Een, twee, drie, vier, kopje van, kopje van,
een, twee, drie vier,
kopje van papier...porselein.
Tja, het kind in mij is niet altijd zo ver weg. En ik heb het af en toe heel erg nodig. Als ik met stijve spieren wakker wordt, als ik te veel pieker over mensen of werk... Een klein liedje, luid of gewoon in mijn hoofd, eventueel een dansje erbij...
Maar dat papierporselein, dus.
Op mijn zoektocht naar mooie en vooral ook originele kopjes, kwam ik terecht bij een Engelse dame, Alison Graham, die dankbaar gebruik maakt van papierporselein. Het is trouwens een wonderlijk product! Porselein, de ondankbare, maar oh zo aantrekkelijke materie, wordt er plots veel bereikbaarder door om te verwerken. Ik mocht er al vele mensen blij mee maken.
Het porselein is vermengd met cellulose (papier)- en vlasvezels waardoor het veel handiger wordt om te verwerken. Je kan er zeer fijne plakjes mee maken en daarmee bouwen. Alle denkbare en ondenkbare vormen worden mogelijk omdat het materiaal al heel sterk is nog voor het bakken. Je kan ook delen laten opstijven en dan verder werken met verse papierporselein. Gewoon wat slib eraan en verder bouwen.
Een klein minpuntje is misschien het feit dat het moeilijker te versnijden is, je krijgt altijd af te rekenen met een rafelig boordje door de vezels. De oplossing is het er zich niks van aantrekken en na de biscuitbrand even langs te lopen met waterglaspapier en alle lijntjes staan strak.
Grote pluspunten aan het materiaal zijn echter legio! Je kan er echt mee vouwen als met bladen papier. Slib aanbrengen en je kopje is af. Oortje snijden en vastkleven. Ik zou dat middelste kopje eens willen proberen, hoe drink je daarvan? Steek je dan je oog niet uit? Of zit je neus in de weg? Of ben ik gewoon niet praktisch genoeg? Of net té praktisch... (En ja, het kind is nog wakker.)
Het mooiste van alles is dat die hulpvezels wegbranden en je achteraf volwaardig porselein overhoudt!
Alle verdere bewerkingen om te kleuren en te glazuren zijn identiek aan die bij porselein, al moet je blijkbaar soms wel rekening houden met de assen die voortkomen uit de verbranding van de vezels. Maar ja, een beetje avontuur maakt het allemaal nog een beetje spannend...
Alison Graham maakt ook prachtig muraal werk, de moeite om eens rond te neuzen op haar site! Er staan ook mooie glazuurexperimentjes op, alleen jammer genoeg niet zo gedocumenteerd als bij de man van het vorige artikeltje...
Een, twee, drie, vier?
Nee, zit nog maar aan kopje drie...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten