Zalige Pasen...

Pasen, nieuw leven... Moe na een lange winter, helse verhuis, ingrijpend persoonlijk gebeuren, een overlijden.
Ik was een beetje moe. En dan hoor je overal over nieuw leven. De natuur heeft dit jaar zichzelf overtroffen. Het lijkt wel zomer! Ik moest een tandje bij steken.

Net als ieder jaar, was hij daar weer, onze Marnic. Een beetje fitter dit jaar, groene thee in zijn chawanneke en de vlam in de pijp van zijn veloke, klaar om de houtoven te stoken. Relaxer dan ooit, ontspannen en zelfzeker, leek het wel. Weerom respect.
Tja, respect heb ik wel, hoe Marnic dat allemaal regelt en opbouwt. Onmetelijk gastvrij, hij en Marleen, zijn madam. Iedereen krijgt lekker eten en drinken, een bed en ambiance... Eigenlijk hou ik dat liever voor mezelf, zo'n goed adresje...

Nachtje door hebben we gestookt. Philippe en ik en nog enkele andere brave zielen. Blij zag ik hoe relax Marnic in zijn nest kroop. Ondenkbaar, vorige jaren!
Het was een mooie nacht. Philippe en ik, een vriendin, een nieuwe vriendin, een nieuwe vriend, een andere leuke fire-buddy... Dan weer een oude vriendin, de maan, de brandende schouw in de spiegel. De vuurvogel in de lucht...

en de vlammetjes van "onze" oven...

Nog bijna een week wachten om je werkstukken terug vast te kunnen nemen...

Maar ondertussen heb ik wel begrepen waarom Pasen Zalig is !

(Met dank aan de respectievelijke fotografen.)

Calcatex... met een vleugje geschiedenis...

Niet DK 2 noem ik de tweede winkel van De Koploper, maar DK 138. Naar het huisnummer, precies. Maar ook omdat het pand waarin ik nu mijn zaak huisvest geschiedenis heeft. Een verleden dat niet altijd onbesproken was, maar dat belangrijke, mooie momenten heeft gekend. Zo heeft de eigenaar hier zelf een tiental jaar een handel in ecologische bouwmaterialen gehad en vele van mijn klanten zijn hier toen ook binnen geweest. Er zijn blijkbaar raakvlakken tussen de voorliefde voor ecologische producten en keramiek, we spreken over hetzelfde publiek...

Er werd een nieuwe binnenmuur gestoken en ik wilde de wand in dezelfde warme en natuurlijke kleur als de rest van de ruimte. Dus vroeg ik mijn huisbaas wat die mooie verf was. Hij bracht me in contact met Wolf Jordan. Ik belde naar de man en hij bezorgde mij de juiste verf om mijn ruimte te restaureren. Het resultaat is prachtig!
We geraakten in gesprek en omdat ik vroeger veel met verven bezig ben geweest, doorleefde warme kalkverf en getinte boenwassen, en aangezien ik een vriendin heb met veel interesse voor tadelakt, hadden we wel iets om over te praten.
Ik bezocht zijn site en hij de mijne. In een volgende telefoontje, vertelde de man dat hij indertijd nog eieren had gekocht van Dirk Vanhaeren, het verhaal dat bij die (keramische!) eieren hoort, kan je hier nalezen. Toen hij ze ophaalde bleek dat Dirk zijn atelier geschilderd had met Calcatex. Of hoe vaak zaken met elkaar verweven geraken doorheen de geschiedenis...
Het intrigeerde me. Hoe ik door dezelfde verf te willen gebruiken in contact kwam met het verleden van dit gebouw, mijn vroegere interessesfeer en er dan nog een link werd gelegd via mijn site naar de man die mij les heeft gegeven en hier vele klanten leerde pottenbakken. En, als je zo ver wil gaan, dit alles opnieuw in de periode van het ei, net rond Pasen...
Ik heb ondertussen de man aan de andere kant van de telefoon leren kennen en het was een aangename kennismaking. Een eerlijk product van een authentiek man, bezig met de echtheid van eerlijke ecologische producten. En zijn product straalt dat uit.

Ik nam een besluit: vanaf heden kan je ook Calcatex vinden in DK 138. Calcatex is kalkverf voor binnen en buiten volgens een volkomen natuurlijk recept. Een verf die het verleden van je muren bewaart, een verf met een geheugen ook. Kalkverf toont na droging precies hoe jij haar aanbracht en benadrukt de charme van je ondergrond. Je kan deze eigenschap ten volle gaan benutten om een mooi streperig effect te bekomen, door steeds van boven naar beneden te schilderen. Of je kan in een vloeiende beweging schilderen zoals je een oppervlak boent, korte halen, heen en weer. Als je opnieuw aanzet, zie je dat ook, daarvan kan je ook gebruik maken door te gaan slaan met je borstel... Deze verf laat je toe samen met de kleur ook diepte aan je oppervlak te geven.
Kom gerust eens kijken, Calcatex is verkrijgbaar in een prachtig pallet.
Ik gaf een vleugje geschiedenis wat ruimte.

Monika Patuszynska en mallen, bord, Pasen...

Afvinklijstjes, ze maken een belangrijk deel uit van mijn dagelijkse bezigheden. Er maken, liefst zo volledig mogelijk, rangorde in de tijd en naar belangrijkheid, ze proberen niet kwijt te spelen, gelukkig ook af en toe wat afvinken en "yes" denken... Soms zien ze er nogal raar uit, met een nummer ernaast, een prijs, een bestelcode, een datum, een telefoonnummer, gerangschikt naar allerlei prioriteiten en factoren, echter nooit alfabetisch, zoals het in andere opsommingen wel vaak het geval is.
Mijn lijstje voor vorige week werd opgesplitst in meerdere versies, een beetje per onderwerp. Het lijstje thuis beperkte zich tot eten aanzeulen, stofzuigen, opruimen en schoonmaken, bed klaar maken voor ... Monika Patuszynska.

Monika hielde eerst een aantal lezingen, in Knokke-Heist bij Tine Deweerdt en nadien de academies van Ieper en Tielt. Grote volle zalen, kleinere intieme, meestal gevuld met likkebaardende keramisten aandachtig luisterend naar haar verhaal, hoe ze van het ene tot het andere is gekomen, hoe naast de materie gips, ook de wanden haar inspireren en dan vooral het wisselen van die muren. Demo-mallen uitpakken, in de zaal brengen, opbouwen, gieten en ontmantelen, vechten met de beamer tot die het juiste beeld in de juiste verhouding wil projecteren, wat luider praten, vertalen, vragen stellen, bespreken, hier en daar een mooi werkstukje verkopen.
Ergens zagen we het bordje: lezing met Monika P., met daaronder een pijl. Was het blad te klein voor haar volledige naam? Was de maker ervan bang een fout in haar naam te schrijven? In ieder geval, ze kon er wel om lachen en bij de ingang van de zaal werd de deelnemer aan de zoektocht dan toch beloond met haar volledige naam...
Na 4 avonden was ze wel moe. Monika bekende dat het niks voor haar was: optreden en elke avond hetzelfde brengen, dezelfde grapjes maken... Toch deed ze het zaterdag nog eens dunnetjes over voor 2 deelneemsters aan de workshop die haar nog niet bezig hadden gezien. Het was trouwens een zeer aandachtig publiek, alle deelnemers waren keramisten met ervaring en interesse, een aangename groep om mee te werken. Mooie resultaten, ook.

Eerlijk is eerlijk, Monika geeft je waar voor je geld. Eén van de dames vertelde me dat ze al heel veel workshops had bijgewoond, maar dat dit zonder twijfel de beste was! Monika en ook ikzelf waren behoorlijk trots op deze pluim.

Puntje twee op mijn lijstje: het spandoek. Eindelijk staat het daar: mijn spandoek. Geen excuus meer dat je niet weet waar De Koploper zit.

Ik geef toe dat op afstand het contrast wat beter had gemogen. Gebrek aan ervaring. Maar het grote vlak in een mooie aardetint kan niet anders dan opvallen en de weg wijzen naar DK138!

Als laatste puntje, op dit lijstje althans, staat Pasen. Omdat de traditie al enige jaren wil dat ik dan naar Marnic De Lange ga om houtoven te stoken, zal De Koploper gesloten zijn op zaterdag 23 april tot en met maandag 25 april.

Vrolijk Pasen!