Ik was een beetje moe. En dan hoor je overal over nieuw leven. De natuur heeft dit jaar zichzelf overtroffen. Het lijkt wel zomer! Ik moest een tandje bij steken.
Net als ieder jaar, was hij daar weer, onze Marnic. Een beetje fitter dit jaar, groene thee in zijn chawanneke en de vlam in de pijp van zijn veloke, klaar om de houtoven te stoken. Relaxer dan ooit, ontspannen en zelfzeker, leek het wel. Weerom respect.
Tja, respect heb ik wel, hoe Marnic dat allemaal regelt en opbouwt. Onmetelijk gastvrij, hij en Marleen, zijn madam. Iedereen krijgt lekker eten en drinken, een bed en ambiance... Eigenlijk hou ik dat liever voor mezelf, zo'n goed adresje...
Nachtje door hebben we gestookt. Philippe en ik en nog enkele andere brave zielen. Blij zag ik hoe relax Marnic in zijn nest kroop. Ondenkbaar, vorige jaren!
Het was een mooie nacht. Philippe en ik, een vriendin, een nieuwe vriendin, een nieuwe vriend, een andere leuke fire-buddy... Dan weer een oude vriendin, de maan, de brandende schouw in de spiegel. De vuurvogel in de lucht...
en de vlammetjes van "onze" oven...
Nog bijna een week wachten om je werkstukken terug vast te kunnen nemen...
Maar ondertussen heb ik wel begrepen waarom Pasen Zalig is !
(Met dank aan de respectievelijke fotografen.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten