Daar zat ik dan. Eerst met 10 kg klei op mijn schijf, paniek in de buik om op te trekken, wat meer moeite om te keren bij het afdraaien, oven vol bij de biscuitbak, veel vragen over hoe dat grote ding te glazuren, weer oven vol, daarna plaatsje zoeken...
OK, ik wou eens draaien met 10 kg klei (zie "tradities"), een nieuwe ervaring. Maar ik had een grote pasta-schaal voor ogen, helemaal zelf gemaakt en daar was op 2 fronten wel het een en het ander mis gelopen... Ten eerste ik had nu niet meteen die schaal helemaal alleen gedraaid, ten tweede bleek dat beest toch wel wat té groot, zelfs voor de hoeveelheid pasta die mijn jongens hier aanmaken...
En nu? De schabben in mijn winkel staan al heel vol.
Vandaag hebben wij hier wat te vieren en ik krijg bloemen van mijn wederhelft. In de bloemenwinkel heeft men, even stategisch als een snoeprek aan de kaasa's in warenhuizen, een grote schaal opgesteld. In die schaal ligt ... mist, de mist kringelt en maakt leuke vormen bij elk zuchtje wind, kruipt sprookjesachtig over de rand.
Ja, beste lezer, u heeft 'em: ik smelt. Het heerlijk kitchy ding staat nu in de serre in onze tuin, om bij het vallen van de avond sfeer te scheppen, vanuit, jawel, de grote-schaal-zonder-duidelijke-bestemming.
Bij het vallen van de avond volgt een sfeerfoto...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten