Nieuw rubriekje?

Als dit nu een krant was, dan had ik zeker een nieuw rubriekje, een column (Wikipedia: een kort stukje proza waarin de auteur spits en uitdagend zijn mening ventileert) of op een z'n minst een heerlijke strip! Er is opnieuw uitbreiding in onze dichte familiale kring. Neen, zwanger zijn zit er helemaal niet meer in (heerlijk uitdagend stukje proza...) en een tweede lief, enfin een lief voor de andere zoon, bedoel ik dan, is ook niet echt in zicht. Tenzij ik iets heb gemist.

Neen, we hebben sinds kort 2 kippen.

Het verhaal.

Onze buren zijn jonge mensen, 3 kindjes, een open en vrij lege tuin met een kippenren en een voliere. De liefde voor de vogels heeft de dame in kwestie van huis uit meegekregen (het uitdagend stukje proza, weet u wel?!). Een tweetal zomers geleden kwamen de kippen erbij. De oudste dochter, Merel (neen, geen vogeltje, een eeuwig lachend meisje), toen zo'n 5 jaar oud, liep al snel rond met één of twee beesten onder de arm. Men kiest er, toch wat de kippen betreft, voor de vrije opvoeding en de beesten mochten dus zo in de tuin rond lopen, achter het huis, naast het huis, in de voortuin en ten slotte ook op straat. Dat laatste was niet echt de bedoeling, maar die kippen hebben niet helemaal hetzelfde begrip van territorium. Mijn zoons hebben de bruine en de witte kip af en toe terug naar huis gejaagd omdat ze hun leven waagden tussen de auto's.

Blijkbaar hebben ze op een bepaald moment de benen, eh, de vleugels genomen en zijn ze niet meer terug gekeerd. En blijkbaar werden ze deze zomer vervangen. De biokippen van weleer, die groene colesterol-arme eitjes legden, wel geknipt, maar toch vliegziek waren, werden ingeruild door gewone witte-eieren-leggende-en-niet-vliegende exemplaren, die blijkbaar een iets minder vrije opvoeding genoten. Af en toe werd er zo druk geproduceerd, dat ook wij in de opbrengst deelden.

Maar nu, tegen het vallen van de bladeren, is de bruine kip terug gekeerd van vakantie. Alleen, ze wilde ook wel haar territorium terug en bleef maar vechten met de nieuwe bewoners. En zo stonden ze, op zaterdagmiddag aan de draad, net toen wij druk in de weer waren om op te ruimen want er werd bezoek verwacht.

Achteraan in onze tuin is een hok waarin een paar jaar fazanten hebben gezeten, eentje die hier ook was binnen gevlogen op een keer, door niemand in de buurt gemist werd en niet meer weg wilde, en een tweede, een mannetje, dat we er als gezelschap en met het oog op kleintjes hadden bijgekocht. Maar het boterde niet zo goed in de menage en blijkbaar is het kweken van fazanten niet zo evident... Ten slotte zijn ze na jaren allebei gestorven, eerst Fraza, daarna ook Fonzie.

Onze buren hebben de fazanten nog eten komen geven in de vakantie en nu was hun vraag of die bruine kip niet bij ons mocht, in het hok, dat ook draad bovenaan had, indertijd om de katten weg van hysterische Fraza te houden. Daar kon ze niet meer weg vliegen...

Goed idee, Merel pakte haar bruine vliegkip onder de arm en kwam ze in ons hok steken. Ondertussen was dat hok een varenjungle geworden, er moest dringend wat gesnoeid worden! En gisteren stond mijn buurvrouw aan de deur met een lege doos Pampers. De doos bleek niet echt leeg, de witte kip zat erin. Een beetje mager en wat kaal geplukt, maar duidelijk fit. We waren allebei verheugd dat de "zusjes" herenigd zouden worden.

Wordt vervolgd...