Zaterdag eerst verjaardagfeestje bij de buren, dan vrienden in onze tuin. De activiteit verschoof een beetje van plaats en in leeftijd, alsook in geluid (=lawaai???), maar zeker niet in ambiance! En we hadden pret over de draad heen met elkaar. Moe zakte het springkasteel in de ene tuin in elkaar, terwijl de BBQ vrolijk opstartte in de andere...
Onze vrienden hadden hun vakantiekiekjes al in boekvorm gegoten.
Hij is leraar, zij was nog een weekje thuis, wij niet, dus ook geen boek, wel een diavoorstelling op 't scherm dankzij Picasa. Er werd gelachen en verteld. De avond werd donkere nacht, de sterren deden ook mee, gezelligheid is universeel.
Zondag de hele dag geen berichtje voor de blog, ah nee, eerst mijn fotomontage voor het boek maken, straks zien we namelijk weer andere vrienden en familie...
Maandagochtend nog één keertje Grabbelpas-kids, niet zo veel, net genoeg om een heel gezellig sessietje te houden. Soms denk ik wel eens dat ik te oud word en een ander dat maar moet over nemen, maar het blijft zo inspirerend om die jonge mensen bezig te zien... En ik heb (hele jonge) vaste klantjes.
't Is ondertussen dinsdag, op de middag. Ik was gisteren zo verschrikkelijk moe dat ik om 22u al uitgeteld het licht uit deed: vakanties en aprèsvakanties overleven, da's niet niks.
Mijn wederhelft (geweldig woord, vind ik dat!) en ik hadden ons achterwerk uit de luie tuinzetel gelift en we waren nog eens op wandel gegaan in de buurt. Ik kon dat appreciëren, te meer omdat ik zo ontsnapte aan de trieste aanblik van weeral een mand plooibare en strijkbare was...
We klagen allebei een beetje tegen elkaar. De vliegende stekebeesten hebben het op ons gemunt. Om de beurt hebben we nu al elk een tweetal beten gehad waarvan onze enkel of kuit opzwelt en de huid plaatselijk opspant en pijnlijk trekt. Te wijten aan een lange warme zomer? Ijs op leggen en zalf smeren biedt wat soelaas.
Dinsdag. Met heel veel moeite gehoorzaam ik de wekker. Mijn wederhelft staat om 6 uur op, ik doe mijn best om hem nog te zien voor hij vertrekt en heb dan ook mijn radiowekker een half uur later gezet. Meestal slaag ik erin om beneden te staan om 6u50, nét voor hij aanzet. Deze ochtend was het behoorlijk moeilijk. Ik hoor hem vertellen over een onwaarschijnlijke droom waarin hij blijkbaar "cirque-du-Soleil"-achtige stunts moest doen op het trouwfeest van een voor ons volslagen onbekend koppel op leeftijd. (Voer voor droomanalisten???)
Na zijn vertrek tuimel ik met gazet en al in de grote ligzetel en laat me even gaan. Ik word wakker als de koffie zwaar begint te ruiken en verman me: ik heb een lange dag voor de boeg. Ik hoef kleine broer niet meer op te trommelen, hij staat verbaasd naar me te kijken: "Ging ik niet mee op boodschap?"
De ochtend verloopt vlot, we komen een heleboel kennissen tegen, hij en ik, en het wordt een leuke mama-en-jongste-zoon-ochtend waar ik heel erg van geniet. Een buurvrouw vraagt of het leuk was op vakantie en mijn zoon zegt dat het zo was en vertelt ongevraagd dat hij volgend jaar weer mee wil.
Middag, paddestoeltjes bij het brood op het menu, mijn grote reuzekabouters vinden het heerlijk. Nog nét een week en ze zijn weer in de grip van het onderwijs...
Ik zet me achter het scherm en vraag me af of ik iets te vertellen heb???
Geen opmerkingen:
Een reactie posten