Kop nummer 2, voor de liefhebbers.

Kop van De Koploper.
Kop van de week.
Voor minder gaan we hiermee niet!

Bijna een weekje verder en ik heb weeral een prachtige kop om dit nieuwe rubriekje aan te dikken! Het betreft hier wel een stooktechniek die iets minder courant is, daarom: voor de liefhebber. Ben Brierly heet je hier welkom op zijn site en je voelt meteen dat het met veel liefde voor de keramische steen is. Deze Brit heeft een prachtige site om in rond te dolen, vertelt over zijn werk met veel kennis van zaken en is bereid veel van zijn technische achtergrond met je te delen.

Bij bovenstaand kopje krijg je als info mee:

beker in porselein met zwart schoteltje. Het bekertje stond centraal in de oven en haalde 1400°C, het schoteltje stond vooraan en ging tot boven die 1400°C.

Redelijk uitgebreide info, niet?!



Bij bovenstaand kannetje staat dan weer:
gedraaid en geassembleerd. Carbon trapping shino glazuur en vliegassen. Gestookt in een open saggar achteraan de oven gedurende 5 dagen tot 1320°C.


Voor de liefhebbers en de kenners, precies, want wat is carbon trapping? Wat is een shino glazuur? Wat is een saggar?

De antwoorden kan je vinden als je wat uitgebreider gaat grasduinen op zijn site. Hij doet het gehele verhaal uit de doeken, vertelt ondertussen nog welke kleisoorten hij gebruikt en gebruikt heeft, de problemen die opgelost werden... Een schat aan info, zoveel is zeker. Ga uw gang: veel info voor de kenners en prachtig werk voor de liefhebbers!

Tot slot nog even de leken terzake visueel verwennen met deze dansende fles met een prachtig wit zieltje (hier en daar kan je over de foto's gaan en dan dansen de flessen echt!):
Grote fles met expressie (letterlijk: met gebaren).
Hoog ijzerhoudende steengoedklei, porseleinslib en zwart engobe. Hoogte 80 cm. Dicht bij de stookhaard van de Wysing oven.

Een Wysing oven? Wat is dat? En hopla, je bent weer vertrokken, alles wordt van naaldje tot draadje uitgelegd op een andere pagina.
Je bent wel een tijdje zoet. Meer dan 1 kopje koffie lang...

De kop van De Koploper.

De eerste jaren nadat ik vast besloten was verder te gaan met de keramiek, wou ik wel eens zien wat die wereld te bieden had. Eén van de meest aangewezen plekken om het aanbod te verkennen, zijn de keramiekmarkten. Het zonnige Frankrijk loopt ervan over in de warmere maanden, zo vanaf april, mei tot laat in het najaar. Dat reserveren we voor de vakantiemaanden, een uitstapje in die richting. In Duitsland, ook een van dé landen bij uitstek voor de keramisten, wegens o.a. de hele Westerwald-regio met kwalitatieve klei in de ondergrond, worden ook behoorlijk wat mooie markten gehouden, zoals in juni in Höhr-Grenzhausen, de thuishaven van Fritz Rossmann die hier een workshop met porselein gaf. Nederland, op dat en nog andere vlakken soms een beetje het kleine broertje van Duitsland, kan je ook een aantal mooie markten bezoeken: Maaseik in juni, Dordrecht in oktober, het indrukwekkende Keramisto in Milsbeek in september, de tweejaarlijkse Goudse keramiekdagen en de evenementen in het historische Delft. Ik vergeet hier zeker nog een aantal mooie markten op mijn lijstje...

België hinkt een klein beetje achterop. Uiteraard hebben we het grootse evenement in het Waalse Andenne, de keramiekbiënnale waarbij in de gehele stad overal exposities zijn en een grote markt met zeer kwalitatieve keramiek. Maar hier in Vlaanderen, komt het wat trager op gang. Sinds enkele jaren is er een markt in Wachtebeke, die in 2010 verhuist naar Wippelgem, of all places, het wordt even zoeken met de GPS, maar misschien krijgt het wel terug het "kasteelallure" waarin de eerste edities zich baadden toen Beervelde de honneurs waarnam...

Zoals hogerop vermeld, is Duitsland een bakermat voor de keramiek en in het kleine Duitse stukje België ligt Raeren, waar naast het interessant keramiekmuseum ook tweejaarlijks een keramiekmarkt gehouden wordt. Deze laatste vindt plaats in september, ook dit jaar. Tijdens mijn eerste bezoek, was ik behoorlijk onder de indruk van het werk van Atelier Hasenberg. Tot op dat moment had ik niet veel meer gezien dan de witte, bruine en roodbruine huid van de naakte klei en de frisheid aan kleuren in het werk van dit Duitse koppel bracht me wat van mijn stuk. Als student was ik een tijd lang fan geweest van the Memphis style ontstaan rond de grote Oostenrijks-Italiaanse architect-designer Ettore Sottsass. Hij wilde het ontwerpen van het belemmerende juk van de industriële fabrikatie-druk ontdoen, onder het motto: “Don’t take design too seriously”, d.m.v. het gebruik van "ordinaire" basic vormentaal en fel kleurgebruik.

In 1978, Sottsass was al ruim 60 (een late maar productieve midlife?), schaarde hij een groep twintigers om zich heen. De stijl kreeg zijn naam vanuit een liedjestekst van Bob Dylan: "Stuck Inside of Mobile (With the Memphis Blues Again)" en ontstond bij het ontwerpen van een meubel- en verlichtingslijn, geïnspireerd op rock-and-roll, (P)op-Art, Elvis (Memphis is de geboorteplaats van The King), de Amerikaanse suburbs en anderzijds Egypte, de farao's en de god van de kunsten, Ptah (in Memphis, hoofdstad van het oude Egypte, stond de tempel van die god) . Experimenten met niet voor de hand liggende materialen, historische vormentaal, wereldse leopardprints en stripmotieven in de kleuren van Gaudi, flirtten onbeschaamd met de kitsch in de wereld van design, waar tot dan toe hautain 'bon ton, bon chic, bon genre' gesofisticeerd de scepter zwaaide. (Welgeteld één keer heb ik zelf een daarop geïnspireerd ontwerp ingediend, mijn punten bewezen dat ook in onze opleiding dergelijk gedrag niet echt werd geduld...)

Maar Sottsass kwam er wel een vijftal jaar zeer succesvol mee weg, tot hij de groep verliet, op het hoogtepunt van de roem, om zich terug ten volle op de architectuur toe te leggen.

Maar, de keramiek dus. Hierboven staat een keramisch object (suikerpot?) van Matteo Thun, Nefertiti. Bovenaan het artikel staat een theepot uit dezelfde reeks. De jonge architect bracht verschillende keramische ontwerpen uit tijdens de Memphibeweging waarvan hij medeoprichter was.

En daar, op die markt in Raeren, maakten de vrolijke felle kleuren in combinatie met ritmische zwart-wit motieven de herinneringen aan die periode in mij wakker, op de stand van Ines en Christoph. Ines is keramiste, Christoph de schilder. Speelse keramiek.



Hun kopjes worden mijn "eerste kop van de... week? ... maand? van De Koploper": (sinter-)engobes op basis van kleurrijke body stains en hier en daar een vleugje transparant glazuur, meestal functioneel gericht.

De thermometer.

De thermometer. Mijn lieve schoonpapa houdt 's ochtends zijn eerste uitstapje recht naar dat ding. Hij weet graag hoe warm het is, of hoe koud.
Er zijn weken geweest dat ik hem na deed, minimale temperatuur checken, mijn voorraad klei moest worden bewaakt tegen de vrieskou. Bevroren klei is niet verloren, maar het vraagt wel heel wat inzet om hem terug bewerkbaar te maken. Dat kan ik mij niet veroorloven.
En de transporten blijven ook uit. Geen verse klei bij vrieskou. Desolaat staren enkele lege schabben mij aan...
Zo ook in mijn atelier. Zonder verwarming stond de thermometer daar op 4 tot 6°C in de vroege ochtend, toch te koud om iets te doen.
Twee kloven in mijn duim en wijsvinger herinneren mij aan deze handicap. Maar ik lees en ik hoor van collega's dat hetzelfde drama zich afspeelt in het atelier en dat wat warm water in het draai-emmertje de zaak al lang niet meer oplost...
Ik ben er dus blij om dat het wat warmer wordt. Tropische temperaturen, dat hoeft niet meteen, maar een beetje minder vrieskou, dat mag best.

Ik ben een beetje blij dat het vriesweer het strijdtoneel lijkt te verlaten. Nieuwjaren met de buren (morgenavond) kan ook wel als het een beetje warmer is, een vuurkorf blijft gezellig, koud dan wel ijskoud buiten...

Breekbaar?

Dit zou eigenlijk "vertrouwen deel 2" moeten heten, of zo. Soms is iets gewoon zo echt, dat geen leugen, geen gevecht, geen pijn of geen verdriet het van zijn echtheid kan ontdoen.
Maagd voor eeuwig.
Enfin, wie het schoentje past, trekke het aan.
Feit is dat mijn blogartikeltje "vertrouwen" een ongekende score behaalt bij "mijn lezerpubliek". Eén op de tien lezers deze maand kwamen voor dit stukje en ik snap helemaal niet waarom. Vaak denk ik: "Meiske, wat vertel je nu weer? Die mensen weten niet waar dat allemaal over gaat." Zijn al die gevoelens en ervaringen dan zo herkenbaar? Het is ook helemaal niet duidelijk in de statistieken hoe jullie ertoe kwamen om dit schrijfsel na datum te gaan oprakelen en jullie kwamen van overal, een hele maand lang en langer.
Favoriet van een zoekrobot misschien?
Vraagteken?
?
Ik heb het nog eens herlezen en weet nog hoe 'bloot' ik me voelde toen ik over de tegelvloer van het toilet in mijn ouderlijk huis begon. Hoe ik twijfelde om het weg te laten, maar het toch liet staan. Omdat het echt was.
Hoe ik mezelf verweet daaraan te denken als ik naar wolken keek. Omhoog in de hemel, liggend in het gras, naast aar(d)s, omlaag kijkend, persend op de pot. Hoe komt een mens erbij? Kijken en herkennen? O ja?
En dan die passage over die twee mannetjes in mijn rimboe. Hoe kom ik erbij een lesgever en een goed klant en vriend zo te beschrijven? Gênant, gewoon.
Herkenbaar?
...
Of was het dat andere gevoel? Dat, ondanks wat dan ook, het vertrouwen weten te zijn? Zekerheid van die wolkenhemel, zekerheid van herinneringen uit een aangename jeugd, zekerheid dat je af en toe blij mens onder de mensen bent? Het fijne gevoel bij mensen zoals Filiep die je leert kennen, vertrouwt en die dat vertrouwen eert.
?
En als het vertrouwen beschaamd wordt? Waar sta je dan? Verloren en machteloos? Bloot en verslagen?
Fragiel als porselein. Vertrouwen dat wat eens onwillig en breekbaar was, hard en weerbaar zal zijn, maar ook breekbaar zal blijven.
Vertrouwen.
...
Genoeg poëzie.
Tijd voor mooie beelden. Geen wolken, paddestoelen deze keer.
De porseleinzwam. Stoer, mooi, een wonder van de natuur, maar ook breekbaar.



Lezer, je mag reageren. Graag. Heel graag zelfs.
Vertel me waarom je dat artikel over vertrouwen opzoekt?

Of leg het verband tussen vertrouwen en de porseleinzwam.
Verbaas me.

SPAM

De uitvinding van E-mail via internet had een groot voordeel voor kleinere bedrijfjes zoals ik: je kan heel snel en relatief goedkoop, als je eenmaal geïnstalleerd bent, een heleboel mensen bereiken. Weg dus met de papierberg, alles afdrukken in enveloppes steken, lijm likken en postzegels kleven, alles in één keer versturen, van achter het scherm.

Alleen, heel veel mensen hadden die truuk begrepen... Ook organisaties met minder informatieve bedoelingen. Als er wat moois wordt uitgevonden, zijn er blijkbaar die altijd misbruik wensen te maken en dan is de zaak verkorven.

Als klanten hier een klantenkaart aanmaken, vertel ik hun dat ze hun E-mail-adres niet hoeven in te vullen als ze niks willen ontvangen. 99.9% wil wel nieuws en aanbiedingen toekrijgen.

Ik zeg niet, dat ik, helemaal in het begin niet eens iemand heb toegevoegd, omdat ik dacht dat hij als keramist of pottenbakker er baat bij zou hebben De Koploper te leren kennen... En als die persoon dan reageerde dat hij geen mail meer wilde ontvangen, heb ik mij altijd verontschuldigd en hem van de lijst geschrapt.

Iedereen heeft wel eens zijn cyberbus geopend en allerlei berichten ontdekt, gaande van het gewonnen hebben van loterijen, over aanvragen om handel te drijven met een duister personage in een ver land waarbij je ter goeder trouw liefst eerst al je gegevens en wat geld moet overmaken, kettingbrieven, aanbiedingen om pseudo-farmaceutische producten aan te kopen, zoals Viagra, en verder een reeks fwd/fwd/fwd/fwd-berichten, grappig of met een "belangrijke" mededeling...

Dus vond men de term SPAM uit. Nieuw classement, reclame-schermwerk de vuilbak in!

Een goede zaak?

Klein addertje onder het gras: het zijn meestal een stel computers die beslissen welke mailing onder SPAM vallen en jij moet, als afzender, dan maar zelf de zaak zien recht te trekken als je geen ongewenste mail verstuurt.

Momenteel heb ik er veel last van, hotmail bijvoorbeeld stuurt bijna alles terug. Ik kan zelfs mensen geen inlichtingen meer verschaffen, gewone antwoorden krijg ik terug omdat "ze complains hebben gehad". Hoezo? Van wie? En wat moet ik nu doen?

Een aantal kennissen en vrienden hebben me gevraagd op Facebook te gaan, een pagina aan te maken. Dan krijg je "vriendschapsverzoeken" waar je kan op ingaan of weigeren. Is dat nu de oplossing? Iedereen op Facebook met berichtjes op "prikborden"? Vast niet, want nu krijg ik ook aanvragen van Netlog binnen en straks is er nog wel een ander clubje op komst. En dat zegt me niks, ik vind die organisaties heel tijdrovend en ze kruipen in je persoonlijke adressenlijst om zelf voorstellen te lanceren om iemand zo'n verzoekje te sturen. Het gaat me allemaal nogal ver... Daar heb ik geen tijd noch zin voor.

Ook bij het zich opgeven van mensen via de registratie op de nieuwsbrief op mijn nieuwe website zijn er problemen. We hebben er iets ingebouwd dat niemand jouw adres kan gebruiken, je krijgt een bevestiging met een activeringslink terug gestuurd zodat finaal alleen jij de zaak kan lanceren. Net daar loopt het contradictorisch genoeg, volledig fout. Velen ontvangen die mail niet of enkel onder de noemer SPAM.

Als je dus die activeringsmail niet ontvangt, dan geraak je niet geregistreerd.

En als je info vroeg (via een hotmail-adres) en niks ontvangt, ligt dat ook niet (altijd) aan mij.

Het spijt me. Ik zal eens kijken of ik er een oplossing voor kan bedenken.

Vooruitgang?

Nieuwjaar: bezoekjes en brief.

Dank u, lieve mensen voor jullie bezoekjes aan mijn nieuwe website en mijn virtueel winkeltje! Dank u voor die interesse, mijn statistieken telden ruim 200 hits in minder dan 1 dag, bijna 1500 pagina's bekeken, een weigeringspercentage van 1.18%, gemiddeld ruim 5 minuten, enkele bezoeken van meer dan een half uur, dat zijn cijfers die doen duizelen, dat kan ik je verzekeren. Het warmt mijn hart helemaal op, zo veel interesse in wat mij en mijn jonge assistent (af en toe was het duidelijk ik die assisteerde...) zovele uren bezig heeft gehouden. Maanden zijn we ermee in de weer geweest, de laatste weken echter heel intensief.

"Mama, ik vind uwe site eigenlijk saai", zei mijn jongste spruit, "niet echt saai, maar zo professioneel." Ik antwoordde dat het een mooi compliment is, wat hij nogal raar vond.

Bedankt ook voor alle nieuwjaarswensen, felicitaties en opmerkingen die in mijn cyberbus vielen. Ik weet dat er nog opstartproblemen zijn, zeker als Internet Explorer je browser is. Daarom heb ik op de homepage de mogelijkheid vermeld om Firefox Mozilla te installeren, daar draait hij beter op. Als mijn IT-specialist door de examens is, zal ik hem het nog eens voorleggen.

Hierbij mijn nieuwjaarsbrief, u mag hem zelf invullen en voorlezen:

En ja, dan is het weer zo ver, back to business. Niet dat ik veel tijd heb genomen er even uit te stappen, tussen de site, de laatste bestellingen, de inventaris en BTW-kwartaalaangifte door, toch heb ik genoten van mijn familie en vrienden, even tijd nemen om elkaar veel goeds toe te wensen, samen te toasten op het nieuwe jaar... Weten dat jullie er zijn, is een heel aangenaam gevoel.
Zaterdag begint de eerste cursus van het nieuwe jaar. De helft vertrouwde gezichten, de helft nieuwe treden aan om te leren pottenbakken. Inderdaad, er zijn cursisten die enkele keren terug komen, het geeft dan weer een boost aan zelfvertrouwen om een stapje verder te zetten bij het draaien. Ook voor mezelf ligt het nu al enkele weken stil met al die andere dingen die mijn aandacht opeisen...
Op Youtube staat een grapje over het snel draaien van een pot: "Throwing a pot", in het Engels betekent zowel "een pot draaien" als "een pot werpen"...


In antwoord daarop staat er een ander filmpje waarbij ene Tim 6 bowls draait in 2 minuten, jawel, van de mast. Eind februari begint daar een 4 weken durende reeks lessen over. Van de mast draaien is ideaal om reeksen te maken, kleine kommetjes, deksels, onderdelen voor een groter stuk zoals de schenktuit voor een theepot... De ene vorm is meer geschikt dan de andere. Door de hoogte van je werkstuk, kan je ook alles beter zien en overal aan, zonder dat het vlak van de schijf je beperkt. En je leert ook meteen vlot centreren.
Hier het filmpje, maar ik vrees dat het iedereen nog niet meteen gegeven is om zo snel en accuraat te werken... Veel oefenen, er zijn nog enkele plaatsen beschikbaar voor de cursus. Hier lees je er alles over.

Beste wensen

2010
Wij wensen iedereen een goede gezondheid toe en dat al jullie dromen een beetje meer realiteit mogen worden!


Oudejaar 2009, nieuwjaar 2010. Bij de familie en vrienden in Antwerpen, heerlijk ontspannen, lekker eten en een glaasje bubbels. Om middernacht, op de grens van oud en nieuw, een wandeling door de nacht naar de Antwerpse kaaien. Een sfeer die er helemaal bij past. Veel volk, er worden zelfs bussen ingelegd om de mensen aan te voeren... Maar ook iedereen uit de buurt. We staan op de linkeroever. Je hoort er alle talen, met hier en daar een lekker vettig en plat Antwaoreps accentje. Het is redelijk koud, vooral de wind doet geen deugd, maar je wipt wat op en neer, dan vergeet je dat. Achter ons staat een groepje dat de kou zeker niet meer voelt, de wind brengt een walm alcohol in onze richting en je hoort dat het niet de eerste fles is vanavond die ze ieder in de hand houden. De commentaren zijn navenant, soms raak en pittig, maar vooral héél erg luid...
Het vuurwerk ontlokt weer kreten van verwondering. Af en toe wipt mijn hartje een keer op, zo mooi, zo intens, ik herken een gevoel van opwinding dat veel te lang ontbrak en beslis komend jaar weer eens op zoek te gaan naar die kicks. Toegeven aan vervoering, het kan boeiend zijn.
Als het voorbij is, wandelen we terug. Rondom ons wordt druk in auto's gesprongen, uit de parkeerplaatsen gedraaid, gekeerd in het midden van de weg, bussen zetten aan. Iemand toetert, maar niet omwille van een andere auto, maar om vrolijk te zwaaien naar dansende jongeren achter een venster op de eerste verdieping.
We praten wat na en denken aan vorig jaar. Toen hing er een behoorlijk dikke mist. Een aantal vuurwerkfiguren waren duidelijk, maar wat té hoog tussen de wolken werd geschoten, kleurde enkel de mist rood, groen, geel... Een heel speciaal effect. Ik heb er even naar gezocht op Youtube. Bovenstaande filmpje is dus met opzet dat van 2009. En zo is ieder jaar een beetje speciaal. Maak er iets moois van!