Woordjes kijken... Honderd.

Weet je nog? Het was één jaar op 4 september laatstleden... Feest!
Ik vroeg me toen af of iemand tellen wou wanneer ik aan 100 berichtjes zat? Wel, Blogger telt voor mij. Bij ieder nieuw bericht hoort een nummer en ik ben aan 100 nu. Alleen, ik ben misschien niet echt aan feesten toe.

Het was gewoon een rustig familiaal weekend, niks bijzonders. Bovendien, het is voorbij.

Honderd? Misschien heb ik wel honderd appeltjes geschild? (Meer denk ik!) Misschien sneed ik mijn honderdste pak klei open? (Voor eigen gebruik, dan, zouden het er al meer zijn?!) Misschien heb ik mijn honderdste bolletje klei gecentreerd? (Dat zijn er zéker meer!) Misschien glazuurde ik mijn honderdste bekertje? (Twijfel ik aan.)


Niemand telde, ik al helemaal niet. Maar dit weet ik wel: dit is nummer honderd in de rij van mijn blogartikeltjes.

V U U R W E R K ! psssst, pssssst, psjioeffffffff.

Feestje?

Of

gewoon samen zitten,

mooie muziek

of

ongedwongen

zalige stilte,

misschien de zee?

De stem, jouw woorden,

of de mijne?

vertel maar,

ik luister wel.

Vertel maar,

of

zing,

misschien...

Zal ik nog eens

dansen?

Classement van gevoelens,

boosheid, pijn,

gemis, verwarring,

of nee,

vreugde, feest,

verhalen verhaald

maar twijfel...

Zin, zinnen,

gezind, bezonnen.

Woorden, word,

wordt, geworden.

Zijn?

Feestje?

De lof der zinnen.

Woordjes kijken.

En dan,

100 keer slaapwel.

Tot morgen.

101

woordjes kijken.

De wet voor de gulzigen.

Mijn zoon staat 's ochtends in de keuken, boterham te smeren in de vrije hand. Weer veel te laat opgestaan. Hij voelt de bui hangen en denkt de zaak te redden door wat humor en filosofie aan te wenden. "Welke wet is dat ook al weer, dat als deze boterham zou vallen, de besmeerde kant dan zeker het eerst de grond zal raken?"
Pa is niet echt vatbaar voor filosofie tijdens de ochtendspits en bromt wat. Ma ziet ook niet meteen humor in het vooruitzicht straks kruimels en choco te mogen opvegen, al dan niet van het aanrecht of de vloertegels.

De wet van Murphy, dat is zo'n dooddoener die zo ongeveer iedereen kent: àls de kans bestaat dat iets mis kan lopen, het dan ook mis zal lopen... Heb ze net nog mogen ervaren toen iets dringend gebakken moest worden en mijn oven het liet afweten. En mijn timing zat al zo strak in elkaar.
Toch heb ik al vaker mogen ondervinden dat doemdenken een veel belangrijkere factor is om iets fout te laten gaan. De westerse mens doet zo ongeveer de helft van zijn tijd dingen die net nu moeten gebeuren, acties waarbij er niks mis mag lopen of de timing komt in de problemen. Logisch dus dat àls er iets fout loopt, je die wet vaak aan kan halen. Je mag er gewoon niet stil bij staan. Gewoon doorbollen, aandachtig blijven en goed sturen en dan een beetje op geluk hopen aan de versmallingen.

Maar dat doemdenken... "Ik ben altijd de pechvogel." "Dat overkomt mij alleen." "Zoiets is typisch voor mij." "Dat gaat toch niks voor mij zijn." ... Da's erg, want het duwt je ego in een hoekje waar hij helemaal niet wil zitten en waar hij door niemand gered kan worden.
Daarom: kin omhoog, borst vooruit en ... proberen maar!
Wenkbrauwen fronzend de hoogte in.

Wat precies proberen? Wie? Waar?

Wel, de laatste weken zie ik veel nieuwe gezichten, nieuwe keramistjes en pottenbakkertjes in spe, vol goede moed. Ze kiezen nieuwe werktuigen en proberen klei uit. Enthousiast vertellen ze over de eerste lessen, ik word er zowaar nostalgisch van. Daarom...

even een gouden raad van tante veldspaat:

Ik gun jullie het allemaal: een fanstastische bezigheid waarin je jezelf eens lekker kan uitleven, je verliezen en met wat geluk dan heerlijk terug vinden. Geen doemdenken, maar onschuldig en gulzig alles uitproberen.
Ik wens jullie allen een prachtig begin!

En uiteraard ook weer een frisse start voor de gevorderden!

Appels en witte producten.

Ik zit weer op school. Ik vind bijleren ook heel motiverend. Het dwingt me in ieder geval om op vaste tijden met klei te werken, zij het deze keer draaien met porselein. U hoort er vast wel meer van, op een later tijdstip...

Alleen, ik was zo vreselijk zenuwachtig, het leek wel helemaal opnieuw beginnen. Het is een heel ander gevoel en opnieuw heb ik voor ogen waarheen ik wil en opnieuw doet het allemaal zijn zin, net zoals in de eerste draailessen. Ik voel wel dat ik al ietsjes zekerder ben aan die schijf als het boeltje de verkeerde richting uitdraait en in elkaar dreigt te zakken, maar toch maakt het zachte sensuele slib zowel mijn stress- als mijn emobeest wakker... Het was een fijne kennismaking, maar ze maakten me wel duidelijk dat er wat te leren en ontdekken valt.

Ik kom thuis en merk tot mijn verbazing dat al die porseleinen probeerseltjes de rit van Brugge naar huis hebben overleefd.

Ik open de deur en mijn neus vertelt me weer iets anders: appeltjes, appeltjes en appeltjes... Het ruikt heerlijk in huis. Mijn vriendin Kathleen heeft veeeeel appeltjes. Bijna té veel appeltjes.

Vorig jaar had ik na alle schilwerk, 17 kg appelmoes in de diepvries in de kelder.

En vorige week stond ze daar. Curver bakken vol appeltjes. Ik vind dat echt heel leuk zo'n oogst uit (haar) eigen tuin.

Later in de week moest ik leveren in haar buurt en besloot even langs te gaan, ze trakteerde me op boterhammetjes en ... op appeltjes. We hebben ze samen geraapt onder de boom. Als er eentje valt, schrik je wel even. Soms glij je ook uit in een rottende appel. Even bekroop me de verleiding om een appelgevechtje te houden. Maar het getuigt van weinig eerbied voor een van de meest gegeten vruchten aller tijden. Denk maar aan die stoute Eva en wat ze allemaal op wilde geven. Of wílde opgeven?...

De grote zak woog zelfs zwaar voor mijn stoere "fitness-grote-zoon".

's Avonds heb ik een ovenschotel gemaakt met zalm en puree op .... een bedje van courgette uit de Oostkampse tuin van Kathleen. Als dessert... precies: appelmoes met een vleugje kaneel.

Het is nu ochtend. Boodschappen gedaan, opgeruimd en even de witte oogst bekeken.

Ik moet het hierbij laten, ik ga appeltjes schillen en mixen om appelmoes te maken.
Als jullie Kathleen willen bezoeken, ze maakt prachtig servieswerk, écht de moeite waard! Draaien en vervormen of het een lieve lust is. Ze is een autenthieke keramiste-pottenbakster, die zelf haar kleien mengt, haar engobes en glazuren naar eigen recept aanmaakt. Het weekend van Buren Bij Kunstenaars doet ze mee: Vliegweg 24 in Oostkamp. Haar echtgenoot is imker en... ze hebben er schapen en... appeltjes...

Een mooi weekend.

Zaterdagmiddag. Winkel afsluiten. Even de aandacht vragen van de boys die "druk aan het studeren zijn", voor de X-box, maar dat straks in hun kamer verder gaan doen. Lijstje overlopen of we alles bij hebben, van landkaart, over cadeautje en slaapzak tot tandenborstel en haarborstel, en dan, hup, de baan op voor zo'n 250 km.

Mijn enthousiasme op de blog en in de winkel hadden een aantal klanten overtuigd ook eens een kijkje te gaan nemen en onderweg ontvang ik een sms om Empel te mijden, want wegenwerken zijn er de oorzaak van een uur file. Bedankt, dames! We nemen een andere verbindingsweg en omzeilen de vertraging.

In de late namiddag bellen we aan, aan de door bloemen omgeven deur van een Nijmeegs huis vol gezelligheid. Het wordt een mooie warme avond in een Grieks restaurant langs de kade van de Waal met zicht op een van de twee bruggen, de andere, daar moeten we even voor omkijken. Corfu, vrij voorspelbare naam, serveert ons, de dames een prachtige visschotel, de heren kiezen voor stifado en moussaka. Het is smullen!

We wandelen nog even tot het uitzichtpunt aan het oude kerkje en komen in een authentiek legerkamp van de tweede WO terecht. De Andrew Sisters geven er net een optreden weg. In de verlichte EHBO-tent is de operatie van een gewonde soldaat bezig.

Nog later zitten we gezellig na te genieten in de tuin van de vrienden en laten we de visjes in onze buik zwemmen in het frisse water dat onze (na-?)dorst moet lessen. Amber, de kat met het door een ongeluk ingekorte staart draait spinnend om onze benen. Zou ze het weten van die visjes?

Daarna heb ik fantastisch geslapen in het prinsessenbed van de dochter des huizes, met mijn prins op een kampeermatje naast mij.

Zondag vroeg uit de veren en genieten van een heerlijk uitgebreid ontbijt en dan rijden we naar Keramisto. Op de website, kan je foto's van werken van de verschillende deelnemers bekijken en daar wil ik graag toch eens even op ingaan. Ik was op de markt getuige van een momentje omgekeerde wereld. Een dame werd kwaad omdat de kunstenaar haar vroeg om geen foto's te nemen, ze vond dat "zo flauw!"... De dame bleek slechtziend en wilde thuis alles nog even in detail bekijken. OK, ze had misschien wel haar redenen, maar wat stelt het voor om even te vragen of je een foto mag maken? Ik probeer het elke keer te doen als ik om een bepaalde reden het plaatje even vast wil leggen, maar ik hoorde en zag niks anders dan naarstig fotograferende mensen, zelfs met telelens van op afstand, alle zonder aankopen. Een klein beetje begrip voor de standhouders, voor de kunstenaars die "de crisis" ook aan de lijve ondervinden en toch niet enkel ter inspiratie van het boetserende publiek hun werken tentoon stellen... Op onderstaande foto na, heb ik het iedere keer gevraagd, ik heb 20 foto's en evenveel aangename gesprekjes met de keramisten. Niet één heeft neen gezegd en meermaals werd ík bedankt omdat ik het vroeg... Hier wilde ik toch even een (moraliserende) lans voor breken. Dank voor uw aandacht.

De hier nu bovenstaande foto toont het resultaat van het kerf- en gooi- en smijtwerk van de Duitse keramiste Petra Wolf. Een wilde meid, zoveel is zeker!

Het was een afscheid met een heel warm gevoel. Na 2 keer oefenen staat het vast: dit wordt een jaarlijkse traditie, onze vrienden waren het ermee eens. Een prachtige avond, vele leuke gesprekken en een hele mooie inspirerende markt, wat wil een mens nog meer?

Juweeltjes en akkervogels.

Vandaag mag ik erover vertellen... De beestjes zijn ondertussen vandaag bij hun nieuwe eigenaars terecht gekomen.

Een tijdje geleden had ik al eens een vogel-project, de steenuil. Klik hier en dan lees je er alles over.

