Maar is het dat wel? Ik las een sabbatjaar in qua opleidingen, mijn camionette moet niet meer elke week naar Brugge. Na ruim 7 jaar Syntra ga ik het helemaal alleen zelf proberen (?!). Ik ga dus helemáál niet pauzeren, au contraire, ik wil er juist heel erg invliegen dit (school)jaar. Alleen, zonder begeleiding, zonder opdrachten, zonder opmerkingen, zonder sturing, zonder evaluatie, zonder kritiek, zonder aanmoediging of hulp van die kant... Na al die jaren wil ik aan de inhoud van mijn "schriftje" gaan werken. Het staat zo ongeveer vol nu, vol ideeën, vol op- en aanmerkingen, vol bedenkingen, vol schetsen, vol teksten, het puilt gewoon helemaal uit!
Af en toe haalde ik wel eens iets boven om een opdrachtje op Syntra tot een goed einde te brengen, maar ik moet eerlijk zijn, het voelde niet altijd even goed. Het resultaat was beïnvloed, ik nam beslissingen die veel meer gestuurd waren dan wat ik zelf initieel voor ogen had.
'k Ben wel tevreden en overtuigd dat Syntra een goede opleiding geeft, dat je er heel veel technieken aangereikt krijgt en er een team zeer betrokken mensen rond loopt. En dit zeg ik helemaal niet om er iets bij te verdienen, ik heb het gewoon zo ervaren en het heeft mij ertoe aangezet steeds meer te onderzoeken en uit te proberen.
En ja, ik zal wel eens verloren lopen. Me afvragen of ik goed bezig ben.
Wie alvast tevreden is en me dankbaar aankijkt als ik mijn oven leeg haal, zijn mijn huisgenoten. Daar waar het eens "ja, ja" was en "ik heb het opgeschreven" en "als ik tijd heb"... staat er nu meteen resultaat voor 's mans ogen. Ze zijn oprecht verbaasd...
Ik ben er eens aan begonnen om "iets" te voorzien aan de voorgevel, zodat het duidelijk wordt dat De Koploper hier huist, een soort uithangbord.
En ik moet nog een aantal stalen maken van nieuwe producten in DK.
Een vole doos biscuit staat te wachten op glazuur.
... Verder ook wat projecten waar ik liever nog niks over kwijt wil, eerst doen dan praten...
Voorlopig ideeën genoeg dus.
Helemaal sabbat is het niet meteen, als dat gelijk moet staan met rust. De druk om iedere week een avond "op school" te zitten valt dan wel weg, maar ik zal nog wel leren en meemaken, nieuwe dingen proberen, aangereikt door anderen. Nog even en het is al zo ver met Christien Dutoit. De cursus zit ei zo na vol en al die dames zijn, zo veronderstel ik toch, heel erg op zoek naar een leuk dier om te gebruiken als basis voor hun kunstwerk. Ik moet nog op zoek... Geen stress... Ga eens in mijn schriftje bladeren...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten