Het blijkt dat veel mensen niet echt weten wat een engobe precies is, wat de mogelijkheden zijn.
Er zijn afbeeldingen te vinden van allerlei borden en vazen uit vervlogen tijden, die de technieken nu wel heel oubollig doen lijken, en dat, terwijl toch een heleboel keramisten er best eigentijdse stukken mee produceren.
Maar sinds ik de mensen van Sabam over de vloer heb gekregen en blijkt dat je niet zo maar met anderen zijn veren mag pronken en nog weer anderen ervan laten genieten, zonder bijdrage aan vadertje staat... (en ja, hier zou ik nu meteen heel erg ver over kunnen uitweiden!!), ben ik besloten wat voorzichtiger om te springen met werk van anderen. (De cursisten van Christien Dutoit hebben wel toegestemd dat ik hun prachtige werk hier tentoonstel op mijn blog.)
Het was dan veiliger om zelf wat uit te proberen.
In het verleden heb ik al cursussen gevolgd met de producten van Duncan. Duncan heeft een hele reeks flesjes met alle mogelijke kleuren van engobes, die zij onder de naam "Covercoats" op de markt brengen. Het zijn zeer goede producten, kleurvast en super-eenvoudig te gebruiken, in allerlei kleuren. Duncan richt zich wel op een baktemperatuur van rond de 1000°C. Op hogere temperaturen ben je verplicht stalen te maken, maar vaak blijken deze producten het helemaal niet slecht te doen, zelfs tot op steengoedtemperatuur!
Op onderstaande link vinden jullie het gamma van deze producten, te koop bij De Koploper.
http://www.duncanceramics.com/ProductDetails.aspx?id=745765fc-0baf-4bdd-84ce-6e18631381f3
De laatste dagen heb ik weer kids over de vloer gehad. We hebben duimpotjes in rode klei gemaakt die pompoenen werden, duimpotjes in witte klei die, na veel duw- en trekwerk, dan toch spookjes-allure kregen en bolletjes met poten in donkere klei die 's nachts, op de meest feeërieke uren, webben zouden gaan spinnen...
Een tweede sessie ging over fossielen. Afdrukken maken in klei, aardbevingen en ditto verschuivingen, die allerlei informatie bewaarden voor het nageslacht... Het werkte zo op de verbeelding van enkele van deze jongeren, dat blaadjes en dode vliegen werden gemengd in verse klei en met glimmende oogjes in hun schoendoos gestopt, samen met de droom dat ze over miljoenen jaren ontstoft zouden worden door de archeo-cybers. Voor de onwetenden: dat zullen archeologische robotten zijn die met allerlei hoogtechnologische kwastjes de opgravingen leiden om te begrijpen wat de mens bezielde in de eenentwintigste eeuw. Precies.
Tja, deze keer geen Picasso en toch dwaal ik weer af.
Om dit verhaal in te laten passen in de redenering: ik had wat restjes klei (ja, da's alles qua verband) en bedacht dat ik wel eens zelf iets wilde doen met engobes. Ik heb er eenvoudige schaaltjes mee gemaakt.
Eerst heb ik er eentje gemarmerd met grijze en blauwe engobe. Best wel eng als je klei terug helemaal zacht dreigt te worden...
(De foto's zijn genomen voor het stoken. Ik zal jullie nadien de resultaten tonen.)
Daarna heb ik een bloementekening gemaakt, maar daar heb ik geen foto van.
Op de volgende heb ik een grondlaag gelegd met grijze engobe, gesponst met donderder grijze, een mengeling van grijs en zwart. Na het maskeren heb ik blauwe engobe over alles geschilderd en details aangebracht met blauwe engobe met toevoeging van rood pigment. Benieuwd naar het resultaat? Ik ook!
Toen had ik de smaak pas echt te pakken en werd ik wat overmoedig. Nu wilde ik een "kunstige" tekening maken. Ik heb eerst enkele lijnen gemaakt met was, dan afgeplakt en beschilderd met zwart engobe. Daarna de "finishing touch" met een nieuw speeltje: de engobe-peer met metalen eindstuk... Het geheel zag er "lekker" uit, letterlijk, de bruine engobe lijkt enorm op chocolade...
Hier komt een vervolg op. De werkjes zullen uit de biscuitbak komen op dinsdagochtend...
Je kan het resultaat dan al in De Koploper zien, of wachten op een vervolg langs deze weg...
Ik hou jullie op de hoogte!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten