Drie weken zijn we nu bezig met de lessen van Christien Dutoit. Iedere woensdagavond stromen de dames en de ene heer toe, vol enthousiasme om (bij) te leren. Christien heeft ons verteld over haar persoonlijke inspiratiebronnen bij haar skulpturale keramische beelden. Ze moedigt je aan om te kijken en je eigen stijl te ontwikkelen op basis van al die indrukken.
De vakkennis waarmee Christien haar figuren vormt, werkt aanstekelijk. Je ziet de rompjes, dijtjes, armpjes, handjes en voetjes zo uit de klei tot leven komen. Ze rolt klei tot dunne plakjes die ze op haar typische manier in plooitjes vouwt alsof het gewillig textiel was.
Een professionele blik, nog een kneepje hier en een duwtje daar...
Uiteindelijk was het aan de deelnemers om hun ding te doen.
Met veel zorg werden plakken klei gerold. Christien heeft ze gecontroleerd en ingepakt toen ze de juiste stevigheid hadden.
Op tegeltjes mochten ze dan zelf die nieuwe technieken uitproberen.
De volgende week werd er gemeten en gesneden om sokkels te maken.
Stilaan kregen ook de figuren vorm.
De groep is zo gedreven dat ze vergeten om even te pauzeren, iets te drinken en op adem te komen.
De figuren ondergaan keurende blikken...
O ja, en dat "modderen"? Wel, Christien noemt slib om je delen te verlijmen steevast gewoon "modder". Dat doet ze vast omdat het dan even lijkt alsof het kinderspel is... Denk ik.
Benieuwd naar de resultaten? Toch nog wat geduld.
Wordt zeker vervolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten