Naked raku op 12 juni.

Voor de liefhebbers: er is weer een demo naked raku gepland op zaterdag 12 juni 2010.
Filiep Vandenberghe zal zich weer een hele dag inzetten om jullie te tonen hoe je deze mooie resultaten kan bekomen.



Bovendien zijn er weer alle raku-materiaal en -ovens op voorraad!

Keramiektoerisme

Een impressie van het Cultureel Centrum in Andenne.
In de meimaand gonst het van de activiteit, ook op keramisch vlak. De keramiektoeristen halen hun hartje op! Ook nu, Sinksen-weekend, activiteit in Andenne, markt in Swalmen en wie weet waar nog allemaal... Als goeie Belg koos ik voor Andenne en het was weer de moeite. 'k Was dan ook in goed gezelschap, veel babbeltjes en grapjes tussen de beeldjes en bordjes, veel bekende gezichten tussen de beentjes en borstjes, veel zon ook op die beentjes en borstjes. Kortom een heerlijk dagje inspiratie opslorpen. In het cultureel centrum stond een groot doolhof opgesteld, waar je in elk soort groot stemhok weer een 3-tal andere kunstenaars kon ontdekken. Er werd maar weer eens bewezen hoe veelzijdig de keramische discipline is!

Vanaf mei staan de kleideurtjes overal wagenwijd open, het keramiektoerisme draait op volle toeren en dat nog zeker tot in oktober! Zoals beloofd geef ik hier de data mee wanneer je het atelier van Marnic De Lange kan bezoeken:
op zaterdag 29 en zondag 30 mei en zaterdag 05 en zondag 06 juni 2010,
zaterdagen van 13u tot 19u, zondagen van 10u tot 18u.



Het maakt deel uit van de Kunstenaarsroute van Geraardsbergen, die je met de wagen of met de fiets (misschien wel even niet vergeten dat je hier in de Vlaamse Ardennen zit...) kan bezoeken. Je kan op voorhand even alle ateliers virtueel bezoeken als je dat wil, via de informatieve pagina van Home Art.
Het is toch weer eens wat anders, keramiek stoken in een houtoven en bovendien staat er ook werk van Monika Patuszynska opgesteld bij Marnic.

Haal de agenda's boven en hou de schrijfstokken in aanslag, er is nog nieuws op komst!

Girls, girls, girls.

Met een titel als dat, is het best mogelijk dat een verdwaalde reiziger op zoek naar iets helemaal anders dan keramische dames een kleine tussenstop maakt...

Tja, 'k had weer een grote mond: "girlpower, wordt vervolgd..." Dat stukje geschiedenis daar kon qua inhoud zijn titel wel dragen, maar hoe moest het verder? Blijkbaar heeft de geschiedenis ergens een flinke bocht genomen, zodat vrouwen heel wat minder in de pap te brokken kregen en ik ben niet echt bevoegd om dat gegeven veel verder uit te spitten, laat staan dat ik mij voldoende kon documenteren in een domein waar ik totaal bleu in stapte. Een grote mond, is dat niet af en toe het probleem van de girlpower geweest? Wablieft, wat zegt u? Was het net de zegen voor de girlpower? Je moet natuurlijk wel iets te vertellen hebben...

Fascinerend, er is een tijdschrift over vrouwen en hun geschiedenis: Historica. Het risico hier te veel op in te gaan, houdt in dat ik al snel voor feministe of voor erger nog, wie weet, versleten zou worden, en dat terwijl ik venten eigenlijk best wel een interessant alternatief vind.

Het zat dus allemaal een beetje vast. De girlpower stond op een laag pitje, met andere woorden.

Mijn vriendje Google, met wie ik ondertussen een zeer leerrijke relatie heb, nodigde me uit een paar zoektermen in te typen. Welke woorden waren geschikt om de girlpower wat op te peppen?

Onze nieuwe versie van Windows laat toe dat je allerlei schermen open zet en je dan flitsend eenvoudig van de ene in de andere stapt. Al gauw stonden er zo veel ramen open dat het fameus begon te tochten en ik het bos niet langer tussen de bomen zag. Bovendien was ik niet echt in stemming voor een zwaar artikel, ik wilde de lichte toer op.

Gewoon: "vrouwen keramiek" dus. En daar stond ze plots te blinken, Karin van de Walle. Een dame, ongeveer zo oud als ikzelf, die krachtige beelden maakt, heel vrouwelijk, lekker balancerend op de rand van het kitcherige en toch zeker krachtig genoeg om de aandacht te trekken. Alle "goede smaak" van de welopgeleide kunstenaar ten spijt, ik kan het wel smaken. Ik zou er niet meteen elke dag op moeten kijken, dat doet er ook niet toe, maar het maakt me wel vrolijk zo'n werk te zien.

Niet meteen sober, eerder wulps en soms suggestief en zeer zeker kind van deze tijd.

Karin van de Walle is in 1989 afgestudeerd aan de kunstacademie Sint Joost in Breda met als afstudeerrichting keramische vormgeving. Zij woont en werkt in Duitsland en heeft een internationaal podium voor tentoonstellingen, o.a. in Marbella, Parijs, Bordeaux en Heidelberg.

De wulpse vrouwfiguren verleiden en dagen uit en tonen met humor de uitwassen van een exhibitionistische lichaamscultuur. Deze vrouwen van klei en brons hoeven niet in therapie, want er is voldoende zelfspot en relativeringsvermogen aanwezig.

Mooi of niet, daar kan je heel lang en uitgebreid over discussiëren en dat is niet mijn doel. Wat mij treft zijn de onderwerpen in het kader van mijn girlpower-projectje enerzijds en de vakkundigheid van de keramiste anderzijds. De beelden zijn vaak meer dan levensgroot, fijn opgebouwd en mooi gedetailleerd uit- en afgewerkt.

Een madam zonder complexen met de nodige girlpower!

Wannes van de velde Lichtjes van de schelde

Girlpower?

Als ik mijn klantenbestand overloop, dan zal het aandeel vrouwen dat van het andere deel van de bevolking wel overtreffen. En wanneer ik rondstruin in Googles speeltuin, op zoek naar mooie keramische verwezenlijkingen, dan kom ik ook hier veel vrouwelijke handen tegen. Zou dit een terrein zijn waar de mannelijke dominantie niet overtuigend aanwezig is?

Nochtans, als kind zijn het toch ook veel jongetjes die graag met modder spelen en zich vuil maken, zeker evenveel als de meisjes dat doen, of misschien meer? En pottenbakken bijvoorbeeld is toch een technische vaardigheid, het is groot en zwaar materiaal om mee te werken en spelen met vuur, de alchemie van het glazuur... Het zijn allemaal domeinen waarin de man zich perfect thuis voelt. Maar vrouwen blijkbaar ook.

Ik ben op zoek gegaan en heb er wat over zitten nadenken. In de vroege tijden, de ijstijd, moet er ergens in de bevroren toendra, in en rond het gebied dat wij nu Tjechië noemen, een bevolkingsgroep hebben geleefd die verantwoordelijk is voor een heel deel van de Vroeg-Paleolithische vondsten, gekend als Venusbeeldjes. Over heel Europa, maar in grotere concentratie daar, zijn beeldjes gevonden van dikke, vaak duidelijk zwangere vrouwen gevonden, beeldjes die bijna 30000 jaar geleden gemaakt zijn! Keramiek met de vrouw als onderwerp, gemaakt door vrouwen, gestookt door vrouwen, in een oven die gevoed werd met beenderen, want de mannen waren mammoetjagers. De oudst gekende keramische oven is daar gevonden, in resten wat waarschijnlijk het verblijf van de vrouwelijke shaman was.

We maken een sprongetje naar de Neolitische periode, vanaf zo'n 10000 jaar geleden, in culturen zoals die van de Indianen in Noord- en Zuid-Amerika en de streek van het Midden-Oosten waar agrarische stammen leefden. De vrouwen weefden manden en maakten potten, met de colombien techniek om het voedsel te bewaren. Kleirollen werden vaak aangebracht rond een basispot in stro, je ziet de afdrukken aan de binnenzijde van de scherf.

De Jomon periode in Japan verkreeg zijn naam zelfs door deze techniek.

De uitvinding van het pottenbakkerswiel, ook weeral 6000 jaar geleden, maakten het mogelijk de productie te verhogen en het werd een bron van inkomsten tijdens de ruilhandel. De vrouw verkreeg een nieuwe rol in de economie.

In de veeleer mannelijk gedomineerde culturen zoals bij de Romeinen, de Grieken en de Egyptenaren, mochten de slavinnen de klei voorbereiden, maar het waren de mannen die potten bakten en beeldhouwden. Ook de vele eeuwen die daarop volgden lieten vrouwen niet vaak toe een rol van betekenis te spelen, noch op een economisch, noch op een cultureel vlak, al dan niet verbonden met keramiek.
Het is maar pas in de hedendaagse keramiek dat vrouwen terug een invloed gaan uitoefenen.
Je kan stellen dat àls ze de kans krijgen, het een domein is waar de dames heel goed hun mannetje kunnen staan en gelijkheid tussen man en vrouw lijkt te kunnen bestaan...
Wordt vervolgd!

Geduld.

Dit is een potvorm ("flame vessel") van Jennifer McCurdy. Een porseleinen vorm op de schijf gedraaid en vervolgens uitgesneden. Ze stelt dat ze de beweging van de schijf wil vast leggen.

Deze dame heeft vast heel veel geduld.

Hoe vaak is het niet mis gelopen en zakte die vorm in bij de laatste snede of tijdens het stoken?

Ik sta in bewondering. Of ik het nu echt mooi vind weet ik niet, het is allemaal wel heel erg perfect, misschien té perfect, voor mij dan, maar ik kijk wél met open mond naar haar werk.


Ze zet zich aan het werk een avond op voorhand met de voorbereiding van de porseleinklei. De bal wordt een honderdtal keer gekneed om alle deeltjes netjes in lijn te brengen. Daarna laat ze de bal rusten onder plastic. De volgende dag gaat ze aan de slag. Ze gebruikt extreem weinig water, enkel bij het centreren en de eerste keren optrekken tot een cilinder met dikke wand. Vanaf dan werkt ze met 2 ovale metalen lomers om verder op te trekken en te vormen.
Door bijna geen water te gebruiken, slaagt ze erin haar vorm lang te bewerken, tot 45 minuten toe, om de perfecte kromming te bereiken. Binnen het half uur is de pot niet langer kleverig en kan ze al gaan vervormen.
In het gebruik van luchtblazers gelooft ze niet want ze zegt dat het plaatselijk verschil in vochtigheid zich zal wreken in de stabiliteit van de vorm.
Daarna begint het snijwerk. Gemiddeld zo'n zeven uur aan één vaas!

Ze stookt haar werk na gladschuren zonder glazuur.
Verglaasde elegantie.

Andenne.

De Biennale in Andenne is steeds een mooi keramisch gebeuren. Heel erg aan te raden om te bezoeken!
Ann Roose heeft het initiatief genomen een bus te voorzien om dit te bezoeken op zondag 23 mei. Ze vertrekt in Brugge aan Syntra om 7u30 en maakt een tussenstop in Kortrijk om 8u15 aan Kinepolis.
Terug ben je rond 20u.
De reis kost € 25,00.
Inschrijven kan je door een mailtje te zenden aan ann.roose@base.be , stuur mij een kopietje via cc, zodat ik weet wie er mee in de bus zal zitten en hoe ver de invulling van de bus zit. De plaatsen zijn uiteraard beperkt!

Nog een rondje!

't Was zo eens iets anders, dames onder elkaar. Buiten was het killig en koud, mijn poging tot uitlokken van de zon met mijn rokje en sandalen ten spijt... (Ik wil deze zomer écht wel bruine benen, al weet ik niet of kiekenvel mooi egaal bruint??? )
Binnen, bij De Koploper, daar was het ambience en heerlijk warm! Een leuk namiddagje vierkant draaien.

Kathleen Mestdag centreert, opent en trekt op met een gemak dat ons doet watertanden. Ze stelt dat je moet proberen zo weinig mogelijk af te draaien als je aan het vervormen gaat, omdat het natuurlijk meestal geen vlakke bovenrand meer heeft en dan wordt vast zetten op de schijf een behoorlijke klus. Tja, allemaal goed en wel, maar dan heb je dus wel al veel voorbereidend werk om die vorm klaar voor actie te krijgen...


Met enkele houtjes duwt ze een lijn in de pas gedraaide vorm, waarna haar potjes sierlijk voor haar buigen in de richting die ze voor ogen heeft. Vlot en getraind draait ze wat voorbeeldjes bij elkaar. Iets té vlug misschien om alles goed te registreren... Ondertussen een kwinkslag als antwoord op een speelse vraag. Er wordt veel gelachen, geplaagd en gezongen, maar ook net zoveel gewerkt en gezwoegd.



Mijn probeersels...

Kathleen stuurt en helpt ons daar waar het dreigt de mist in te gaan, met de juiste practische raad. uiteindelijk merkt iemand op dat het al 16u30 is!!! Nu al?!!! In paniek willen we nog van alles proberen en met veel spijt beginnen we daarna de draaischijven proper te maken.
Dames zijn practisch en na wat overleg, prikken we meteen een datum om dit over te doen. Nu gaan we druk alles proberen en op maandagavond 5 juli zitten we weer samen. Er zijn dan een paar extra plaatsen beschikbaar, als je zin zou hebben gekregen, kan je hier alle info nalezen en je meteen inschrijven!
Er is ook een inspirerend fotoreeksje opgenomen, een beetje verder op de blog.

Ondertussen in Korea...

Voor de liefhebber: zoek Monika Patuszynska.

Of onze eigenste Linda De Nil.

Kunst komt van kunnen...

Toen ik vorig artikeltje uit de mouw schudde, wist ik niet wat me te wachten stond.
Ik ben momenteel op allerlei vlakken met heel veel en niks bezig. De inspiratie moest vanuit één van die pistes komen en dat deed ze ook, gaandeweg, ofte liever, schrijvendeweg.

De eerste die er wat over zei, maakte zich een beetje druk over het feit dat ik mijn eerste stap in deze denkpiste in de schilderkunst had geplaatst. Nu, daar had ik een goeie reden voor, de schilder-kunst is al veel vroeger tot Kunst gaan behoren, al heeft ze, zoals ook hiervoor vermeld, een informatieve rol (gespeeld). Keramiek (klei-kunst, boetseer-kunst of wat denk je van pottenbakkers-kunst?) is veel langer uit de sfeer van het decoratieve gebleven, enkel uitzonderingen zoals de raakvlakken met juweel-kunst en met de beeldhouw-kunst buiten beschouwing gelaten. Bij de schilderkunst is het onderscheid ambacht en kunst als Kunst veel beter te duiden. Al blijft het moeilijk en zal Kunst zonder ambacht niet snel aanwezig zijn en is daarentegen het meesterlijk beheersen van een ambacht kunst op zich.

Een beetje fylosofie op een nuchtere maag kan wonderen doen, zeg ik maar.

Tweede reactie, de Griekse vaas. Die vond ik zelf meesterlijk. Een cartoon waarop als decoratie een schutter uit een hedendaagse videogame staat, die het gat geschoten heeft die dan weer de vaas op zo'n authentieke manier doet barsten. Ze zijn er beide wat van onder de indruk, de schutter en zijn maatje. Het verenigt alles waar mijn betoog over gaat: wat is wanneer kunst en wie heeft ze gemaakt, moet je origineel zijn om geniaal te zijn, doet het ertoe wie je leermeester is? Enfin, niet iedereen begreep het op die manier.

Ten slotte de idee achter mijn verhaal. De grens leermeester-leerling. En wanneer speel je die rol op de juiste manier?

't Geeft inderdaad een kick, steeds meer weten.

En over dat gevoel gaat mijn vorig blogartikeltje. Leermeesters geven hun wijsheid door tot een leerling er iets wezenlijks mee doet. En àls er dan een leerling is die er staat, er staat met een verwerkte concrete realisatie die stof doet opwaaien, dan is het allemaal niet vergeefs geweest. Tot dat moment is het enkel genieten van de kick van het leren en het kennis vergaren. En wie vervult dan het beste zijn taak, de leermeester of de leerling?

Wanneer ben je leerling af? Wanneer ben je leermeester? Mag het eerste ooit stoppen? Of bereik je een punt dat je leermeester-zijn zelf kennis genereert? Heeft het zin kennis voor jezelf te houden? En is het een plicht om iets met je kunde te doen?

Vooral met die laatste vraag worstel ik momenteel. Is het een plicht om iets met je kennis en je kunde te doen? En wat dan? Ze doorgeven aan nieuwe leerlingen? Er "iets" mee doen, iets mee te maken? Is iedereen geschikt om er "iets" mee te doen? Munt perfecte beheersing van het ambacht altijd per definitie uit in Kunst? Wanneer is iets Kunst?

Tja, met zulke vragen zit ik dus in mijn hoofd als ik je wisselgeld verkeerd terug geef na aankoop van "een pakske klei"...