Ragfijn porselein in beweging.

Het ligt allemaal een beetje stil hier bij mij... Wat andere dingen aan mijn hoofd, geen potten meer gedraaid sinds enkele maanden, enkel nog deel genomen aan de cursus met Christien en die met Alison. Verder niks. Ook niet meteen behoefte aan. Zal wel terug komen, in alle hevigheid, daar ben ik me bewust van.
Maar dat wil niet zeggen dat ik plots geen interesse meer heb, oh, nee. Ik zie alleen dat mijn rekken en mijn huis zich vullen met keramiek waar ik verder niet te veel mee doe. En dat heb ik even een halt toe geroepen.
En ik heb het een beetje té druk. Met andere dingen. Waarover later meer...
Even wat minder praktijk, niet minder aandacht.
Net nog kwam het water in mijn mond... Ik heb namelijk Paula Bastiaansen ontdekt...

Vloeibaar porselein, gestold in sierlijke beweging. Pure poëzie!!!!

Op haar website krijg je een idee van haar werkmethode, maar nog steeds blijf je jezelf de vraag stellen: "Hoe doet die dame dat?????"
Bakken in een keramische mal, ik wil wel, maar een aantal van die vormen vragen dan wel om héél ingewikkelde steunmallen!

Deze vormen lijken om mijn gedachten, geconcentreerde kronkels bij elkaar en hier en daar mooie, sierlijke uithalen in het Grote Niets, op zoek naar...., reikend naar...., terug in zichzelf kerend..., genietend.

mmmmmmallen met Monika...

Het is een beetje met Monika Patuszynska zoals met de Sint, haar komst wordt lang van tevoren aangekondigd...

En nu de Goede Man in het land is, blijkt dat Monika ook weer terug in haar heimat zit. Ze is net terug van ... China.
Sinds de genodigden voor het Belgisch paviljoen in het Fuping Pottery Art Village aan hun tournee doorheen het Vlaamse land begonnen zijn, zal iedere gerechtaarde keramist wel van het bestaan ervan op de hoogte zijn. In de zomer van 2008 was België aan de beurt en wij zonden onze zonen en dochters uit:
The fuping eleven : Emile Desmedt, Tjok Dessauvage, Nathalie Doyen, Mieke Everaet, Marieke Pauwels, Patrick Piccarelle, Stefan Serneels, Gerda Steegmans, Rik Vandewege, Johan Van Geert en Bruno Vermeiren.
En nu was het de beurt aan Polen. Aangezien Monika P. de organisatie van het porseleingebeuren in Polen stevig in handen heeft, kon zij ook hier uiteraard niet ontbreken in het Oosteuropese paviljoen.

Maar ze is dus terug thuis. En ze bereidt zich waarschijnlijk weeral voor op haar eerstvolgende trip. De Sint heeft zijn geschenkjes allemaal in zijn zak gestoken en op zijn ezel geladen, Monika heeft weer een stukje aan haar repertorium gebreid, een hoofdstukje van haar verhaal geschreven. Ik ben benieuwd.

En de kindjes zingen liedjes en proberen nog snel een beetje braaf te zijn. Wel, daar moeten wij ook aan werken, aan die voorbereiding. Straks gaan we aan de slag om mooie mallen te maken, maagdelijk witte gladde mallen. Om ze dan straks te "bewerken" met Monika, ze een heel klein beetje te mollesteren, misschien?!
Het is deze week de laatste kans om nog deel te nemen aan de "INTERACTIEVE CURSUS MALLEN MAKEN", voorbereidingen om net voor Pasen 2011 te gaan "mallen maken met Monika", mmmmmm...

Keramisch vragenuurtje.

November, midden november, wapenstilstand...
De in september aangekochte basissetjes voor boetseren en pottenbakken zijn nu al volop in gebruik en de eerste werkstukjes zijn gebakken. Ik zie ze wel graag komen, die nieuwelingetjes, aarzelend vragend of ik wel klei verkoop in dat winkeltje van mij, "gewone boetseerklei" of "klei om mee te draaien, witte" ? Of een beetje overmoedig, klaar om hun werk van kleur te voorzien. Voorzichtig vraag ik of ze aardewerk gaan bakken of steengoed, of ze gieten, dompelen, spuiten of schilderen willen met hun glazuur? Wenkbrauwen de hoogte in. Eh, of het over voedingsrecipiënten gaat of een beeld dan misschien? En, moet het dan nog eens gebakken worden? Welke temperatuur? Hoezo?
...
Vorig weekend was ik op de tentoonstelling in de club (Sueva, Zwevegem) waar ik ook op die manier debuteerde, nu wel al 20 jaar geleden. Vol overtuiging wandelde ik, jaren geleden, in al mijn onschuld en onwetendheid, op de begeerlijke draaimolentjes af en keek eens rond: "Hoe begin ik eraan om een potje te draaien?" De mevrouw die de pottenbakkers initieerde was er niet en dus kreeg ik wat recupklei om "eens te proberen". Recupklei, jawel, met hele dikke chamottekorrels in!

Annemie, de mevrouw dus, heeft nog wel wat tijd in mij gestoken achteraf, maar het heeft daarna bijna 12 jaar geduurd voor ik me er weer eens deftig aan waagde... Het eerste potje koester ik nog steeds.
Dit maar om te zeggen dat ik er begrip voor heb: onwetendheid. Meer nog, ik heb er behoorlijk wat ervaring in!
...
Weerom al wat jaren geleden begon ik serieus te denken over een toekomst als kleiboerin en vond ik dat ik een behoorlijke opleiding moest hebben om zelfbewust voor mijn publiek aan te treden. Op dus naar Syntra West in Brugge.
Nog steeds merk ik dat je daar een heel behoorlijke basis krijgt wat betreft de technische bagage die met klei en keramiek te maken heeft. Op dat vlak maak ik er graag reclame voor.
...
Ondertussen is mijn horizon alleen maar breder geworden, interesse, studie, internet en literatuur, maar ook vooral heel veel contact met keramisten en pottenbakkers allerlei zijn daar verantwoordelijk voor en daarom wil ik graag mensen op weg helpen.

Volgende week woensdag ga ik weer op missie. In de "keramische vragenuurtjes" toon ik wat er allemaal bestaat, waar het voor dient en welk resultaat je ermee behaalt. Precies, het is waarschijnlijk ook commercieel te noemen, want ik haal zowat alles boven wat ik aan klei, engobes, glazuren en gereedschap aan de man breng en je krijgt een deel van het inschrijvingsgeld terug betaald in een aankoopbon, maar, geloof me, daar is het in de eerste plaats niet om te doen. Ik kan namelijk zo genieten van die ondeugende twinkeling in de ogen van iemand die me daarna nog om "een pakske klei" komt vragen!
...
Wees welkom met al je vragen. Graag een seintje vooraf als je mee komt luisteren.

AANDACHT !

DE KOPLOPER IS UITZONDERLIJK GESLOTEN OP VRIJDAG 12 NOVEMBER.
DE KOPLOPER IS TERUG NORMAAL OPEN OP ZATERDAG 13 NOVEMBER.

Resultaten.

De eerste oven vol werk van het weekend met Alison Graham werd deze ochtend geleegd...
Voor wie erbij was: GENIETEN!
Voor wie er niet bij was: WAT JE GEMIST HEBT...

Jeugd.

Ze kwam toe, laat, donderdagavond in Kortrijk. En ik moet eerlijk bekennen, het eerste wat ik dacht, was: "ze ziet er zo jong uit".

Misschien een heel klein beetje minder zeker van mijn keuze bracht ik deze jonge dame in mijn huis en nam ik haar de volgende ochtend mee naar mijn winkel... Maar dan vroeg ik haar uit over wat ze doet en hoe ze haar verhaal ging brengen en plots viel ik van de ene (positieve) verbazing in de andere! Alison is wel degelijk bezig met haar carrière, haar les geven en wat ze doet past helemaal in het plaatje. Jong zijn is geen handicap, geen zonde, maar net een gave als je het goed aanwendt. Minder (ervaring) kan meer zijn als je het intensief genoeg beleeft en verwerkt.
Mijn intuïtie zat opnieuw juist! Gewoonlijk weet die wel wat goed is en ook nu weer was het raak.
Al gauw bleek dat de deelnemers aan de meet-and-greet en de mensen voor de workshop er precies zo over dachten. Alison raakt diep als ze haar verhaal vertelt, eerlijk, misstappen naast successen, ervaringen waar je keramisch rijk van wordt. Ze werd wel eens "uitgesloten" omdat ze geen échte keramist zou zijn omdat ze eigenlijk "enkel" grafisch bezig is en minder met de materie an sich werkt, maar ik stel me dan de vraag of het verkeerd is keramisch canvas te gebruiken, is het noodzakelijk een functionaliteit of zelfs maar al een volume te creëren? Alison Graham zelf kreeg les van Alison Britton, een grote dame in internationaal keramiekland en deze zei dat het mooi maken van je omgeving ook best functioneel te noemen is.

Alison bracht het verhaal van haar artistieke loopbaan, haar zoeken naar manieren om zich uit te drukken en er werd dieper ingegaan op de haar inspirerende kunstenaars, keramisten, schilders en grafici, meteen een lijstje waarmee we allemaal al enkele avondjes zoet zullen zijn!
Vrijdag tracteerde ze de meet-and-greet-ers op een niets verhullende inspirerende en goed voorbereide demo, zodat er meteen eentje meer zich inschreef voor de workshop!

Zaterdag mochten we dan zelf aan de slag. Iedereen begon wat aarzelend het canvas te ontdekken, in te delen, alle leuke effectjes uit te proberen en binnen de kortste keren werden de eerste projectjes met "ah" en "ooooh" onthaald. Tegen zondagavond was iedereen zijn grenzen aan het verleggen, onverwachte tekeningen aan het maken en geleende kleuren aan het uittesten. De resultaten liegen er niet om. Nu dat vervelende wachten op de oven nog!

Privé was Alison ook een verrijking in huis. Mijn zoons gaven haar naar eigen zeggen een verjongend effect, alsof ze dat nog nodig had! En mijn boys zelf hebben een heel leuk en inspirerend weekend achter de rug, voor allebei straks bekroond met eigen keramisch werk.