Ode aan de dames.

Wellicht verwacht je dat niet meteen, een vrouw die ode aan de dames betuigt. En toch, een vriendin van mij zei na onze tweede ontmoeting: "Blij een toffe madam te ontmoeten, het is zo veel eenvoudiger om mee om te gaan dan een fijne vent te ontdekken!"

Dinsdag morgen, bij het boodschappen doen, merkte de behulpzame winkelbediende dat ik "ook niet van hier was". En ja, onze ouderlijke thuis staat wellicht op niet veel meer dan 20 km van elkaar. En plots voelde ik me meer verbonden met haar, dan met haar collega die aan de overkant van mijn straat woont.

Een kwartier voordien had ik staan grinniken met een dame die ik al jaren tegen kom in het grootwarenhuis en die zich net dezelfde krop sla als ik wilde toeeigenen, nadat we bij de champignons ook al dezelfde reflex hadden.

Tevreden kook ik voor mijn kroost een gezonde groentensaus voor de pasta. O ja, ik hou er nog wel van om te presteren op dat vlak, mocht je denken van niet na vorig artikeltje.

Een vrachtwagenchauffeur van de ene leverancier levert ovens af, een vrouwelijke bediende legt de volgende leveringsdatum voor de andere vast. "Het is behelpen als je vrouw 23% minder verdient", lees ik, waarmee men de ongelijke loonschalen aan wil vechten.
's Middags open ik de deur van mijn zaak. Er staat een auto op de oprit. Lachend en meezingend stapt de directeur van een academie uit. Ontspannend zakelijk gesprekje. Ik voel de neiging haar uit te wuiven als ze haar wagen terug start.

's Avonds komen mijn cursistjes afdraaien. Het is een leuk, ontspannend en hopelijk ook leerzaam avondje. We praten over allerlei onderwerpen. De dames en de ene heer hebben veel vorderingen gemaakt!

En dan, mijn kopje van vorig artikeltje... Gevonden bij Mila Visser 't Hooft. Een leuke Hollandse meid die na haar studies in Amerika is blijven plakken. Ze vindt traditie belangrijk (ik ook, mocht je wat verward zijn na de woelige wendingen hierboven), maar wil ze vooral hedendaags verwoorden. Mooi kopje, zo eenvoudig vierkant gedraaid. Waar ken ik dàt nu weer van, vierkant draaien? Ga dat modelletje zeker eens uitproberen...

Een belangrijke mentor van deze keramiste is Catharine Hiersoux geweest. En laat dat nu net een dame zijn wiens werk mij ergens raakt waar weinigen ooit zijn geweest. Diep ?!

Tja, ooit zocht ik hoe je "pijn" kon verwoorden in keramiek. Ik zocht, gedreven door de moed der wanhoop, naar een symbool dat zei wat ik toen voelde, om het van me af te kunnen zetten.

Keramiek bleek een blije wereld, mijn gevoel bleef klank zonder beeld.

Ik zette me aan mijn draaischijf en zocht de onmogelijke grenzen op: zwaar gechamotteerde klei, extra steentjes erin duwen en mee laten drogen en bakken, gecontroleerde scheuren, verder opbouwen met porselein en dat dan weer optrekken en tot de grens toe uitdunnen... Daarna zocht ik ook de limieten van glazuur op, maar ik kende er niet genoeg van om nog maar ergens in de buurt te komen van wat ik zocht.

Bij enkele van de werken van Catharine Hiersoux vind ik de rust die ik toen zo nodig had: reiken naar iets, verscheurd zijn door iets en er wat mee doen zodat het mooi wordt en rust geeft.

Ongetwijfeld zal een ander er wat helemaal anders bij voelen en misschien doe ik dat vandaag of morgen ook wel. Maar toen gaven haar werk een troost en herkenning die mij rustig maakten...

(Het lukt mij niet de juiste afbeelding van haar werk te plakken, je zal dus even zelf moeten gaan kijken, klik op de link die onder haar naam zit.)

En, ja, onze kippetjes hebben zojuist hun eerste ei gelegd!