De nieuwe generatie.

Het is bijna zo ver, nog één zaterdagvoormiddag en dan sluit De Koploper de deuren voor een drietal weken. Deze ochtend was de laatste bende Grabbelpassers present, een kleine delegatie, 9 trouwe fans. Waarschijnlijk zijn er al op vakantie, want vorige sessies waren het er wel 16 of 18,... De meeste ken ik al een tijdje. Ook hun zusjes en broertjes komen al of zijn er volgend seizoen bij. Ik word ouder, merk ik, ik heb die kindjes nog weten geboren worden, of zag de mama's zwanger...



Af en toe herhalen we iets, zoals het boetseren van spaarpotjes. Daar is een beetje voorbereidingswerk aan. Ik draai dan de zaterdag een heleboel bollen in rode klei en draai ze af zondag. Maandag hebben de kids er spaarvarkentjes, spaarkoetjes, spaarventjes van gemaakt...

Of we boetseren kriebeldiertjes voor de tuin. Da's ook een blijver, maar dat geeft niet, want die worden niet gebakken en verdwijnen dan tussen het groen of vallen uitgedroogd uit elkaar. En het jaar daarna hebben we nieuwe inspiratie...

De oven zit vol met een eerste lading spaarpotten en stripfiguren. Urbanus met een roos in de mond, die boven de flinke boezem van Fannie van Kiekeboe hangt, twee Carmens uit de kampioenen, een Balthazar Boma, Spongebob, Suske, Wall E...
En vandaag was het een gezinnetje aan zee boetseren. Vorig jaar heb ik eens een vriendenkringetje gemaakt en stelde toen voor je familie als voorbeeld te nemen. Dat had ik beter niet gedaan... "Mijn echte papa of mama's vriend?" "Mag ik mijn twee mama's daar dan bij zetten?" "Ik wil niet met mijn zus, wel met mijn schattig halfbroertje, maar die kan nog niet lopen." "Mijn mama en mijn papa zijn geen vrienden meer." Ik heb toen veel bijgeleerd... Als sommige ouders wisten wat hun kids hier allemaal komen vertellen... "Mijn papa danst alleen als hij dronken is en dan alleen met een das aan". Tja, die man beseft waarschijnlijk niet waarom ik glimlachte toen hij om zijn dochter kwam, gelukkig heeft ze het niet meteen herhaald waar hij bij stond.
Het gezinnetje aan zee dus. Net vandaag is het weer wat minder, de zon blijft uit, er valt een stevige bui bij wijle... Toch rollen Antonella en Sophia strandlakens, zet Maarten de parasol op, stranden er orka's en (zee)paardjes, bouwt Ruben een strandkasteel dat daarna een gewoon kasteel wordt met slangen die het bewaken, Michiel zet twee duikers, kompleet met snorkel in een rubberbootje ... Ventjes maken dat moet ik even tonen, want "die kop komt altijd los". Ik denk plots terug aan een van mijn eerste lessen bij Syntra in Brugge. Greet Blomme toonde ons hoe we op een eenvoudige manier mannetjes en hoofdjes konden boetseren, voor enkelen wellicht hun eerste kennismaking met de materie.
Daarna is het giechelen geblazen als we zwembroeken en bikini's gaan boetseren... "Ik gebruik rooie klei als de familie al lang in de zon heeft gelegen." "Ikke bruine." "Buine klei? Da's toch voor negertjes?!" "In mijn familie zijn geen zwarten."
Charlotte zegt dat haar broer een geheim heeft. Uiteraard moet dat eruit. Blijkt dat ik meer dan 12 jaar geleden ergens werkte waar hun mama mijn collega was. Fijn geheim! Ik wil Charlene wel eens terug zien! Later bevestigt oma het verhaal en zal de groeten doen.

Opruimen met de moni.
De deur dicht. Twee minuten later staat er een mama terug. "Iets vergeten?" "Neen, ik wil een pak klei kopen, want ze doen het zo graag!" That's the spirit! Keramistjes in spe.