Poëzie op de drempel.

Vorige zomer had ik mijn zus een servies beloofd en nogal laat besefte ik: dit cadeau moest nu onder de kerstboom. Ik begon diepe en platte borden te draaien, standringetjes af te draaien, kopjes op te trekken en fijne handgreepjes neer te trekken, oplossingen te zoeken om die dingen elegant te glazuren, een oven te vullen en weer leeg te halen.

Ik merkte dat het ritme van de klei en de keramiek een ritme is dat me ligt, dat me poëtisch stemt.

Een vriend wenste me een artistiek jaar voor 2009.

Klei.

Enkele klanten begonnen spontaan te vertellen over de bewoners die de geschiedenis schreven van het huis van De Koploper. Veel te persoonlijk, maar zeker stof om vele blogartikeltjes te vullen.

Mensen. Geschiedenis. Klei.

Collega's, klanten en vrienden, de grens is vaak moeilijk te trekken, hielden open deur en tentoonstellingen. Soms had ik echt weer zin om te zien waarmee ze bezig waren en bezocht ik er een. Marnic is de man met de houtoven in Overboelare (een naam die een potentieel aan poëzie in zich draagt), waarbij ik wel al eens een stook heb meegedaan.

porseleinen potjes Marnic

Dit trio zocht ik uit terwijl Marnic wat technische details voor de temperatuurmeting van de oven besprak met mijn echtgenoot. Drie kleine stoere potjes die, ondanks de teerheid van hun porseleinen huid, trots de meedogenloze hitte van de vlammen hebben doorstaan. Sierlijk en uniek getekend door assen, met zelfs een wonderlijke druppel glazuur, staan ze nu in mijn "stoeferskastje" in de living. Iedere avond steek ik het licht erin aan en speelt mijn oog met de vormen, de negatieve ruimte tussenin en het algehele beeld van het drietal.

Porselein. Pottenbakker. Klei.

Ik geniet van de strijd tussen de geur van het wierookstokje die het opneemt tegen die van de mosseldamp. Zie het vormenspel van de rookpluim en het stof neerdwarrelen door het zonlicht, op het keramisch houdertje...

Geur, vorm, stof. Klei.

Vandaag ontroert de dons op de voet van een champignon mij, net voor ik hem eraf snij en de rest in de pan mik. Schimmel, in hemels naam.

Aarde, schimmel, leven. Klei.


Kortom, de poëzie is er weer. Ik en mijn klei, jullie klei, onze klei.
Een gedicht, een gebed?
Amen.

En het staat hier mooi te wezen, poëzie op de drempel. De drempel van 2009.


Iedereen een heel mooi, creatief en hoopvol 2009 gewenst!!!

Open en gesloten

OPEN en XTRA OPEN

cadeautjestijd

aangepaste openingsuren:

Vrijdag 19/12 van 14u tot 19u.

Zaterdag 20/12 van 9u30 tot 12u30 (gewone uren)

Zondag 21/12 van 14u tot 17u.

Maandag 22 en dinsdag 23/12 gewone uren.

Zaterdag 27/12 van 9u30 tot 12u30 (gewone uren)

Maandag 29 en dinsdag 30/12 (gewone uren)

wees welkom!!!

...

GESLOTEN

Woensdag 24 t/m vrijdag 26/12

Woensdag 31/12/2008 t/m zondag 04/01/2009

PRETTIGE FEESTEN

en

TOT IN 2009!!!!!

...

Kerst en eindejaar staan voor de deur. Een tijd van feesten, een tijd van wensen en voornemens, een tijd van cadeautjes en zoenen, een tijd van (veel te veel) eten en drinken, een tijd van bomen en ballen, een tijd van lichtjes en vuurkorven... Je kan er vast nog wel een paar bedenken. Het is vooral een tijd waarin tradities hoog in het vaandel worden gedragen.
En het regent opendeurdagen en tentoonstellingen. Creatieve en kunstminnende medemensen hoeven hun heil niet in grootwarenhuizen te zoeken voor de cadeautjesjacht, zoveel is zeker.
Ook dit jaar doet De Koploper mee. Uiteraard.
Je kan gewoon eens langs komen om de lichtjes op de gevel te bewonderen, maar achter die gevel vind je ook van alles om jezelf of andere creatievellingen mee te verwennen. Er zijn juweeltjes in porselein en agaat te koop en ook wat ander eigen (draai)werk. Je kan iemand verwennen met wat gereedschap om te boetseren, te glazuren of te draaien. Er zijn ook weer cadeaubonnen in originele verpakking... Zelfs een deelname aan een cursus kan een origineel geschenk zijn.
Vanaf vrijdag 19 december zal het eigen werk uitgestald worden.

Het was een druk jaar, soms veel te druk. Maar ik hou er toch aan jullie allemaal te bedanken voor de loyaliteit aan mijn zaak, de inspirerende gesprekken, het ongevraagd, maar zeer gewaardeerd reclame maken bij je kennissen, het volgen van mijn blog, het lanceren van leuke opmerkingen over wat je las, het deelnemen aan de cursussen waarbij er vaak leuke interacties tussen docent en deelnemer of tussen deelnemers onderling ontstonden... Op zulke momenten besef ik: ik hou van mijn job!

Maar, mijn gezin durft wel eens te mopperen en ik moet toegeven dat ze wel eens te klagen hebben gehad. Zakdoeken en slips worden al lang niet meer gestreken (doe jij dat dan?), maar gewoon zelf van het droogrek of uit de droogkast geplukt, paletten klei worden in weer en wind, zelfs in de sneeuw binnengetrokken en leeggehaald, de gerechten ontbreken wel eens aan originaliteit, soms vergeet ik zelfs wel eens boodschappen te doen en vallen de muizen dood op tafel, ik val zelf, in slaap voor de televisie omdat ik het niet meer gewoon ben niks te doen, er wordt een bittere strijd voor het computergebruik gevoerd en 's zondags moeten ze soms de sleutel van mijn atelier verstoppen om mijn neus eens te zien...
Een van mijn voornemens is dus mijn jongens, euh, mijn mannen wat te verwennen en eens af en toe iets samen met hen te doen (en, beste mensen, hier bedoel ik dan mijn lieve echtgenoot en mijn 2 mooie zoons). Daarom zal De Koploper enkele dagen gesloten zijn tijdens deze periode. Kijk eerst op deze blog, zodat je niet voor de gesloten deur staat.

Maar de dagen dat De Koploper open is in deze periode, zal ik blij zijn jullie te woord te staan en alvast het beste te wensen voor 2009!

Porzellan das weiße Gold.

Porselein, het witte goud. Zo noemt hij het ook en hij is de enige niet.

We zijn ruim een jaar later, een jaar na Victor Greenaway.

Ik heb in het verleden wel porselein gegoten in gipsen mallen en met vlasporselein gewerkt. Bij het gietwerk heb ik trukjes moeten zoeken om dun te kunnen gieten. En ik heb er gevonden...

Maar het vlasporselein, dat bleek pas een ontdekking! Dit materiaal laat toe om als volslagen leek de meest gekke dingen te doen met het witte goud: "Porcelain for dummies!!!" Begrijp me niet verkeerd: porselein voor beginners, zeker niet voor dommerikken! Het resultaat na bakken is écht porselein en de vezeltjes hinderen enkel een klein beetje bij het versnijden van plakjes. Verder is het een prachtig materiaal om mee te werken, je kan dik of juist flinterdun werken, nog terug bij bouwen als het droogproces al begonnen is. Het papier en het vlas bakken weg en het resultaat is zeer licht. Zalig om zich alchimist te voelen als die ovendeur open gaat...
http://dekoploperklei.blogspot.com/2008/09/papier-vlasklei.html

En het echte ding, the real stuff? Dat wordt gestockeerd in de kleikelder en vol respect voor de materie én voor de toekomstige eigenaar aan deze laatste overhandigd. Nog altijd niks meer en niks minder.

Dat moet veranderen. Dat zal veranderen!

Einde maart 2009 krijg ik een nieuwe porseleintovenaar op bezoek in De Koploper.

Enkele maanden geleden stond ik in Duitsland in een winkel waar porseleinen bekers en schalen, zoals hierboven op de foto, me deden watertanden. De maker van dat prachtige werk stond me te woord en ging uitgebreid in op al mijn vragen, zelfs nog voor ik ze gesteld had. Eigenlijk heb ik niet veel gezegd, tijdens die eerste kennismaking, ik luisterde alleen en dacht na. Deze man wilde ik in De Koploper!




En dit is die man, Fritz Rossmann.

Fritz spreekt gelukkig ook zeer goed Engels, want ik begrijp maar Duits zolang het op Vlaams lijkt... Fritz vertelde over de verschillende soorten porselein en hield zijn mooie kelken tegen het licht om de verschillende craquelures te verduidelijken.

Hij nam me mee naar zijn atelier en haalde werkjes uit de pas geopende oven, fragiele porseleinen potjes en schaaltjes die gemaakt werden door absolute beginners in porselein, mensen zoals ik, tijdens een workshop bij hem. Enthousiast vertelde hij wel een uur lang over de materie.

Ondertussen had ik al mijn moed verzameld en stelde ik de vraag waar ik op broedde...

En ja, hij wilde naar Harelbeke komen!

Het vroeg wel wat heen en weer mailen om de geschikte datum te vinden en uiteindelijk is dat gelukt. Fritz Rossmann komt naar De Koploper en geeft een workshop van vrijdagnamiddag 27 maart, tot zondagnamiddag 29 maart 2009.

Hij richt zich tot iedereen die wat ervaring met klei heeft, maar je hoeft echt nog nooit porselein in je handen te hebben gehad om mee te kunnen doen, zo heeft hij mij verzekerd! Zowel pottenbakkers mogen komen leren draaien met porselein als keramisten die willen vormen en opbouwen met porselein zijn welkom. Het belooft heel leerzaam en veelzijdig aan informatie te worden.

Fritz zal ook vertellen over de verschillende soorten porselein die hij verwerkt, de verschillende eigenschappen.

Tijdens de workshop kan je uitzonderlijk halve pakken porselein kopen, zodat je verschillende soorten uit kan proberen. Alle resten worden verwerkt tot papierporselein volgens zijn eigen recept.

Links bij cursussen vind je alle uitleg over deze workshop. De plaatsen zijn uiteraard beperkt, dus...

Porcelain, the white gold.

Porselein, het witte goud. Zo staat het er. En zo voelt het ook, blijkbaar. Het dwingt respect af.

Vorige week had ik een vriendelijke dame in mijn winkel. Ze kwam voor het eerst in De Koploper en had porselein nodig. Ze vroeg wat uitleg... Dan word ik heel klein, want, eerlijk gezegd, ik ken er eigenlijk niks van. En iedereen die er wel al mee werkte, staat voor mij een stapje verder.

O ja, ik heb me er wel eens aan gewaagd, want ik wilde weten of het werkelijk zo anders is om mee te draaien. In alle intimiteit ontdekte ik dat het zeer sensueel aanvoelt bij het centreren, nat en nog vormeloos. Maar zodra je aan de slag gaat, is het net of het je waarschuwt: "Met mij valt niet te sollen!"

Mijn probeersels hebben nooit licht door gelaten en als ik het niet verklap, ziet geen mens dat het porselein is.

Victor Greenaway kwam hier nu al weer een jaar geleden, november 2007. Een echte tovenaar met porselein! Ik vond het een hele eer hem aan het werk te zien. Hij toonde zijn werk, hij demonstreerde zijn kunnen en hij begeleidde de deelnemers aan de workshop om mooie dingen te maken met het witte goud...

Iedereen was onder de indruk van zijn talent. Een talent dat veel oefening had vereist om kunst te worden. Heel geconcentreerd draaide hij mooie vormen, sierlijk afgewerkt met een "eenvoudige" spiraal en een effen glazuur. Helemaal af!

Een jaar verder. Nog steeds voel ik me niet klaar om de meester te volgen en me eraan te wagen...