Mijn dagelijks leven ademt sinds enkele jaren klei en keramiek. Waar ik voordien graag tuinierde en kookte, draait nu alles mee met de aarde, letterlijk. Moeilijk soms. De deur van de kast met de kookboeken piept een beetje, mijn planten verpieteren, een muur is nu al jaren toe aan een likje verf...
En toch, ik kijk soms op als een keramist ver gaat in zijn liefde voor de klei, als die persoon uit gaat puren en zich verdiepen, zich vergapen aan de kracht van de eenvoud en de oerelementen. Waarom staat iemand stil bij de essentie van de dingen?
Net nog las ik het, toen ik op dit kopje viel, subliem in zijn eenvoud. De dame die het maakte, looft traditie en verbondenheid met het verleden in het algemeen. Het ritueel van elke ochtend je thee te drinken in het kopje...
"Ik heb dat niet (meer)", overpeinsde ik op dat moment.
Mijn jongens zijn een week uit huis geweest, Chiro inleefweek. Het was goed, een week pauze en tijd voor jezelf, voor ons allemaal. Ik voel, nu ze thuis zijn, dat iedereen ervan geniet en tevreden is. Blij terug te vinden wat waardevol is. Je beseft te weinig wat je hebt, wat de ander betekent, wat alles betekent.
Deze morgen, broodjes gehaald, zakje bij de overbuurvrouw aan de deur gezet. Ontbijtset boven gehaald, dat voor op zondag: Saint-Quentin-la-Poterie, David Lagnier , ik zie meteen de man en zijn winkeltje-annex-atelier voor mij. Herinneringen aan twee vakanties dwalen door mijn hoofd. We zetten maar de helft, zo zonder onze boys. De geur van koffie, jonge kaas en confituur.
Ik kruip in mijn atelier, even verwerken wat ik gisteren heb gedraaid en wat andere zaken glazuren om de oven vol te krijgen.
Net voor de middag zijn de jongens terug. Ze eten thuis, het geld was op in de Chiro, iedereen eet thuis en afspraak daarna: de oplossing kan ook simpel zijn. Iedereen is blij, zonder veel woorden, wat losse verhalen. Al hun gerief wordt weer terug verhuisd.
Middagje strijken, herkenbare jeans door het verschil in lengte- en breedtematen, iets moeilijker sorteerbare boxers, oude film kijken ondertussen. Jongens weer thuis, samen een pannenkoek of 2, of 3, of 4, of 5, of 6, of... ja, ze zijn weer terug! De ene laat zijn muziek schallen door het huis en duikt achter de PC (dat hebben ze niet op de Chiro), de ander laat stukje bij beetje los wat hem bezig houdt. Veel geknuffel, iedereen is blij weer samen te zijn.
Vaatwas legen, vaatwas vullen, wasmachine legen, droogkast vullen, strijken en plooien. Tradities, ik heb dat niet. Tradities, ik eer ze niet.
...
?
Over de dame van het kopje vertel ik wel een andere keer.
Kopje van de week.
Tradities, heerlijke eerlijke basic waarden in het leven: liefde, rust en vriendschap.
Amen, maar zeker?!
Slaapwel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten