Verhaaltjes...

Défileren, tanks en uniformen. Stripfiguren boetseren? Michiel maakte er meteen een passende strip van!21 juli, Nationale feestdag en Koninging Fabiola draagt een kogelvrij vest. Waar is de tijd dat ze nog gewoon sprookjes schreef?

21 juli is nu al zeker 10 jaar een heel ander feest voor ons: de chirojeugd komt terug van kamp. Blij weerzien op het perron, bagage bij elkaar scharrelen aan het heem. Een echt feest is het, het ene jaar blij de jongste terug te zien, met klever op het oog, maar toch wel heel fier op zijn kamp. Een ander jaar, zeker twee dagen teken zoeken onder oksels en in alle andere holtes... En was, bergen niet erg frisse was (was hoort niet fris te zijn, maar er zijn gradaties!!!), toch zeker 3 à 4 machines!

En die verhaaltjes dan ?...



De winkel is dicht nu, maar ik geniet na. Als iemand binnenkwam en hij/zij maakte een opmerking. Stilte, hij/zij wachtte tot ik opkeek. Ik zag dan pretlichtjes in de ogen van de klant: hij/zij wist wat ook ik weet: het staat ergens in mijn blog. Inderdaad.
En de klant scoort.

Af en toe was ik wel eens heel verbaasd: "hoe weet díe dat nu?"

"Ben je al toe na 18 juli, op de middag?", vraagt een vriend in Antwerpen. "Jullie hebben je al geamuseerd, zeker, zo zonder de zoons?..." Hééééél suggestief kijkt de man ons aan.


O ja, hoor, we hebben al mallen gemaakt en brandhout binnen gehaald. En ja, we zijn zelfs een levering gaan halen in Duitsland!


Geef mij dan die verhaaltjes maar. Welke verhaaltjes? Wel, de verhaaltjes die horen bij de inhoud van mijn oven. De laatste stook zat vol materiaal van mijn kids van de Grabbelpas...
Wat denk je van: "Hoe het zwijntje zijn oog, snoet en voorpoot verloor?"
Of "het spaarbeest dat drie poten geamputeerd werd in een hete nacht?"


Of "De spaarvent die zijn oogleden terug moest laten vast lijmen?" ... Botox???


Verder heb ik nog een bunny in stock, voor ze verhit werd, was ze haar staartje al kwijt, daarna zelfs haar hoofd.
Fabiola kijkt nu kwaad in mijn richting: " het ging hier wel over werkjes van de kindjes, hé?!"


Een lijmpistool kan wonderen doen. Eh, ná de vakantie, wel te verstaan! Ze moeten maar even afzien.

Ik wil best een wedstrijd uitschrijven: het mooiste verhaal over mijn zielige personnages krijgt eeuwige roem en een pak verse klei om zijn eigen perverse ideeën aan de mensheid voor te leggen. Het zou me wat ontlasten om leesvoer te creëren...

Maar daarna haal ik de rest ook uit de oven. Mooie, gave spaarpotten, klaar voor trotse eigenaars, helemaal af.





En mijn eigenste groooote schaal, ze klinkt als een klok (muziek in de oren!), en Urbanus, slechts 1 tand overleefde die roos niet, de Rode Ridder...


En ja, ik vul het vurige beest nog een keer. Nog één keer voor mijn échte vakantie. Om enkele mensen blij te maken. Donderdag leeg ik haar...


's Avonds drinken we een glas met vrienden, een bord pasta erbij en dan kan ik niet meer slapen.
Er ligt zeker wat op mijn maag.


De Chiroboys ronken al: compleet dood. Ik heb het moeilijk. Denk weer veel te veel na...

Het huis is stil, de murmelende wasmachine niet meegerekend.
Zou Fabiola al slapen?