De schoolgaande jeugd heeft vakantie. Mijn 2 grote gasten, 14 en 16 jaar, houden dan X-box- en filmavonden, slapen nog langer dan in normale weekends en proberen, al dan niet onder druk, wel eens iets nieuws uit. En, o ja, ze trekken af en toe een dagje naar parrain, de opa in Antwerpen, die het fantastisch vindt om met hen op stap te gaan.
Ikzelf, ik merk niet echt veel van de vakantiesfeer. Het werk ligt nog steeds in bergjes te wachten. Ik beklim het ene (bergje, dus) en het andere schijnt ondertussen nog wat te groeien. Om al die toppen te halen, zal ik niet op veel sherpa's mogen rekenen en moet ik mijn conditie op peil proberen te krijgen of houden? Nu, liever gezonde berglucht dan elke dag fijn stof in de file, m.a.w. ik prijs me nog steeds gelukkig in mijn atelierke (met ook wel wat fijn stof...).
Tijdens de schoolvakanties werk ik graag mee met de Grabbelpas in Harelbeke. Vooral bij de allerkleinsten is boetseren heel populair, 2 sessies deze keer, monstertjes en maskers.
Maandagochtend was het zover, 18 kids rukten aan, schoendoos onder de ene arm, mama, oma opa of buurvrouw aan het handje van de andere. Ze kwamen boetseren, monstertjes deze keer. Eerst wat sfeermakerij, verhaaltjes en vertelselkes over waar al die monsters leven, hoe ze eruit zien en hoe ze allemaal heten. Pokemon is weer populair bij onze kleinsten, zo blijkt.
Griezelen bij de idee...
Dan herleef ik. De inspiratie krijgt weer zuurstof, de humor wint het van de allendaagse realiteit en de hoop op onschuld groeit. Ik vergeet alle beursberichten, lach om de regeringsperikelen en 's avonds geniet ik ten volle van Kamagurka in de laatste show, die ons aanport om toch maar zeker te blijven consumeren... Ik zie het ook bij enkele van die rakkers. Eerst zijn ze bezig met creëren, daarna begint het tellen van hun werkjes en daarna zijn er die vervallen in een wedstrijd om toch maar zo snel mogelijk zo veel mogelijk klei te verwerken. Enkele krijg ik nog op het creatieve spoor, maar andere pakken volle handjes klei en bouwen hele parken, compleet met muren. Af en toe is er eentje die bang naar zijn schoendoos kijkt: daar past vast die hele monsterwinkel niet in...
Maar het werkt zeker inspirerend. Enkele voorbeelden zie je links onderaan in de fotoreeks.
De veelhuisjesslak:
De veelhuisjesslak. Even twijfelde de maakster, misschien was het wel de living, de badkamer, de keuken en slaapkamers... Van crisis geen sprake, blijven consumeren, Kama.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten