Ik zit weer op school. Ik vind bijleren ook heel motiverend. Het dwingt me in ieder geval om op vaste tijden met klei te werken, zij het deze keer draaien met porselein. U hoort er vast wel meer van, op een later tijdstip...
Alleen, ik was zo vreselijk zenuwachtig, het leek wel helemaal opnieuw beginnen. Het is een heel ander gevoel en opnieuw heb ik voor ogen waarheen ik wil en opnieuw doet het allemaal zijn zin, net zoals in de eerste draailessen. Ik voel wel dat ik al ietsjes zekerder ben aan die schijf als het boeltje de verkeerde richting uitdraait en in elkaar dreigt te zakken, maar toch maakt het zachte sensuele slib zowel mijn stress- als mijn emobeest wakker... Het was een fijne kennismaking, maar ze maakten me wel duidelijk dat er wat te leren en ontdekken valt.
Ik kom thuis en merk tot mijn verbazing dat al die porseleinen probeerseltjes de rit van Brugge naar huis hebben overleefd.
Ik open de deur en mijn neus vertelt me weer iets anders: appeltjes, appeltjes en appeltjes... Het ruikt heerlijk in huis. Mijn vriendin Kathleen heeft veeeeel appeltjes. Bijna té veel appeltjes.
Vorig jaar had ik na alle schilwerk, 17 kg appelmoes in de diepvries in de kelder.
En vorige week stond ze daar. Curver bakken vol appeltjes. Ik vind dat echt heel leuk zo'n oogst uit (haar) eigen tuin.
Later in de week moest ik leveren in haar buurt en besloot even langs te gaan, ze trakteerde me op boterhammetjes en ... op appeltjes. We hebben ze samen geraapt onder de boom. Als er eentje valt, schrik je wel even. Soms glij je ook uit in een rottende appel. Even bekroop me de verleiding om een appelgevechtje te houden. Maar het getuigt van weinig eerbied voor een van de meest gegeten vruchten aller tijden. Denk maar aan die stoute Eva en wat ze allemaal op wilde geven. Of wílde opgeven?...
De grote zak woog zelfs zwaar voor mijn stoere "fitness-grote-zoon".
's Avonds heb ik een ovenschotel gemaakt met zalm en puree op .... een bedje van courgette uit de Oostkampse tuin van Kathleen. Als dessert... precies: appelmoes met een vleugje kaneel.
Het is nu ochtend. Boodschappen gedaan, opgeruimd en even de witte oogst bekeken.
Ik moet het hierbij laten, ik ga appeltjes schillen en mixen om appelmoes te maken.
Als jullie Kathleen willen bezoeken, ze maakt prachtig servieswerk, écht de moeite waard! Draaien en vervormen of het een lieve lust is. Ze is een autenthieke keramiste-pottenbakster, die zelf haar kleien mengt, haar engobes en glazuren naar eigen recept aanmaakt. Het weekend van Buren Bij Kunstenaars doet ze mee: Vliegweg 24 in Oostkamp. Haar echtgenoot is imker en... ze hebben er schapen en... appeltjes...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten