eigen (draai)werk. Je kan iemand verwennen met wat gereedschap om te boetseren, te glazuren of te draaien. Er zijn ook weer cadeaubonnen in originele verpakking... Zelfs een deelname aan een cursus kan een origineel geschenk zijn.
Vanaf vrijdag 19 december zal het eigen werk uitgestald worden.

Het was een druk jaar, soms veel te druk. Maar ik hou er toch aan jullie allemaal te bedanken voor de loyaliteit aan mijn zaak, de inspirerende gesprekken, het ongevraagd, maar zeer gewaardeerd reclame maken bij je kennissen, het volgen van mijn blog, het lanceren van leuke opmerkingen over wat je las, het deelnemen aan de cursussen waarbij er vaak leuke interacties tussen docent en deelnemer of tussen deelnemers onderling ontstonden... Op zulke momenten besef ik: ik hou van mijn job!

Maar, mijn gezin durft wel eens te mopperen en ik moet toegeven dat ze wel eens te klagen hebben gehad. Zakdoeken en slips worden al lang niet meer gestreken (doe jij dat dan?), maar gewoon zelf van het droogrek of uit de droogkast geplukt, paletten klei worden in weer en wind, zelfs in de sneeuw binnengetrokken en leeggehaald, de gerechten ontbreken wel eens aan originaliteit, soms vergeet ik zelfs wel eens boodschappen te doen en vallen de muizen dood op tafel, ik val zelf, in slaap voor de televisie omdat ik het niet meer gewoon ben niks te doen, er wordt een bittere strijd voor het computergebruik gevoerd en 's zondags moeten ze soms de sleutel van mijn atelier verstoppen om mijn neus eens te zien...
Een van mijn voornemens is dus mijn jongens, euh, mijn mannen wat te verwennen en eens af en toe iets samen met hen te doen (en, beste mensen, hier bedoel ik dan mijn lieve echtgenoot en mijn 2 mooie zoons). Daarom zal De Koploper enkele dagen gesloten zijn tijdens deze periode. Kijk eerst op deze blog, zodat je niet voor de gesloten deur staat.

Maar de dagen dat De Koploper open is in deze periode, zal ik blij zijn jullie te woord te staan en alvast het beste te wensen voor 2009!

Porzellan das weiße Gold.

Porselein, het witte goud. Zo noemt hij het ook en hij is de enige niet.

We zijn ruim een jaar later, een jaar na Victor Greenaway.

Ik heb in het verleden wel porselein gegoten in gipsen mallen en met vlasporselein gewerkt. Bij het gietwerk heb ik trukjes moeten zoeken om dun te kunnen gieten. En ik heb er gevonden...

Maar het vlasporselein, dat bleek pas een ontdekking! Dit materiaal laat toe om als volslagen leek de meest gekke dingen te doen met het witte goud: "Porcelain for dummies!!!" Begrijp me niet verkeerd: porselein voor beginners, zeker niet voor dommerikken! Het resultaat na bakken is écht porselein en de vezeltjes hinderen enkel een klein beetje bij het versnijden van plakjes. Verder is het een prachtig materiaal om mee te werken, je kan dik of juist flinterdun werken, nog terug bij bouwen als het droogproces al begonnen is. Het papier en het vlas bakken weg en het resultaat is zeer licht. Zalig om zich alchimist te voelen als die ovendeur open gaat...
http://dekoploperklei.blogspot.com/2008/09/papier-vlasklei.html

En het echte ding, the real stuff? Dat wordt gestockeerd in de kleikelder en vol respect voor de materie én voor de toekomstige eigenaar aan deze laatste overhandigd. Nog altijd niks meer en niks minder.

Dat moet veranderen. Dat zal veranderen!

Einde maart 2009 krijg ik een nieuwe porseleintovenaar op bezoek in De Koploper.

Enkele maanden geleden stond ik in Duitsland in een winkel waar porseleinen bekers en schalen, zoals hierboven op de foto, me deden watertanden. De maker van dat prachtige werk stond me te woord en ging uitgebreid in op al mijn vragen, zelfs nog voor ik ze gesteld had. Eigenlijk heb ik niet veel gezegd, tijdens die eerste kennismaking, ik luisterde alleen en dacht na. Deze man wilde ik in De Koploper!




En dit is die man, Fritz Rossmann.

Fritz spreekt gelukkig ook zeer goed Engels, want ik begrijp maar Duits zolang het op Vlaams lijkt... Fritz vertelde over de verschillende soorten porselein en hield zijn mooie kelken tegen het licht om de verschillende craquelures te verduidelijken.

Hij nam me mee naar zijn atelier en haalde werkjes uit de pas geopende oven, fragiele porseleinen potjes en schaaltjes die gemaakt werden door absolute beginners in porselein, mensen zoals ik, tijdens een workshop bij hem. Enthousiast vertelde hij wel een uur lang over de materie.

Ondertussen had ik al mijn moed verzameld en stelde ik de vraag waar ik op broedde...

En ja, hij wilde naar Harelbeke komen!

Het vroeg wel wat heen en weer mailen om de geschikte datum te vinden en uiteindelijk is dat gelukt. Fritz Rossmann komt naar De Koploper en geeft een workshop van vrijdagnamiddag 27 maart, tot zondagnamiddag 29 maart 2009.

Hij richt zich tot iedereen die wat ervaring met klei heeft, maar je hoeft echt nog nooit porselein in je handen te hebben gehad om mee te kunnen doen, zo heeft hij mij verzekerd! Zowel pottenbakkers mogen komen leren draaien met porselein als keramisten die willen vormen en opbouwen met porselein zijn welkom. Het belooft heel leerzaam en veelzijdig aan informatie te worden.

Fritz zal ook vertellen over de verschillende soorten porselein die hij verwerkt, de verschillende eigenschappen.

Tijdens de workshop kan je uitzonderlijk halve pakken porselein kopen, zodat je verschillende soorten uit kan proberen. Alle resten worden verwerkt tot papierporselein volgens zijn eigen recept.

Links bij cursussen vind je alle uitleg over deze workshop. De plaatsen zijn uiteraard beperkt, dus...

Porcelain, the white gold.

Porselein, het witte goud. Zo staat het er. En zo voelt het ook, blijkbaar. Het dwingt respect af.

Vorige week had ik een vriendelijke dame in mijn winkel. Ze kwam voor het eerst in De Koploper en had porselein nodig. Ze vroeg wat uitleg... Dan word ik heel klein, want, eerlijk gezegd, ik ken er eigenlijk niks van. En iedereen die er wel al mee werkte, staat voor mij een stapje verder.

O ja, ik heb me er wel eens aan gewaagd, want ik wilde weten of het werkelijk zo anders is om mee te draaien. In alle intimiteit ontdekte ik dat het zeer sensueel aanvoelt bij het centreren, nat en nog vormeloos. Maar zodra je aan de slag gaat, is het net of het je waarschuwt: "Met mij valt niet te sollen!"

Mijn probeersels hebben nooit licht door gelaten en als ik het niet verklap, ziet geen mens dat het porselein is.

Victor Greenaway kwam hier nu al weer een jaar geleden, november 2007. Een echte tovenaar met porselein! Ik vond het een hele eer hem aan het werk te zien. Hij toonde zijn werk, hij demonstreerde zijn kunnen en hij begeleidde de deelnemers aan de workshop om mooie dingen te maken met het witte goud...

Iedereen was onder de indruk van zijn talent. Een talent dat veel oefening had vereist om kunst te worden. Heel geconcentreerd draaide hij mooie vormen, sierlijk afgewerkt met een "eenvoudige" spiraal en een effen glazuur. Helemaal af!

Een jaar verder. Nog steeds voel ik me niet klaar om de meester te volgen en me eraan te wagen...

Informatie

Even vermelden dat je op onderstaande link info kan vinden over volgende onderwerpen:

• Wat is draaiklei en welke soorten kan je kopen in De Koploper?
• Nieuw artikel om te decoreren: de MULTIPEN.
• Wat zijn kleurmengsels en body stains? Gebruik en toepassingen.
• Japans introductiefilmpje van de Shimpo RK-5T
• Link naar de informatieve raku-site van Het Kleihuis, leverancier van de raku-ovens die je bij De Koploper kan vinden.

http://dekoploperklei.blogspot.com/

Nieuwe cursus pottenbakken!

Zoals in september te lezen was, het gaat snel met de inschrijvingen voor de cursus pottenbakken! Het is een reeks van vijf weken, één middag les en enkele dagen later een oefenavond waarbij je kan afdraaien en wat je leerde opnieuw proberen. Vorig jaar is dit een goede formule gebleken.
Om de begeleiding optimaal te houden, houden we het bij 8 draaischijven. Met als gevolg dat het groepje snel compleet is...
Na wat puzzelen met de agenda's van Dirk en van De Koploper, hebben we nog een reeks kunnen vast leggen. Deze valt vroeger (!), in januari 2009. Het zijn ook andere dagen. Dinsdagavond geeft Dirk Vanhaeren les, de donderdag erna kom je oefenen.
De cursus is bedoeld voor absolute beginners, maar ook mensen die al wat ervaring hebben, kunnen hier nuttige tips krijgen om net iets meer techniek te verwerven.

Als je interesse hebt, wees er snel bij om je in te schrijven, zou ik zo zeggen. Want ik kan me voorstellen dat de 3 mensen op de wachtlijst van die andere reeks nu snel toe zullen happen!
Je vindt alle nodige info links, onder de hoofding cursussen: pottenbakken voor beginners.

De magie van het pottenbakken...

Parels rijgen.

Morgen is het zo ver, de deelnemers van de cursus juwelen in agaat en porselein, gaan hun kralen verwerken tot halssnoeren en oorbellen. Na weken van klei kneden, pareltjes draaien, motieven indrukken, lapjes rollen en versnijden, raku-klei ontdekken, glazuur aanbrengen, parelbakjes maken, aantekeningen maken in de notitieschriftjes... is het dan eindelijk het moment dat al dat voorbereidend werk zal lonen. Zaterdag is het payday...


Onderaan staat er nu een bescheiden fotoreeksje over de cursus.
Er zitten enkele foto's tussen van de raku. Ze zijn laat op de avond genomen, toen ik de laatste lading stookte. Dan duurt het wachten tot die 1000°C bereikt wordt wel heel erg lang...


Jullie zijn productief geweest, ik heb in het totaal 3 sessies raku mogen voorzien!

En het is een lang werk om al die werkjes een voor een uit de hete oven te halen...

De deur van de oven...

Deze foto is genomen tijdens de laatste les. De cursisten van Christien Dutoit gaven hun werk van vijf weken over aan mijn oven.

Toen ging de deur dicht.


Vandaag ging de deur open, de deur van de oven. De tweede oven met de resultaten van de cursus.
Ik weet dat hier wel een aantal mensen op zit te wachten.

Wel, jullie kunnen tevreden zijn, de resultaten zijn zeer goed! Niks ontploft, niks gebarsten, geen weggezakte armen, geen kromgetrokken benen... Alles gewoon gelukt.
Iedereen mag op zijn 2 oren slapen.

In de diashow onderaan zijn de nieuwste foto's opgenomen. Als je erop klikt kan je rustig de hele reeks bekijken. Veel plezier.

We zien elkaar volgende week woensdag. Tot dan staan ze in De Koploper te bewonderen...

De winkel 2

Tja, zoals dat met de meeste bouwplannen verloopt, heb ook ik af te rekenen met wat vertraging bij de bouw van mijn site rond de producten van De Koploper. Enkele onderdelen van het bouwwerk blijken toch meer tijd in beslag te nemen dan voorzien en de werf staat er nog erg werf te wezen.
Geduld is een schone zaak, maar soms ook een moeilijke.
Iedereen werkt op volle kracht. De openingpagina, home dus, is al heel erg home, de inhoudstructuur draagt de ruwbouw al, maar ramen en deuren staan er nog niet echt in.
Etalages versieren kan je al helemaal vergeten.
Maar, toch beter een mooi afgewerkt kader om je ding te doen en volk te ontvangen. Een beetje later dan.
Nieuwe deadline: ik hoop nu nieuwjaar te vieren met champagne...
Ondertussen kan je er wel wat info vinden over het gebruik van kleurmengsels en body stains:
http://dekoploperklei.blogspot.com/

Lange-afstands-onderwijs ENGOBE

Als je bij Blogger je logboek aanmaakt, zoals ik hier gedaan heb, dan kan je via "Analytics" zien wie er allemaal meeleest. Nu ja, je weet niet echt wie, maar je weet wel waar ze allemaal instappen en wanneer. Het is boeiend, al heb ik een hekel aan gluurdersmentaliteit à-la-Big-Brother en de wereld van Orwell...
Maar je vraagt je toch wel eens af waarom iemand in China 2 keer na elkaar op je site komt kijken en je fantaseert over die Spanjaarden, die misschien uitgeweken Belgen zijn met een beetje heimwee...
Nu heb ik zo ook een bezoeker uit Uruguay die terug komt. Ik dacht dat die persoon geen bal begreep van wat ik hier allemaal vertel, zelfs al vertaal ik wel eens iets in het frans. Tot ik deze ochtend een verhelderende mail kreeg:
Dag Carina,
ik wou je persoonlijk bevestigen dat ik jouw mails ontvang. Ik heb bij jou eens engobes gekocht die beland zijn in Uruguay waar ik woon. En via jouw website hou ik me op de hoogte van de belgische ceramiekwereld waarvoor hartelijk dank. Hier in Uruguay, in Montevideo (de hoofdstad) ben ik een draaikursus begonnen en het facineert me, zodat ik me een heb aangekocht. En het is oefenen en discipline. En hier is er weinig historie rond ceramiek in vergelijking met andere zuidamerikaanse landen. Degenen die een naslag hebben gegeven is Torres Garcia, Gurvich een student van Torres, ... Hier in Uruguay zijn veel imigranten terecht gekomen italianen, spanjaarden,vandaar er geen typische zuidamerikaanse kultuur ontstaan is. Nu ik wou je dit meedelen, en ik ben nu pas je engobes aan het uitproberen. Meer informatie of beelden altijd welkom.lut

Jammer genoeg, ik herinner me Lut niet meer. (Ze moet me eens een fotootje sturen.) Maar ik vind het echt geweldig dat mijn doosjes met afgewogen engobes nu in Uruguay worden gebezigd...

Natuurlijk heb ik Gurvich en Torres Garcia even in de wonderautomaat van Google gestoken! Het blijken 2 heren te zijn die toch wel voor een mooie bijdrage in de ceramische wereld hebben gezorgd.
Gurvich:
http://www.museogurvich.org/ing_esculturas.html
en Torres-García, die zich liet beïnvloeden door Pre-Columbiaanse kunst na zich grondig in het Constructivisme van o.a. Mondriaan te hebben verdiept. Hij heeft blijkbaar nog meer keramisten geïnspireerd, al was keramiek niet echt zijn materie.
http://www.ceciliadetorres.com/lp/lp_exhi.html

Lieve Lut, bedankt voor je mail. Ik inspireerde jou, jij inspireerde mij. Ik hoop dat je mooie dingen gaat maken en wens je veel doorzettingsvermogen bij het verwerven van de draaitechnieken. Ik zal proberen je af en toe wat tips te bezorgen via mijn blog...
Je kan hier zeker niet lijfelijk aanwezig zijn op de sessies engobe in november en december?

Engobe

Naar aanleiding van de cursus engobe, ben ik op zoek gegaan naar voorbeelden... Maar, zoals jullie dat gemerkt hebben, liep ik verloren in de mijmeringen over Franse vakantiebestemmingen en dat aan de hand van Picasso...

Het blijkt dat veel mensen niet echt weten wat een engobe precies is, wat de mogelijkheden zijn.
Er zijn afbeeldingen te vinden van allerlei borden en vazen uit vervlogen tijden, die de technieken nu wel heel oubollig doen lijken, en dat, terwijl toch een heleboel keramisten er best eigentijdse stukken mee produceren.
Maar sinds ik de mensen van Sabam over de vloer heb gekregen en blijkt dat je niet zo maar met anderen zijn veren mag pronken en nog weer anderen ervan laten genieten, zonder bijdrage aan vadertje staat... (en ja, hier zou ik nu meteen heel erg ver over kunnen uitweiden!!), ben ik besloten wat voorzichtiger om te springen met werk van anderen. (De cursisten van Christien Dutoit hebben wel toegestemd dat ik hun prachtige werk hier tentoonstel op mijn blog.)
Het was dan veiliger om zelf wat uit te proberen.
In het verleden heb ik al cursussen gevolgd met de producten van Duncan. Duncan heeft een hele reeks flesjes met alle mogelijke kleuren van engobes, die zij onder de naam "Covercoats" op de markt brengen. Het zijn zeer goede producten, kleurvast en super-eenvoudig te gebruiken, in allerlei kleuren. Duncan richt zich wel op een baktemperatuur van rond de 1000°C. Op hogere temperaturen ben je verplicht stalen te maken, maar vaak blijken deze producten het helemaal niet slecht te doen, zelfs tot op steengoedtemperatuur!
Op onderstaande link vinden jullie het gamma van deze producten, te koop bij De Koploper.
http://www.duncanceramics.com/ProductDetails.aspx?id=745765fc-0baf-4bdd-84ce-6e18631381f3


De laatste dagen heb ik weer kids over de vloer gehad. We hebben duimpotjes in rode klei gemaakt die pompoenen werden, duimpotjes in witte klei die, na veel duw- en trekwerk, dan toch spookjes-allure kregen en bolletjes met poten in donkere klei die 's nachts, op de meest feeërieke uren, webben zouden gaan spinnen...
Een tweede sessie ging over fossielen. Afdrukken maken in klei, aardbevingen en ditto verschuivingen, die allerlei informatie bewaarden voor het nageslacht... Het werkte zo op de verbeelding van enkele van deze jongeren, dat blaadjes en dode vliegen werden gemengd in verse klei en met glimmende oogjes in hun schoendoos gestopt, samen met de droom dat ze over miljoenen jaren ontstoft zouden worden door de archeo-cybers. Voor de onwetenden: dat zullen archeologische robotten zijn die met allerlei hoogtechnologische kwastjes de opgravingen leiden om te begrijpen wat de mens bezielde in de eenentwintigste eeuw. Precies.

Tja, deze keer geen Picasso en toch dwaal ik weer af.
Om dit verhaal in te laten passen in de redenering: ik had wat restjes klei (ja, da's alles qua verband) en bedacht dat ik wel eens zelf iets wilde doen met engobes. Ik heb er eenvoudige schaaltjes mee gemaakt.
Eerst heb ik er eentje gemarmerd met grijze en blauwe engobe. Best wel eng als je klei terug helemaal zacht dreigt te worden...
(De foto's zijn genomen voor het stoken. Ik zal jullie nadien de resultaten tonen.)

Daarna heb ik een bloementekening gemaakt, maar daar heb ik geen foto van.
Op de volgende heb ik een grondlaag gelegd met grijze engobe, gesponst met donderder grijze, een mengeling van grijs en zwart. Na het maskeren heb ik blauwe engobe over alles geschilderd en details aangebracht met blauwe engobe met toevoeging van rood pigment. Benieuwd naar het resultaat? Ik ook!
Toen had ik de smaak pas echt te pakken en werd ik wat overmoedig. Nu wilde ik een "kunstige" tekening maken. Ik heb eerst enkele lijnen gemaakt met was, dan afgeplakt en beschilderd met zwart engobe. Daarna de "finishing touch" met een nieuw speeltje: de engobe-peer met metalen eindstuk... Het geheel zag er "lekker" uit, letterlijk, de bruine engobe lijkt enorm op chocolade...


Hier komt een vervolg op. De werkjes zullen uit de biscuitbak komen op dinsdagochtend...

Je kan het resultaat dan al in De Koploper zien, of wachten op een vervolg langs deze weg...

Ik hou jullie op de hoogte!

Vrijdag 31 oktober gesloten.

Herfstvakantie. De bladeren vallen en de studenten mogen ook even blijven liggen.

De Koploper is open op maandag-, dinsdag- en woensdagnamiddag. Donderdag gesloten, zoals altijd. Zaterdag 1 november is zo ongeveer alles gesloten, wij dus ook.

Vrijdag 31 oktober valt er tussen in en volgt. De Koploper is er dus even niet van donderdag tot zondagavond, maandag vliegen we er weer in.

EENVOUDig verSIERdT

Eenvoud siert en eenvoudig versierd. (Praktische informatie vind je bij het aanklikken van de link onder "cursussen".)

Decoratie, het is niet eenvoudig. Variatie, contrast en herhaling zijn belangrijke gegevens voor een mooie versiering. Momenteel beweeg ik mij op het raakvlak van keramiek en bijvoorbeeld schilderkunst.

Nu, wie zich uit d.m.v. creëren, bewandelt af en toe dit pad, meestal blijf je niet binnen de lijnen van je gekozen domein, bijvoorbeeld de keramiek. Een mooi voorwerp kan ontroeren louter door zijn vorm, maar soms schreeuwt het om "meer", zoals een leeg canvas doet.

In De Koploper heerst er vaak een grote onzekerheid naar dat decoreren toe. "Zou ik eerst bakken?" "Welke kleur glazuur?" " Kan ik er nog iets aan veranderen als ik het niet mooi zou vinden?" Tijdens de keramische vragenuurtjes in september, lichtte ik al enkele mogelijkheden toe, maar daar bleef het bij praten en voorbeelden tonen.

Als eerste cursus in een reeks om daar meer mee te doen, gaat het in EENVOUDig verSIERdT over allerlei technieken met engobes. Engobes zijn (in)gekleurd kleislib. In de oudheid schilderde men met gekleurde klei op witte en vice versa, men maakte zwartbakkend slib, kraste in natte sliblagen... Het is een beproefde techniek. Ook in de Provence en de Gard in Frankrijk vind je allerlei keramisten die zich daarop toeleggen. Een dorpje met de prachtig klinkende naam "Saint-Quentin-la-Poterie" herbergt vele winkeltjes naast en in de ateliers van keramisten en pottenbakkers. Er is een museum en enkele gekende en nog onbekende galerijen. Je kan je, naast aan keramiek, ook arm kopen aan boeken en tijdschriften in een gespecialiseerde librairie...

Een leuke vakantiebestemming voor wie interesse heeft in "terre vernissée".

http://www.saintquentinlapoterie.fr/default.aspx

Daar wordt er intensief aan decoreren met engobe gedaan.

Eenvoud siert. De geschilderde decoraties zijn er niet altijd eenvoudig. Variatie, ja, al heb je na een tijdje toch wel vooral het "typisch provençaalse voor de toerist" gezien en valt het op hoe weinig echt origineels erbij zit. Contrast wordt gemakkelijker in kleur behaald dan in motief en herhaling is er, ja, maar dan niet zoals hierboven bedoeld...

Zaterdagochtend zit er aan de tafels van De Koploper jeugd. Het is een hecht groepje van 2 tot 3 jonge mannen, waarvan de derde zich nu af en toe moet verontschuldigen wegens te laat terug van unief, en 2 jonge dames. Ze komen hier al jaren over de vloer en kunnen al aardig wat boetseren en zelfs een beetje potjes draaien. Elke trimester stel ik een thema voor. Ooit hebben we het raakvlak van schilderkunst met drie-dimensionele beeldhouwkunst belicht. Er is toen o.a. rond Picasso gewerkt. We hebben kubistische dieren gemaakt van versneden kleibuizen getrokken met de pers. We hebben 2 maal hetzelfde onderwerp geboetseerd, met een andere belichting, een ander gevoel voor ogen. Ook hebben we een drukmal in gips gemaakt van een bord met een uitgesneden of opgelegde versiering. Verschillende afdrukken hebben we dan met engobes gekleurd, een heel klein beetje zoals Picasso deed toen hij in Vallauris aan het werk was met klei.

Het is weeral enige tijd gelegen en in het kader van dit artikeltje, besloot ik Google los te laten op Picasso en enkele aanverwante termen.

Ik vond iets wat mooi illustreert wat ik bedoel met EENVOUDig verSIERdT..

Daarmee wil ik mensen niet intimideren, je hoeft Picasso niet te zijn om deze cursus te volgen... Het is enkel een illustratie hoe eenvoud siert. De kracht van de juiste kronkel in een sierlijke lijn.

En ja, en eenmaal op zoek naar mooie beelden, raakvlakken tussen verschillende disciplines, viel ik op een prachtig voorbeeld waarbij digitale techniek de schilderkunst omarmt.





Ik dwaal nu wel behoorlijk af van de cursus... Dit zijspoor is nog enkel goed te praten als het over raakvlakken, variatie en contrast zou gaan.

...
De cursus over technieken met engobes wordt gegeven door Dirk Vanhaeren, naast keramist-pottenbakker ook kunstschilder. De deelnemer krijgt inzicht in de mogelijkheden en zal ook het vlot hanteren van het met engobe gevuld penseel ingeoefenen.

Na afloop van de cursus heb je een overzicht op tegels of schaaltjes hoe je de ongebakken scherf met engobe kan versieren.

"EENVOUDig verSIERdT" in De Koploper in Harelbeke!

Buren bij Kunstenaars

Buren bij Kunstenaars is een mooi grensoverschrijdend initiatief genomen door de provincie West-Vlaanderen i.s.m. de franse departementen Nord en Pas-de-Calais. Iedereen die graag eens toont waarmee hij bezig is op creatief vlak, mag 3 dagen lang zijn atelier open zetten voor het publiek. Dit jaar is dat op vrijdag 17, zaterdag 18 en zondag 19 oktober.
http://burenbijkunstenaars.west-vlaanderen.be/
Deze interactieve site biedt veel info.
Je kan kiezen waar je wil gaan kijken, wie je wil bezoeken...
http://burenbijkunstenaars.west-vlaanderen.be/zoeken/detail.phtml?idcoll=12617

Sinds De Koploper bestaat hou ik weinig tijd over om zelf nog creatief bezig te zijn. Maar de cursussen rond pottenbakken en juwelen maken, inspireerden me toch om ook mijn ding te doen.

Wie eens wil zien wat ikzelf maak, is welkom op vrijdag tot 19u30, zaterdagnamiddag tussen 14u en 19u en zondag tussen 10u en 18u, gesloten over de middag van 12u tot 14u.

De Sint.

De drang om als eerste te scoren. Ik denk dat het zoiets is. Je komt nu al op plaatsen waar men de spoken verjaagd heeft, spinnen met hun webben neergehaald en de pompoenen nog enkel in de soep worden gedraaid. Vele winkels zijn slachtoffer van de commerciële gulzigheid die het Amerikaanse Halloween naar onze streken haalde. Het brengt namelijk de komst van de Sint in het gedrang. Die man meert nu al jaren minimaal anderhalf tot twee maanden op voorhand aan en dan is 31 oktober wel heel krap... Ik ben benieuwd of de heilige man lang genoeg overeind zal blijven tot zijn versheiddatum verstrijkt, want ik heb bij die chocoladefiguren zelfs al een kerstmanachtig personage ontdekt. Al is het best mogelijk dat men de afvalligen van de eerste heilige(?) figuur wil verleiden met een toch meer heidens figuur...

Ikzelf ben meestal niet zo goed met planning. Het is niet de eerste keer dat de buurt wat meewarrig lacht als hier een week voor Kerst de verlichting aan de gevel wordt gehangen, om die vervolgens snel naar beneden te halen als de hebbedingetjes voor Sint Valentijn bijna overhandigd mogen worden.

Om dit lang filosofisch moment tot een halt te roepen, zal ik bij deze tot de essentie overgaan, om hier nu niet te laat te komen.

Ik heb iets ontdekt waarmee ongetwijfeld een aantal creatievelingen gelukkig kunnen gemaakt worden (= een ideetje voor de gulle schenkers van cadeautjes aan die creatievelingen).

Shimpo heeft een draaischijfje ontwikkeld als tafelmodel. Goede verhouding prijs/kwaliteit, zeer betaalbaar, want geen kosten voor poten. Bovendien handig op te bergen. Het past waarschijnlijk zelfs net onder de kerstboom als Piet het niet op de ezel gesjouwd krijgt...

Natuurlijk is dat geen wapen om ten strijde te trekken als je een cursus "grote potten draaien voor gevorderden" wil gaan volgen. Shimpo acht het toestel bekwaam om 10 kg klei op te draaien. Ik heb er mijn twijfels bij of bij het centreren van 10 kg de stabiliteit verzekerd is, aangezien het toestel zelf maar 12 kg weegt. Op het Japanse filmpje dat je kan bekijken over dit toestel, zie de link over meer info bij "de winkel", links op deze pagina, kan deze dame toch aardig overweg met een behoorlijke hoeveelheid klei op dit toestel.

Je kan ook enkele duidelijke voordelen opnoemen. Het is een heel degelijk toestel is om kinderen te leren pottenbakken en voor iedereen die eens een vaasje of een tas wil draaien. Het is zeker geen speelgoedversie met zijn 100W motor en een maximale snelheid van 230 tpm.

Het is ook een aangenaam compleet toestel. Je krijgt een mooie spatpan in 1 deel, geen lekken dus en er worden 2 wisselbare bats bij geleverd. Het systeem laat toe ook zelf bats bij te maken of kopen.

Bovendien neemt het erg weinig plaats in.

Je kan het toestel zien bij De Koploper in de toonzaal.

Shimpo geeft 2 jaar garantie op het toestel zelf, uiteraard "bij oordeelkundig gebruik".

Ik weet zeker dat ik mijn pa daarmee had kunnen overhalen toen ik voor de vijfde keer op rij een draaischijf aan de sint vroeg!

De winkel.

Mijn blog is eigenlijk goed onthaald. Bij deze wil ik iedereen bedanken die er iets over zei, een opmerking maakte, me franse les wou geven, vroeg of ik al wat meer sliep, lachend om "een pakske klei" vroeg...
Ik wil bij deze ook Dirk (Vanhaeren) bedanken voor zijn hulp en aanmoedigingen als ik hier of daar op een probleempje stuitte, hij is ten slotte al een geroutineerd blogger.
En lachend las ik Christiens mail met haar commentaar na mijn "modder-relaas" (zie vorig berichtje)...
Ik weet ondertussen van geen ophouden meer. Er is dus nog meer op komst. Want de winkel, die opsomming van de producten in zo'n lijstje, dat is het toch niet helemaal... Ik wil een aangenaam hanteerbaar document maken, waarbij je veel info krijgt over wat er in de winkel te koop is, wat er nieuw is, info over de kleisoorten, de toestellen... Maar, ik kan dat niet alleen. Dus heb ik hulp gevraagd en die komt eraan. Ik hoop dan ook mijn deuren te openen na de herfstvakantie.
Je kan al even in de ruwbouw rondlopen. Het lijkt nog op een grote lege hal waar hier en daar een verdwaalde display zielig staat te wezen... Er zijn nog geen binnenmuren en als voorsmaakje is het nogal minimalistisch, maar ik heb geen geduld meer, jullie mogen er al eens in:
http://dekoploperklei.blogspot.com/

Modderen met Christien Dutoit?

Drie weken zijn we nu bezig met de lessen van Christien Dutoit. Iedere woensdagavond stromen de dames en de ene heer toe, vol enthousiasme om (bij) te leren. Christien heeft ons verteld over haar persoonlijke inspiratiebronnen bij haar skulpturale keramische beelden. Ze moedigt je aan om te kijken en je eigen stijl te ontwikkelen op basis van al die indrukken.
De vakkennis waarmee Christien haar figuren vormt, werkt aanstekelijk. Je ziet de rompjes, dijtjes, armpjes, handjes en voetjes zo uit de klei tot leven komen. Ze rolt klei tot dunne plakjes die ze op haar typische manier in plooitjes vouwt alsof het gewillig textiel was.
Een professionele blik, nog een kneepje hier en een duwtje daar...
Uiteindelijk was het aan de deelnemers om hun ding te doen.
Met veel zorg werden plakken klei gerold. Christien heeft ze gecontroleerd en ingepakt toen ze de juiste stevigheid hadden.
Op tegeltjes mochten ze dan zelf die nieuwe technieken uitproberen.
De volgende week werd er gemeten en gesneden om sokkels te maken.

Stilaan kregen ook de figuren vorm.
De groep is zo gedreven dat ze vergeten om even te pauzeren, iets te drinken en op adem te komen.
De figuren ondergaan keurende blikken...

O ja, en dat "modderen"? Wel, Christien noemt slib om je delen te verlijmen steevast gewoon "modder". Dat doet ze vast omdat het dan even lijkt alsof het kinderspel is... Denk ik.
Benieuwd naar de resultaten? Toch nog wat geduld.
Wordt zeker vervolgd.

De magie van het pottenbakken.

Toen ikzelf zovele jaren geleden verleid werd door de klei, was dat in de eerste plaats door het pottenbakken. De magie van zo'n homp klei die al draaiend vorm krijgt, die toverij wilde ik ook wel beheersen...

Veel en veel te weinig uitleg, veel en veel te weinig vrije tijd en vooral veel en veel te weinig oefening maakten dat ik het al heel snel opgaf en koos voor boetserend vormen, colombien, wat ik toen nog "met-worstjes" noemde en opbouwen met plakken.

Nu, na al die tijd ben ik teruggekeerd naar die oude liefde, sinds een drietal jaar. Het past wel bij mijn karakter, enerzijds dat eindeloos zoeken naar en vechten met de techniek en anderzijds dat spelen met modder...

In het atelier van De Koploper is er maar plaats om óf te draaien, óf te boetseren. Ik maak er een gewoonte van om na de zomervakantie alles in te richten om aan de boetseertafels te werken en na nieuwjaar tot aan de zomer gaan we dan weer potten draaien.

Momenteel zitten we dus in fase 1, Dirk Vanhaeren leert de dames weer mooie sieraden maken op zaterdag, terwijl Christien Dutoit op woensdag de boetserende groep begeleidt. Ik kan ervan genieten, net zo veel als de deelnemers...

Ondertussen vragen er weeral mensen wanneer we gaan leren pottenbakken. De data liggen nu vast. Hiernaast kan je de info oproepen. Februari 2009, het lijkt nog ver, maar mispak je niet, 5 van de 8 plaatsen zijn reeds ingenomen! En oud-cursisten maken nog de mooiste reclame over de aanpak van Dirk! Hierboven enkele resultaten na 5 weken les...

En français?

Al weer een nieuw avontuur... En nu maar hopen dat alles goed gaat. De Koploper in het Frans? Le coureur de tête? La tête qui court? Le premier? (al lijkt me die niet echt zo'n koploper momenteel...)
Tja, daar had ik nu eens niet aan gedacht, dat ik dat ooit moest vertalen!
Maar stilstaan is achteruitgaan en De Koploper moet blijven lopen als hij op kop wil blijven... In het Frans nu dus ook.
Hopelijk staat er allemaal niet te veel haar op. Als dat bij klei zo is, kan je daar nog wel iets heel goeds van maken, gewoon deur of raam openen, een neusknijper opzetten, verstand op nul en kneden maar. Hoe doe je dat met een taal?
Het kost me allemaal veel bloed, zweet en tranen. En alsof dat allemaal niet volstaat, vreet het ook nog kostbare nachtelijke uren slaap...
Enfin, lancé en français, sur espoire de victoire, of is dat niet helemaal zo in het Frans?

Voor de snelle slimme beslisser.

Het is weerom diezelfde groep mensen die aangesproken wordt, namelijk de snelle slimme beslissers. Het zal snel (sic!) duidelijk worden waarom het snelle beslissers moeten zijn. Oordelen of ze ook slim zijn, zal ik wijselijk deze keer maar aan anderen overlaten.
Ja, snel en flexibel moet je zijn om te reageren op dit bericht.
Waar gaat het nu eigenlijk over????
Wel, dit weekend is er in Nederland een zeer interessante keramiekmarkt.
Waarschijnlijk zijn er nu al een aantal mensen die er wel iets over hebben gelezen, maar misschien hadden ze nog niet besloten zo ver te rijden om een markt te bezoeken. Maar, mensen, ik wil er garant voor staan dat je hier een mooi en gevarieerd aanbod kan ontdekken!
Voor alle zekerheid kan je eerst op de site een kijkje gaan nemen om dan te beslissen of het de moeite is om het verre Milsbeek op te zoeken. Ik wil namelijk maandagmiddag geen rij ontevreden snelle(?) beslissers aan mijn deur en al zeker niet als ze dan nog slim zijn ook.
http://www.keramisto.nl/

Enkele (te) snelle veranderingen.

Door omstandigheden is de oorspronkelijke site van De Koploper vanaf heden niet langer te bezoeken. Dit was niet meteen de bedoeling, maar ja.
Tijdelijk is er relatief weinig info beschikbaar over wat je precies bij De Koploper kan vinden, zowel qua produkten, als qua cursussen. Ik moet dit nieuwe systeem een beetje gewoon worden en tot zolang zal het roeien worden met hele korte riempjes... Maar ik doe mijn best.
Ondertussen wil ik vragen dat al wie zich vragen stelt over hoe het nu allemaal zit met De Koploper gewoon een mailtje zendt, een telefoontje pleegt of even langs komt.

Een pakske klei graag...

"Een pakske klei graag." "Ik wil klei om te boetseren." Deze vragen hoor ik bijna dagelijks in De Koploper. Een eenvoudig verzoek, eenvoudig om te volbrengen, ware het niet dat er hier zo'n 70 kleisoorten beschikbaar zijn...
Als ik "welke klei?" vraag, is dan vaak het antwoord "gewoon, witte". Tja, dat reduceert het aantal mogelijkheden wel behoorlijk, maar toch.
Ik heb alle respect voor mensen die graag met klei werken en "gewoon" een pak klei willen en meestal stel ik dan enkele gerichte vragen, zoals: "Hoe groot wil je werken? Heb je graag een glad oppervlak? Ga je nog glazuren? Op welke temperatuur wordt het gebakken?..."
Niet zelden vloeit daar dan een leuk informatief gesprekje uit voort en weet de nieuwe eigenaar van het pakske klei ondertussen dat er verschillenden soorten te verkrijgen zijn en dat hij of zij best het nummer onthoudt als hij nog dezelfde wil achteraf.
Op een ontspannen moment, tijdens de vakantie, rustend in de tuin, in de zon (hoezo? in de zon?), bedacht ik dat het misschien goed zou zijn een "keramisch vragenuurtje" voor te bereiden om al die veel voorkomende vragen en problemen bij het kiezen van klei, engobe, glazuur, e.d. te bundelen. Snel stuurde ik een mail rond aan alle geregistreerde klanten met als titel: "Voor snelle slimme beslissers." En ik wachtte af.
Ondertussen zijn er nu drie van de vier sessies voorbij, elk twee maal per week. Het blijkt een schot in de roos!
Telkens als basis een drietal pagina's tekst over: "1. Klei" "2. Ongebakken klei, engobe e.d." "3. Glazuur" "4. Stoken en de oven". Anderhalf uur lang zit het publiek te luisteren, te verwerken en vragen te stellen. Men vertelt elkaar zijn ervaringen en deelt tips uit, niet enkel ikzelf voer het woord. Ondertussen krijgen ze de kans te zien wat er zo allemaal bestaat om je werk te decoreren en worden nieuwe kleisoorten ontdekt, d.m.v. de staaltjes op verschillende baktemperaturen.
Keramiek biedt zo veel mogelijkheden om je ding te doen, als je maar weet wat mogelijk is en welk resultaat je eventueel zal bekomen. Resten dan je eigen ervaringen, maar je bent aardig op weg met een klein beetje basis. Een paar weetjes, tips en aanwijzingen kunnen je behoeden voor vervelende mislukkingen zoals het aanbrengen van steengoedglazuur op een aardewerkklei.
Ik denk dat alle deelnemers zich alvast een notitieboekje hebben aangeschaft om een aantal dingen te noteren als ze iets maken. Misschien zijn er zelfs al een aantal die staaltjes maken van hun kleiresten.
Afwachten maar.
Maar het smaakt naar meer. Zo een keertje samen zitten om over een onderwerp te praten en zijn ervaringen te delen...
Misschien als er weer een inval komt, op een ontspannen moment... In de zon?!

Hier is 't.

In de Groeningestraat in Harelbeke staat een huis, zoals er vele huizen staan in de straat. Een huis met een geschiedenis, ouder dan zijn huidige eigenaars samen. Die eigenaars hebben 2 hele gewone zonen, nu ja, wat is gewoon? En enkele jaren geleden is er nog een nakomelingeske geboren. Het koppel zag zijn midlifecrisis naderen en wilde nog wel eens iets nieuws proberen. 't Was helemaal geen alledaags kindje.
De familie woonde in nummer 26, maar al gauw bleek dat huis niet groot genoeg met die nieuwe spruit, die steeds maar sneller groeide en vooral ook steeds zwaarder werd. Het gezin besloot al na enkele jaren dat het nieuwe gezinslid beter meteen een eigen stek kreeg... Nummer 24.
Dat huis herbergt nu De Koploper, die beweert dat je alles bij hem kan vinden wat de keramist en/of de pottenbakker nodig heeft. Ja, eigenwijs is hij wel een beetje.
Hij heeft nog wel de zorgen van zo ongeveer ieder ander gezinslid nodig. Iedere werkdag zit zijn mama de hele namiddag bij hem te werken en vaak heeft ze na sluitingsuur bijlange niet gedaan. Huiswerk krijgt ze ook mee en zaterdagen palmt hij zo stilaan ook al helemaal in.
Zijn vader zet hij continu aan het werk om van alles te maken om zijn stek in te richten, de handige man is bijna fulltime klusjesman. Zijn broers mogen eindeloos voorraden binnen slepen.
Tja, die jongste spruit is heel zelfstandig voor zijn leeftijd, maar heeft er duidelijk een handje van weg om anderen aan het werk te zetten en te houden.
Daar gaan we nog van horen...