Monika@DKoploper

Monika gaf nog een derde keer haar presentatie op Vlaamse bodem. Af en toe merkte ze lachend op dat ik dat verhaal nu bijna zonder haar kon doen. Ik betrapte mezelf erop dat ik inderdaad minder concentratie nodig had en soms zelfs vooruit liep op het relaas. Ik ben dan ook niet meteen een professionele tolk en ik weet nu dat het moeilijker is dan je zou denken om een ander te volgen én te vertalen op de manier dat die persoon zijn verhaal vertelt.
Maar Monika is ook wel blij dat het nu ten einde loopt. Ze denkt dat ze genoeg over zichzelf meegaf aan het publiek. Ze staat te trappelen om weer eens rustig zelf aan de slag te kunnen gaan.

Al vrees ik dat dat laatste nog niet meteen voor morgen is. Straks vertrekt ze weer. Naar Korea, Mungyeong deze keer, voor het traditioneel Chassabal Festival, een bijeenkomst van keramisten die tea bowls en tea pots maken.

Daarna gaat de invulling van de Oosteuropese vleugel van het museum in Fuping China van start en ook daar speelt zij een belangrijke rol. Ondertussen bezoekt ze nog de Goudse keramiekdagen, de keramiekmarkt in Swalmen en in Frechen, Duitsland.

Geen wonder dat dit "uitstapje" haar als vakantie leek...

Ze zegt tevreden te zijn met een goed bed, lekker eten en wat te toeven tussen gelijkgestemden. Dat is haar idee van vakantie, dan is ze gelukkig.
Alle reacties waren, zover ik weet, unaniem, het is een madam die wat te vertellen heeft. Interessant, doordacht en heel open. Achteraf is het aan jou op wat met die info te doen!

Velen spraken me aan omdat ze te laat waren om in te schrijven voor de cursus Interactief Mallen Maken... Wel, voor hen heb ik goed nieuws: we doen het volgend jaar gewoon opnieuw. Zij vond het leuk, ik heb ervan genoten en het is gewoon voor herhaling vatbaar. Maak alvast plaats in je agenda!

Naast de workshops, kreeg ik ook het een en het ander mee van de Poolse cultuur. Het vreemde gebruik dat op Pasen jonge kerels door de stad dolen met een emmer water om de meisjes nat te gooien (?!!!) en hoe belangrijk Pasen is in dat grote Poolse land.
Waarom Monika in Denemarken heeft gestudeerd. Ze wist toen namelijk nog niet helemaal zeker wat ze wilde gaan doen en de Denen nodigden jonge Poolse studenten uit om hen gratis en gesubsidieerd onderwijs én verblijf aan te bieden, in de hoop dat het democratisch gedachtengoed zich op die manier snel zou verspreiden in Oost-Europa... Hoe ooit de Poolse regering op grote schaal het onderwijs hervormde en nu alle keramisten in dat enorme land hun vorming krijgen op dezelfde plaats: Wroclaw. Hoe er toen 11 kandidaten waren voor één plaatsje in de academie, ten tijde van haar inschrijving, 11 man per plaats van de toegelaten 10! Lachend relativeert ze haar eigen status met: "nu zijn er dat zo veel niet meer, jongeren zijn veel slimmer, ze weten dat je niet rijk wordt van keramiek!"
Ik zag haar bedenkelijk kijken toen ze de radioberichten volgde via het net over de vliegtuigcrach van de voltallige Poolse regering.
Ze toonde een leuke foto van haar nichtje, dochtertje van haar tweelingzus, een foto die leek op de hare als ze doorheen de mal kijkt, op een vorig artikeltje...
Kortom.
Ik heb ook heel erg genoten van de mens, Monika Patuszynska!