Maar de laatste jaren minderde de magie een beetje. Ik legde nu zélf heel vroeg in de ochtend een spoor van eitjes door het huis en verstopte andere in de tuin of in huis. Daarna kroop ik terug in bed, wachtend op de schuifelende voetjes van onze jongens die op zoek gingen om hun mandje te vullen, gelokt langs het spoor. Ik lag te genieten van de verrukte kreetjes. Nu was ik zelf assistent van de paashaas (of misschien een vrolijke klok van Rome?) en niet langer ei-spoorzoeker.
Dit jaar is het niet anders, ik ben assistent. En Den Haas van dienst heeft er hard aan gewerkt, zo hard dat hij nu op vakantie is om uit te rusten. De Asssitent (of de Klok, je mag zelf kiezen) mag de honneurs waarnemen. En de eitjes komen in 10 kleuren.
Waar gaat dit nu allemaal over???
Wel, sinds enkele jaren lopen hier draaicursussen met Dirk Vanhaeren. Bij de laatste lessen krijgen de deelnemers de kans ook eens zelf glazuur aan te brengen. Dirk brengt dan zijn glazuur mee en na de demo gaan ze zelf aan de slag: was aanbrengen, dompelen, ene glazuur binnenin, andere buiten... Heel leerrijk ook, want ze begrijpen plots waarom het zo belangrijk is een mooi voetje af te draaien zodat ze gemakkelijk hun potje kunnen vast houden om te dompelen. Lees meer.
Na de cursus kwam er altijd weer, van alle kanten de vraag of ze het glazuur niet kunnen aankopen. Ik speelde de bal keer op keer door aan de auteur van het recept, maar Dirk zweeg.
Ook andere klanten zien wel eens een bekertje van mij staan met het mooie satijn glazuur en vragen ernaar. Na nog maar eens met mijn steentje te gooien, ondertussen lag er al een hele berg, besloot Dirk eens serieus over de zaak na te denken. Misschien was hij mijn gezaag gewoon stilaan moe?
Groot was mijn verwondering toen hij opnieuw alchemist ging spelen.
Lees meer. Het glazuur was toch perfect???
Ik moet toegeven, het resultaat werd nog levendiger, nog rijker van tekening. Dozen vol stalen werden bekeken en bekritiseerd. Nog weer opnieuw zocht de man naar nieuwe kleuren en verdere verfijningen... Lees maar.
We wilden een product dat af was en naar mijn bescheiden oordeel, is het dat. We hebben het met veel liefde in een stevig doosje gestoken, met een mooi etiket erop en voorzien van de nodige informatie om het gebruik tot een goed einde te brengen. Het glazuur is getest op temperaturen tussen 1230°C en 1270°C, op verschillende kleisoorten, met verschillende combinaties.
De eerste gelukkigen die ermee mochten "spelen" waren de deelnemers aan de laatste reeksen draaicursus.
Ze waren heel enthousiast!
Verderop,links onderaan, staat een diareeks van hun werk met enkele kleuren van het Taurus-glazuur.
Het concept: een stabiel basisglazuur en 10 kleuren waaruit je kan kiezen. Je mengt de gekozen inkleuring bij de basis en maakt je glazuur aan. Het is een steengoedglazuur, optimaal gestookt op 1265°C, zeer aangenaam in gebruik, veilig en zeer geschikt voor voeding. De vaatwas heeft geen invloed op de satijnglans.
Deze ochtend leek het even Pasen, voor mij persoonlijk. Dirk heeft heel hard gewerkt aan zijn product. Het was een overvolle drukke tijd voor hem en ik wist dat hij nog iets over "zijn kindje" zou vertellen op zijn blog, maar wat? Al heel vroeg ben ik achter mijn scherm gaan zitten en las het volgende...
Ere wie ere toekomt. Op deze blog van Dirk Vanhaeren kan je regelmatig heel interessante artikeltjes lezen over keramische onderwerpen, doorspekt met wat luchtigere, ludieke onzin, eigen aan de schrijver. Als je de linken in dit bericht aanklikt, lees je wat meer artikeltjes op zijn blog over het hier bedoelde glazuur.
Na paasmaandag staat het glazuur in de rekken van De Koploper, mét een lanceringsactie waarover later meer.
Pasen wordt weer een beetje magisch, denkt een blije klok!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten