Weeral de voorlaatste les pottenbakken van Dirk Vanhaeren. Nog 3 keer mogen ze daarna komen, 2 keer oefenen en nog één keer les van Dirk. De onrust neemt toe. "Wat kennen we nu al, wat willen we nog kunnen?"
Dirk speelt er uiteraard handig op in en stelt enkele suggestieve vragen.
"Is er iets dat jullie nog willen zien?
Wat moet ik eens draaien?
Bordjes moeten best op een bat gedraaid worden.
Nog een potje met deksel?
Draaien van de mast?
'k Zal eens tonen hoe je handvatjes trekt..."
Daarna volgt een demo. Het is bijna een ritueel geworden, ik kan de dialogen voorspellen, de regie ligt nu volledig bij Dirk. De dames staan in een kringetje om zijn schijf. Gretig volgen ze de ervaren handen die de klei doen dansen in allerlei sierlijke vormen. Ze houden vlug een plankje onder zijn neus zodat hij de losgesneden modelletjes niet zou "inpakken" (= samenvouwen, en zonder strik, maar wel met een brede grijns!) Ze kreunen allemaal die dames, van jong tot jonge oma (zie verder): "Het lijkt toch allemaal zo simpel..."
"Maar dames", bedenk ik hier dan, terwijl ik van op een afstand genietend toekijk, "na 3 lessen van Dirk en 3 oefenavonden kunnen jullie allemaal centreren en heel degelijke cilindertjes en soeptassen (eh, paptassen voor Monique) optrekken. Wie had dat verwacht na haar eerste half uurtje vechten met de klei?"
Tijdens de oefenavonden worden eerst de lederharde potjes afgedraaid. Kritischer dan de eerste keer bekijken ze hun werkstuk. Aan de hand van de doos modelletjes die Dirk bezorgde, toonde ik hen waar ze op moeten letten voor het potje omgedraaid op de schijf staat. Eens voelen langs de wand, de inwendige vorm bestuderen om die daarna aan de buitenkant te volgen. Dikke bodem of bijna geen? Welk voetje wil ik? Wat kan? Vlakke bodem of kommetje? Snel genoeg draaien dat je de mirette zelf controleert. Nog wat meer weg halen om de vorm slanker te maken... Oei, hier zitten we erdoor. Tja, soms zijn de resultaten nog veel te zwaar, soms willen ze dan weer te veel weg halen nét daar waar te weinig klei zit... Maar meer dan eens zijn de resultaten heel goed! Trots nog een sierlijk lijntje ter versiering aanbrengen of, minder trots dan maar gewoon slim door ervaring, om een foutje te verdoezelen... Kenteken erop en op het droogrek.
Gisteren begon de les heel feestelijk. Carine, net jonge oma geworden van Una (juist geschreven, hoop ik?) tracteerde met Cava om dit heugelijke nieuws te bezegelen. Lekker!
Bij deze nog gefeliciteerd aan de jonge ouders!
Aan het einde van de middag deelde Dirk de getrokken handvatjes uit, met een "opdrachtje". De dames weten hoe laat het is... Gelukkig zit er eentje tussen die veel koeien heeft gemolken, Monique zal de demo mogen doen woensdag!
Op Youtube vond ik een filmpje dat het allemaal nog eens herhaalt. Ook het truukje om stukken te doen hechten met azijn i.p.v. gewoon met slib, wordt vermeld.
Kijken en oefenen maar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten