Lieve Sint,

"Het is inderdaad lang geleden, Lieve Sint. De laatste 30 jaar en misschien zelfs een beetje langer, heb ik U (ja, met een hoofdletter) niet meer bedacht met een schrijven, noch mijn schoen gezet. Misschien heeft U het eerste jaar daar even van opgekeken. Ik heb U jarenlang ieder keer consequent met hetzelfde verlangen bestookt: "Lieve Sint, ik wil een pottenbakkersschijf. U mag best enkele jaren overslaan, maar ooit wil ik er een." En U zweeg. En, alsof U het voorwerp van mijn verlangen niet kende of het in de fabrieken van Uw leveranciers niet gemaakt werd, bracht U mij steeds iets anders, al dan niet van "creatieve aard": een schildersdoos, een draaischijf, ja, om rare schilderijtjes mee te maken, een schildersezel... Ik begon U ervan te verdenken onder één hoedje te spelen met mijn pa, die "begenadigd zondagschilder" was...

U stelde mij teleur en ik vergat U. En ik schilderde.

Toen werd ik mama en U verscheen weer in mijn leven, Lieve Sint. Ik genoot van de zingende knapen aan mijn schoorsteen, het verlangen blinkend in hun oogjes en mijn wederhelft blij met spoorwegen en treintjes in de weer, eens Uw uur en ezel gepasseerd waren.

Daarnet nog mocht ik nog genieten van mijn boys, in hun Chiro-outfit, maar ondertussen wel 16 en 18, a capella kwelend naast hun bottin maat 45. De jongste heeft zelfs een tekening ingekleurd, maar "die zwarte ernaast heb ik er af geknipt, want nu moet ik studeren". Maxime, mijn grote zoon, heeft U vast bezig gezien, aan de PC, naast de schoorsteen. Hij moet morgen een spreekoefening doen met Annelies, op school, over het Boeddhisme. En net nog heeft hij even geoefend, zonder Annelies.


Ik vond het boeiend, Lieve Sint, het zette me aan het denken. "Boeddha wist uit ervaring dat je niet gelukkig wordt van rijkdom, noch van armoede". "De juiste intentie: vriendelijke gedachten." "De juiste spraak: geen leugens of boze woorden." "Het juiste levensonderhoud: waar mensen niet onder lijden." "De juiste aanzet: denken voor je iets doet." "Mensen willen veel te veel, steeds meer, ze hebben nooit genoeg en dat maakt hen ongelukkig."


Zou die juf van godsdienst dat met opzet net nu geprogrammeerd hebben? Net in Uw weekend? Ik vraag het me af.


Die pottenbakkersschijf heb ik ondertussen. Of U er voor iets tussen zat, weet ik niet meer, maar ik vrees er wel een beetje voor. De factuur heb ik namelijk zelf ingeschreven én betaald... En eigenlijk weet ik niet echt meer wat ik U ooit anders heb gevraagd. Nu wou ik dat Boeddha mijn schoen vannacht zou vullen. Misschien heeft U het wel even... te druk?... En Boeddha, vult die wel schoenen???? Misschien heb ik het allemaal niet helemaal begrepen, Lieve Sint? Ik wens U toch een mooie nacht, veel succes."

En aan allen die (in) U geloven.