Er is een tweede opdracht uit gevloeid, weer een leuke opgave, met veel vrijheid van interpretatie. Een aantal gemeenten hebben een vogel onder hun bescherming. Ze brengen het beestje af en toe in de aandacht en proberen zijn habitat te beschermen.

Uit dank voor deze adoptie, wordt er vandaag een vleugelfeest gehouden en krijgt elke van deze 8 Oostvlaamse gemeenten een aandenken.


Tot zover het omkaderende verhaal.

Toen ik enkele berichtjes terug de cursus juwelen in porselein en agaat in het voetlicht zette, vertelde ik dat je met deze techniek ook andere dingen dan juweeltjes kan maken.

Ik heb het vlasporselein uitgerold tussen 2 canvas-doeken om het de structuur van kwalitatief aquarelpapier te geven. Daarna heb ik de tekst en een detail van de betrokken vogel op de "kaart" geschilderd, in leerharde toestand en dan dubbel gevouwen. Ik heb de kaarten een beetje recht gezet, dat ze enkele natuurlijk aandoende plooien kregen en dan heb ik zo verder laten drogen. Controle van de vouw na een lage biscuitbak, gelukkig was er geen probleem en dan volledig gestookt tot porselein. Ik moest een compromis sluiten, de gebruikte "verf" zijn pigmenten die kleurvast gegarandeerd zijn tot 1200 graden, het vlasporselein wordt gevraagd minimaal op 1220°C te stoken. Ik heb dus net voor 1220°C gekozen, zonder pendelen, ook al om de staande kaart van verder doorzakken en vervormingen te besparen.

Tegenwoordig hebben mooie kaarten soms uitgestanste versieringen en daar heb ik ook gebruik van gemaakt. Wolkjes en vogeltjes werden aan de kaart bevestigd met materiaal dat voor de montage van halssnoeren wordt toegepast.

Hopelijk krijg ik een positieve feedback van mijn werk, volgende week. Ikzelf vond het in ieder geval een zeer leuke opdracht!


En als je zin hebt gekregen, je kan nog snel inschrijven voor de juwelencursus...

Keramisto.

(Dit is Tineke van Gils)

Volgende week, 19 en 20 september is het weer zo ver, het weekend van Keramisto in Milsbeek!

Ik weet dat het ver rijden is, maar het loont echt de moeite! Voor deze markt wordt vooraf geselecteerd, niet iedereen mag deelnemen. En dat valt op. Uiteraard is de Nederlandse delegatie overtuigend aanwezig, maar een beetje chauvinisme is dan ook heel terecht zou ik zo denken met een Tineke van Gils, Judith de Vries en Netty Janssens (heeft deze dame een eigen webstek?), om er maar twee of drie te noemen. Ik ben dan heel verheugd dat ik grote dames mag vernoemen, toch denk ik meteen aan iemand anders, een man.
Op Keramisto 2007, denk ik, maakte ik kennis met Wim Hos. Vrolijke man, mooi werk. Houtoven. Draaiwerk, vervormd en heel eigen stempel, o.a. een lange pinknagel voor de decoraties. Ik was gek van zijn grote waterkan en toen ik zijdelings aan het kraam stond toe te kijken, gooide hij ze zowaar in het gras voor 2 Nederlandse dames, veel beter bespraakt dan ik, om te tonen hoe robuust de kan wel was, na die houtovenstook.

Ik wandelde peinzend een paar blokjes om en beloofde mezelf dat àls de kan het overleefd had én niet verkocht was, na al dat gooi- en smijtwerk, ze dan voorbestemd was om mij water te schenken in warme zomermaanden.
En ja, hoor, het liep goed af, de kan doet hier nu dienst bij lange zomer-BBQ-avonden.

Wim Hos, de goeie man ging heen op 19 juni, net voor de volgende warme zomer. Ik weet er niet zo veel meer van , hoeft ook niet echt, maar het voelt wel een beetje vreemd.

Milsbeek, dus. We hebben vrienden daar vlakbij, in Nijmegen. Het is altijd extra feest, die markt, daarom alleen al.

Maar, als jullie een mooie markt met zeer kwalitatief werk willen zien, moeten jullie erheen. Het is bovendien een prachtige locatie en meestal is er nog wat artistieke randanimatie.

Nog een weekje tijd om je te organiseren, doen die markt!
Niet zo maar iedereen mag er staan, maar iedereen mag er wel zijn...

Juweeltjes

Het is zaterdag en gelukkig is het mooi weer. En even blij was ik dat het wat regende vorige week. De jeugd kon weer aan de schoolbanken wennen, zonder te veel heimwee en afleiding naar het zonnige strand, blote buiken en blote tenen... Ze hebben het verdiend, nu zo'n mooi weekend.

Zaterdagavond, mooie jurkjes en frivole bloesjes, een mooi juweeltje rond je hals en aan je oren...

Na 2 jaar juwelencursus heb ik zo ongeveer voor elke outfit het gepaste setje.

Het is weer zo ver, cursussen, nieuwe dingen leren. In de cursus "JUWELEN IN PORSELEIN EN AGAAT" leer je zelf hoe je klei kan inkleuren met kleurpigmenten of body stains, hoe je agaat moet verwerken, je gaat aan de slag met vlasporselein, allerlei kleine vormpjes maken... Ook juweeltjes in raku-klei ga je maken en mee stoken. Eigenlijk komen er een heleboel technieken aan bod die je ook voor allerlei andere projecten kan toepassen. Met deze sieraadjes kan je ook tot andere resultaten komen dan "enkel" een halsketting of een oorbel.

Eind volgende week zet ik enkele foto's op de blog van wat ik er momenteel zelf mee maak.

Maar voorlopig hou ik het bij een mooi setje voor vanavond...

Inschrijven voor de cursus kan nog steeds.

Cadeau.

Vorig jaar, dit tijdstip. Toen was het vrijdag 5 september 2008, nu is het vrijdag 4 september 2009. Eigenlijk precies een jaar, een verjaardag. Een jaar lang berichtjes en artikeltjes via deze weg, ik word er gelijk weemoedig van.

Het is in deze familie niet zo heel echt de gewoonte veel te vieren. Ik zie dat anderen aan de ontluiking van het eerste haartje op de kin van zoonlief genoeg hebben om feest te vieren, terwijl mijn wederhelft (...) een aansporing nodig heeft op onze huwelijksverjaardag. Ik bekijk het filosofisch: het zal voor hem waarschijnlijk elke dag feest zijn om naast mij te mogen ontwaken, dus waarom nog extra feesten? Simpelweg van het goede te veel, denk ik dan.

...

Deze ochtend heb ik boodschappen gedaan, een flesje cava in de Aldi, wat toastjes en beleg, hapjes, kerstomaatjes, kaasjes en worstjes, ik ga the boys deze avond verrassen en hen laten raden waarom we feesten. Het wordt vast een avondvullend programma...

Ik heb het toch even nagekeken voor cijferfanaten. Op een jaar tijd heeft deze blog alleen al 12500 hits gehad van ongeveer 6700 bezoekers, gemiddeld zijn dat ruim 32.5 hits per dag, met een absoluut record van 147 op één dag en dat lijkt me vrij veel. Gemiddeld zijn de mensen bijna 2 minuten geboeid. En er zijn nog steeds bijna de helft nieuwe bezoekers, maar meer dan 16.5% kwam 10 tot 200 keer terug, waarvan ruim 6% meer dan 50 keer!

Er zijn 60 landen present, enkele waarvan ik dacht dat ze niet eens wisten wat Internet was, enfin, ik moet eerlijk toegeven dat ik sommige niet eens wist liggen. Nu dus wel. Blijkbaar begrijpen ze ook Vlaams, anders beleven ze vast hilarische momenten met het resultaat van de vertaalprogramma's.


U maakt me vrolijk! Ik denk dat ik vanavond nog een kaars tussen de toastjes zet! Ik voel me verhip zo waar een BB, een bekende/beruchte blogger...

Waarom ik blog? Tja, eerst was het een noodoplossing omdat mijn site uit de ether was... Nadien werd het een hobby, nu denk ik meer aan een verslaving. Het geeft soms een kick als ik iets moois raak hebt weten te verwoorden, als de sfeer van het geheel in die woorden gevat kan worden, of als iemand me een weerwoord of een complimentje geeft. Ik denk ook dat iemand er hier en daar wel eens blij van wordt, zoals die klant die glimlachend "dringend moest" en daarna nog breder glimlachend van het toilet kwam, omdat "de plastiek van Fouilhoux" daar écht wel mooi hangt te wezen.

Slechts één iemand was dapper genoeg me erop te wijzen dat zo'n blog niet "serieus genoeg" was voor een kleileverancier aan academies en kunstenaars. Ik vrees dat ik er voorlopig geen oren naar heb en alle anderen voer tot lezen zal blijven geven. Maar ik heb het wél gehoord.

Er speelt ondertussen een Mona-Lisa-glimlach om mijn mond, zou ik het vertellen?... Jammer genoeg, voor jou althans, besluit ik nog te wachten.


Bij jullie ondertussen, kan ik alleen maar raden wat er speelt. Leuk leesvoer? Een rustpuntje op de snelweg van internet? Op zoek naar een interessante tip i.v.m. onze aller materie, de klei, misschien? En, gevonden?

Of speelt de hoop dat jouw foto in de kijker zal staan? Bij deze een tip: dos jezelf uit in klei zoals bovenstaande dame in chocolade en je komt gegarandeerd op mijn blog te staan!

En als je nu de onweerstaanbare drang zou voelen me te bedenken met een cadeautje, omdat "die sukkel nooit iets van hare vent krijgt" (wat trouwens niet waar is! Ik krijg het allemaal alleen niet precies op feestdagen. Nuance. Bij vrouwen is het namelijk nooit het juiste moment, zeggen ze.), dan wil ik je er toch nog eens op wijzen dat ik de 3 cd's van Bart Peeters al heb en klei ook iets is waar ik blij mee ben, maar je die toch moeilijk bij de concurrentie kan gaan halen.

Blijven jullie maar gewoon lezen!

En reageren mag natuurlijk ook... Even klikken onderaan en iets in de andere richting sturen.

Ik ga ondertussen op naar de volgende reden om te vieren, eh, de 10000ste lezer, een record van 150 hits per dag, het 100ste berichtje (ga je even tellen hoe lang nog?), het langste, het kortste,... Vieren zullen we!

Boetseren.

Soms ben ik helemaal in de ban van het pottenbakken, het draaien op de schijf. Op die momenten vergeet ik wel een beetje dat je nog een heleboel andere mooie dingen kunt doen met klei. Maar klei blijft een materie waarmee je alle kanten op kunt, dat bewijzen de mensen in mijn winkel dag na dag.

Overlaatst was ik aan het grasduinen op internet, met Google. Ik had gewoon een klei-woord ingetypt, zoals ik dat wel eens doe, om dan vaak iets heel interessants te vinden. Tja, ik kijk zo goed als nooit TV, een mens moet toch eens af en toe "kastje-staren"...

Ik ben die laatste keer op iets verbluffends gebotst, of het nu mooi is of je dat nu zelf zou maken, da's allemaal naast de kwestie. Feit is, dat het ongelooflijk knap is om zo te kunnen boetseren!
Oordeel zelf.



Philippe Faraut heeft ook een immens mooie site. Enfin, het zijn vooral de prachtige beelden die de site zo aantrekkelijk maken.

Ik hou hier geen pleidooi voor de man om zijn commerciële activiteiten in de verf te zetten, ik heb alleen een mateloze bewondering voor zijn vaardigheid. Oefening, dat zeker, en heeeeel veel, maar waarschijnlijk toch ook een goddelijk talent!