Pâte de verre.

Het zal hier of daar wel al eens ter sprake gekomen zijn, ik kan bewegingen als de Jugendstil, Art Nouveau, wel appreciëren. Okee, er zijn uitwassen die neigen naar barok en kitch, maar er zijn minstens evenveel voorbeelden waar harmonie en vakmanschap je gewoon de mond snoeren: meesterschap! Men deed dingen in hout, metaal, glas, en ook met keramiek en glazuur, waar je gewoon even stil van wordt... Interieurs waar je lichaam in het decor versmelt. Die sensualiteit, mooie vloeiende lijnen die je vragen te volgen, waar je ook kijkt...

Art Nouveau heeft iets van ballet, van op je tenen staan. ('t Geeft soms trouwens een heerlijk gevoel, op je tenen staan.)
In de periode van de Jugendstil kende pâte de verre een grote bloei als kunstvorm. Bij deze techniek, die trouwens heel oud is, maakt men een vuurvaste mal waarin dan zeer fijne glaskorrels met een bindmiddel worden opgewarmd om samen te smelten. Het centrum lag in de school van Nancy, met bedrijven als Daum en Gallé. De ontwerpen droegen vaak een ode aan de sierlijke natuur in zich.

Glas smelten, het ligt zo'n beetje in het domein van glazuren, zelfde basis, zelfde idee. In het onderstaande filmpje krijg je een mooi beeld van hoe het allemaal in zijn werk gaat.

Het hoofdbestanddeel van glas is siliciumdioxide, een van de meest voorkomende mineralen op de aardkorst. Ook bij het glazuren ga je er gebruik van maken. Glas en glazuur zijn familie van elkaar. Soms raakt het visuele aspect van de suikerachtige textuur van de pâte de verre zeer dicht aan wat sommige glazuren op porselein doen. Het doorschijnende karakter van porselein, dat trouwens zelf ook voor zo ongeveer een kwart uit kwarts bestaat, zal wel aan de basis van deze gelijkenis liggen.
Hier en daar raakt het werk van de glaskunstenaar het domein van de keramist, ook de resultaten kunnen vormelijk in dezelfde richting gaan.


Penny Fuller maakt "bowls", een soort kommen, die mij veel aan gedraaid keramiek doen denken. Maar ikzelf, mijn gevoel mist er iets bij, de body, de kleur en de structuur van de klei. Glas is niet echt mijn ding. En soms kan té doorzichtig mij niet meer boeien...