Pagina's

vrijdag 15 januari 2010

De thermometer.


De thermometer. Mijn lieve schoonpapa houdt 's ochtends zijn eerste uitstapje recht naar dat ding. Hij weet graag hoe warm het is, of hoe koud.
Er zijn weken geweest dat ik hem na deed, minimale temperatuur checken, mijn voorraad klei moest worden bewaakt tegen de vrieskou. Bevroren klei is niet verloren, maar het vraagt wel heel wat inzet om hem terug bewerkbaar te maken. Dat kan ik mij niet veroorloven.
En de transporten blijven ook uit. Geen verse klei bij vrieskou. Desolaat staren enkele lege schabben mij aan...
Zo ook in mijn atelier. Zonder verwarming stond de thermometer daar op 4 tot 6°C in de vroege ochtend, toch te koud om iets te doen.
Twee kloven in mijn duim en wijsvinger herinneren mij aan deze handicap. Maar ik lees en ik hoor van collega's dat hetzelfde drama zich afspeelt in het atelier en dat wat warm water in het draai-emmertje de zaak al lang niet meer oplost...
Ik ben er dus blij om dat het wat warmer wordt. Tropische temperaturen, dat hoeft niet meteen, maar een beetje minder vrieskou, dat mag best.
Ik ben een beetje blij dat het vriesweer het strijdtoneel lijkt te verlaten. Nieuwjaren met de buren (morgenavond) kan ook wel als het een beetje warmer is, een vuurkorf blijft gezellig, koud dan wel ijskoud buiten...

Geen opmerkingen: