De magie van het pottenbakken.

Toen ikzelf zovele jaren geleden verleid werd door de klei, was dat in de eerste plaats door het pottenbakken. De magie van zo'n homp klei die al draaiend vorm krijgt, die toverij wilde ik ook wel beheersen...

Veel en veel te weinig uitleg, veel en veel te weinig vrije tijd en vooral veel en veel te weinig oefening maakten dat ik het al heel snel opgaf en koos voor boetserend vormen, colombien, wat ik toen nog "met-worstjes" noemde en opbouwen met plakken.

Nu, na al die tijd ben ik teruggekeerd naar die oude liefde, sinds een drietal jaar. Het past wel bij mijn karakter, enerzijds dat eindeloos zoeken naar en vechten met de techniek en anderzijds dat spelen met modder...

In het atelier van De Koploper is er maar plaats om óf te draaien, óf te boetseren. Ik maak er een gewoonte van om na de zomervakantie alles in te richten om aan de boetseertafels te werken en na nieuwjaar tot aan de zomer gaan we dan weer potten draaien.

Momenteel zitten we dus in fase 1, Dirk Vanhaeren leert de dames weer mooie sieraden maken op zaterdag, terwijl Christien Dutoit op woensdag de boetserende groep begeleidt. Ik kan ervan genieten, net zo veel als de deelnemers...

Ondertussen vragen er weeral mensen wanneer we gaan leren pottenbakken. De data liggen nu vast. Hiernaast kan je de info oproepen. Februari 2009, het lijkt nog ver, maar mispak je niet, 5 van de 8 plaatsen zijn reeds ingenomen! En oud-cursisten maken nog de mooiste reclame over de aanpak van Dirk! Hierboven enkele resultaten na 5 weken les...

En français?

Al weer een nieuw avontuur... En nu maar hopen dat alles goed gaat. De Koploper in het Frans? Le coureur de tête? La tête qui court? Le premier? (al lijkt me die niet echt zo'n koploper momenteel...)
Tja, daar had ik nu eens niet aan gedacht, dat ik dat ooit moest vertalen!
Maar stilstaan is achteruitgaan en De Koploper moet blijven lopen als hij op kop wil blijven... In het Frans nu dus ook.
Hopelijk staat er allemaal niet te veel haar op. Als dat bij klei zo is, kan je daar nog wel iets heel goeds van maken, gewoon deur of raam openen, een neusknijper opzetten, verstand op nul en kneden maar. Hoe doe je dat met een taal?
Het kost me allemaal veel bloed, zweet en tranen. En alsof dat allemaal niet volstaat, vreet het ook nog kostbare nachtelijke uren slaap...
Enfin, lancé en français, sur espoire de victoire, of is dat niet helemaal zo in het Frans?

Voor de snelle slimme beslisser.

Het is weerom diezelfde groep mensen die aangesproken wordt, namelijk de snelle slimme beslissers. Het zal snel (sic!) duidelijk worden waarom het snelle beslissers moeten zijn. Oordelen of ze ook slim zijn, zal ik wijselijk deze keer maar aan anderen overlaten.
Ja, snel en flexibel moet je zijn om te reageren op dit bericht.
Waar gaat het nu eigenlijk over????
Wel, dit weekend is er in Nederland een zeer interessante keramiekmarkt.
Waarschijnlijk zijn er nu al een aantal mensen die er wel iets over hebben gelezen, maar misschien hadden ze nog niet besloten zo ver te rijden om een markt te bezoeken. Maar, mensen, ik wil er garant voor staan dat je hier een mooi en gevarieerd aanbod kan ontdekken!
Voor alle zekerheid kan je eerst op de site een kijkje gaan nemen om dan te beslissen of het de moeite is om het verre Milsbeek op te zoeken. Ik wil namelijk maandagmiddag geen rij ontevreden snelle(?) beslissers aan mijn deur en al zeker niet als ze dan nog slim zijn ook.
http://www.keramisto.nl/

Enkele (te) snelle veranderingen.

Door omstandigheden is de oorspronkelijke site van De Koploper vanaf heden niet langer te bezoeken. Dit was niet meteen de bedoeling, maar ja.
Tijdelijk is er relatief weinig info beschikbaar over wat je precies bij De Koploper kan vinden, zowel qua produkten, als qua cursussen. Ik moet dit nieuwe systeem een beetje gewoon worden en tot zolang zal het roeien worden met hele korte riempjes... Maar ik doe mijn best.
Ondertussen wil ik vragen dat al wie zich vragen stelt over hoe het nu allemaal zit met De Koploper gewoon een mailtje zendt, een telefoontje pleegt of even langs komt.

Een pakske klei graag...

"Een pakske klei graag." "Ik wil klei om te boetseren." Deze vragen hoor ik bijna dagelijks in De Koploper. Een eenvoudig verzoek, eenvoudig om te volbrengen, ware het niet dat er hier zo'n 70 kleisoorten beschikbaar zijn...
Als ik "welke klei?" vraag, is dan vaak het antwoord "gewoon, witte". Tja, dat reduceert het aantal mogelijkheden wel behoorlijk, maar toch.
Ik heb alle respect voor mensen die graag met klei werken en "gewoon" een pak klei willen en meestal stel ik dan enkele gerichte vragen, zoals: "Hoe groot wil je werken? Heb je graag een glad oppervlak? Ga je nog glazuren? Op welke temperatuur wordt het gebakken?..."
Niet zelden vloeit daar dan een leuk informatief gesprekje uit voort en weet de nieuwe eigenaar van het pakske klei ondertussen dat er verschillenden soorten te verkrijgen zijn en dat hij of zij best het nummer onthoudt als hij nog dezelfde wil achteraf.
Op een ontspannen moment, tijdens de vakantie, rustend in de tuin, in de zon (hoezo? in de zon?), bedacht ik dat het misschien goed zou zijn een "keramisch vragenuurtje" voor te bereiden om al die veel voorkomende vragen en problemen bij het kiezen van klei, engobe, glazuur, e.d. te bundelen. Snel stuurde ik een mail rond aan alle geregistreerde klanten met als titel: "Voor snelle slimme beslissers." En ik wachtte af.
Ondertussen zijn er nu drie van de vier sessies voorbij, elk twee maal per week. Het blijkt een schot in de roos!
Telkens als basis een drietal pagina's tekst over: "1. Klei" "2. Ongebakken klei, engobe e.d." "3. Glazuur" "4. Stoken en de oven". Anderhalf uur lang zit het publiek te luisteren, te verwerken en vragen te stellen. Men vertelt elkaar zijn ervaringen en deelt tips uit, niet enkel ikzelf voer het woord. Ondertussen krijgen ze de kans te zien wat er zo allemaal bestaat om je werk te decoreren en worden nieuwe kleisoorten ontdekt, d.m.v. de staaltjes op verschillende baktemperaturen.
Keramiek biedt zo veel mogelijkheden om je ding te doen, als je maar weet wat mogelijk is en welk resultaat je eventueel zal bekomen. Resten dan je eigen ervaringen, maar je bent aardig op weg met een klein beetje basis. Een paar weetjes, tips en aanwijzingen kunnen je behoeden voor vervelende mislukkingen zoals het aanbrengen van steengoedglazuur op een aardewerkklei.
Ik denk dat alle deelnemers zich alvast een notitieboekje hebben aangeschaft om een aantal dingen te noteren als ze iets maken. Misschien zijn er zelfs al een aantal die staaltjes maken van hun kleiresten.
Afwachten maar.
Maar het smaakt naar meer. Zo een keertje samen zitten om over een onderwerp te praten en zijn ervaringen te delen...
Misschien als er weer een inval komt, op een ontspannen moment... In de zon?!

Hier is 't.

In de Groeningestraat in Harelbeke staat een huis, zoals er vele huizen staan in de straat. Een huis met een geschiedenis, ouder dan zijn huidige eigenaars samen. Die eigenaars hebben 2 hele gewone zonen, nu ja, wat is gewoon? En enkele jaren geleden is er nog een nakomelingeske geboren. Het koppel zag zijn midlifecrisis naderen en wilde nog wel eens iets nieuws proberen. 't Was helemaal geen alledaags kindje.
De familie woonde in nummer 26, maar al gauw bleek dat huis niet groot genoeg met die nieuwe spruit, die steeds maar sneller groeide en vooral ook steeds zwaarder werd. Het gezin besloot al na enkele jaren dat het nieuwe gezinslid beter meteen een eigen stek kreeg... Nummer 24.
Dat huis herbergt nu De Koploper, die beweert dat je alles bij hem kan vinden wat de keramist en/of de pottenbakker nodig heeft. Ja, eigenwijs is hij wel een beetje.
Hij heeft nog wel de zorgen van zo ongeveer ieder ander gezinslid nodig. Iedere werkdag zit zijn mama de hele namiddag bij hem te werken en vaak heeft ze na sluitingsuur bijlange niet gedaan. Huiswerk krijgt ze ook mee en zaterdagen palmt hij zo stilaan ook al helemaal in.
Zijn vader zet hij continu aan het werk om van alles te maken om zijn stek in te richten, de handige man is bijna fulltime klusjesman. Zijn broers mogen eindeloos voorraden binnen slepen.
Tja, die jongste spruit is heel zelfstandig voor zijn leeftijd, maar heeft er duidelijk een handje van weg om anderen aan het werk te zetten en te houden.
Daar gaan we nog van horen...