Speelse fantasie vond ik deze week hier en daar op het net, in een klein gestolen momentje tussen vele tonnen klei op verplaatsing, de start van het academische jaar, net wat je zegt... Ik doolde wat op Het Grote Net en al snuisterend viel ik tussen wat "keitjes", een poëtische blog van Hugo Verschelden, een man mij totaal onbekend. Als verwelkoming las ik: "In dit blog zal je de perfectie niet vinden. Kom je echter af en toe even warmen. En breng gerust je vrienden mee." Bij deze. Ik raad je aan het even te doen, hier en daar staan mooie tekstjes, een glimlach, even doordenken... Een raad: laat je ook eens door de gaten in zijn andere blog binnen glijden... Inspirerende foto's, even geen woorden meer nodig, grote concurrentie van sprekende beelden...
Tot straks zou ik zo zeggen, maar kom nog even terug.
De zee moet hier nog opkomen.
Terug? Of nog even...
Op stap met de Strandjutter of de natuur lezen, geleid door de Treeman?
(Ondertussen zijn er enkele klanten in de winkel geweest, er was ook weer een hele mooie ervaring bij, wie erbij was zal het beamen... Hannelore?)
Het is een warme zaterdag, ik vind het leven mooi vandaag, zoveel had je al begrepen, zou ik zo denken. Al zeurt een vage hoofdpijn door mijn zere keel, over mijn verstopte neus naar ergens achter in mijn hoofd, maar ze zal de uitgang wel vinden, daar vertrouw ik op. Straks wordt het een warme avond, andere zintuigen aan het werk, de geur van BBQ in vele tuinen in de buurt, de smaak van geroosterd vlees in mijn mond en mooie vooruitzichten aan Keramisto (volgend weekend! Niet vergeten!) en ons jaarlijks bezoekje aan onze Vlaams-Nederlandse vrienden in Nijmegen...
Maar nu even de dag nog. Ik heb al enkele klanten op bezoek gehad die vandaag raku gaan maken. En dat was de oorsprong van deze tekst. Een beetje een lang voorspel, ik hoop maar dat het kan bekoren...
Mensen die mooi kunnen denken en praten of schrijven. Ik kwam er nog eentje tegen toen ik over raku las, het is er de tijd van het jaar blijkbaar voor. Paul Soldner is een man die mee aan de basis lag van de westerse raku-beweging. Ik ontmoette hem in het licht van de aankondiging van de naked-raku-dag, juni ll. Deze zomer zag ik werk van Alistair Danhieux in Saint-Amand-en-Puisaye en, zoals ik het die keer ook stelde, de naked-raku-keramist heeft een site met veel informatie en hele inspirerende links, via de welke ik dus bij Paul Soldner terecht kwam. Met veel plezier laat ik de man zelf zijn verhaal vertellen...
Op zijn site las ik ergens:
"In the spirit of raku, there is the necessity to embrace the element of surprise. There can be no fear of losing what was once planned and there must be an urge to grow along with the discovery of the unknown. In the spirit of raku: make no demands, expect nothing, follow no absolute plan, be secure in change, learn to accept another solution and, finally, prefer to gamble on your own intuition. Raku offers us deep understanding of those qualities in pottery which are of a more spiritual nature, of pots by men willing to create objects that have meaning as well as function." (Soldner, 1973)
("In het licht van raku moet je het element verrassing toelaten. Je mag niet vrezen om te verliezen wat je gepland had en je moet de drang voelen om het ongekende te ontdekken. In de geest van raku: stel geen eisen, verwacht niks, volg geen rigide plan, vertrouw op verandering, leer andere oplossingen aanvaarden en, ten slotte, durf in te zetten op je intuïtie. Raku laat je toe verder inzicht te krijgen in deze eigenschappen van pottenbakken die van meer spirituele aard zijn, eigenschappen van potten gemaakt door mensen die objecten willen maken die zowel funktie als betekenis in zich dragen.")
Een mooie ontmoeting met een oude wijze man.
Respect.
Ook voor gekleurde teennagels... (Wie ontcijfert deze?!)
We zien wel wat het weekend verder nog in petto heeft.
Geniet ervan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten