Of ook: de jachttrofeeën.
In Saint-Quentin-la-Poterie kan je niet om de keramiek heen. Nog tot het einde van september kan je de tentoonstelling Terralha gaan bezoeken in het Musée de la Poterie Mediterranéenne.
Jonge keramisten tonen hun werk, hoofdzakelijk porselein en heel gevarieerd qua benadering.
De objecten op ondergaande foto en de afbeelding op de affiche zijn van Martha Pachon, een Columbiaans-Italiaanse keramiste die ook prachtige verlichtingsobjecten maakt.
Mijn eerste bezoek aan het stadje, had me op keramisch vlak niet echt zo verrukt. Veel terre vernissée en dat is niet helemaal mijn ding. Dit keer gingen we toch nog maar eens binnen bij Sabine Céramique. Ik bekeek het nu wel allemaal een beetje anders na de cursus engobe, maar vooral haar roosjes vond ik heel leuk. Tasjes, kannen en schalen zijn ermee versierd...
Later, op de markt van Barjac, vond ik nog een hele mooie toepassing van engobe. Emilie Goy maakt hele eenvoudige tasjes en bekertjes, borden en kannen, alle in engobe gedompeld. Daarna krast ze haar guitige dametjes en andere figuren door de laag heen en wordt alles transparant geglazuurd. (In het artikeltje de millimeter, zie je haar foto en haar kannen.) 
In 2006 hadden we David Lagnier al eens bezocht en serviesgoed gekocht. Hij heeft een mooi aanbod. Dit jaar vullen we het wat aan. De goeie man herinnert zich ons zelfs!
Mijn jongens waren toen onder de indruk van zijn strijders, ikke van zijn glazuur. Elektrisch gestookt en van een zodanige samenstelling dat hij een rijk kleurenpallet verkrijgt, oranje ijzeroxide als onderlaag, bruin, zwart en groen mat glazuur, afhankelijk van de manier van dompelen. Daar waar het dikker ligt, zelfs met een diepe groene glans.
Terug keren naar dezelfde plaats, zelfde mensen bezoeken, het brengt herinneringen boven. We hadden de vorige keer een schaaltje gekocht bij Jacques Buffat omdat we toen net al een theepot in de bagage hadden... Maar zijn theepotten blijven ons bekoren, dus zat er nu eentje van hem in de bagage. Het handvat moest recht blijven, dat was een extra moeilijkheid bij het schikken van de koffers in de auto. Hij stoomt het handvat en brengt het aan, bij het afkoelen verliest het zijn souplesse en blijft gespannen in houding staan, zo wil hij het. Het is een beetje het principe van de beroemde Thonet-stoelen.
Hij is heelhuids thuis geraakt! Missie geslaagd.
Terug keren naar dezelfde plaats, zelfde mensen bezoeken, het brengt herinneringen boven. We hadden de vorige keer een schaaltje gekocht bij Jacques Buffat omdat we toen net al een theepot in de bagage hadden... Maar zijn theepotten blijven ons bekoren, dus zat er nu eentje van hem in de bagage. Het handvat moest recht blijven, dat was een extra moeilijkheid bij het schikken van de koffers in de auto. Hij stoomt het handvat en brengt het aan, bij het afkoelen verliest het zijn souplesse en blijft gespannen in houding staan, zo wil hij het. Het is een beetje het principe van de beroemde Thonet-stoelen.
Hij is heelhuids thuis geraakt! Missie geslaagd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten