De schopschijf.

Terug van vakantie. Aangezien het zuiden van Frankrijk ons nu al enkele jaren een beetje té warm leek in de zomermaanden, hebben we het eens wat centraler geprobeerd. De Bourgogne is heel... Bourgondisch gebleken: rust, lekker eten en heerlijke wijnen, vriendelijke mensen, een aangename temperatuur en bij wijle eens een verkwikkend buitje waarna alles snel weer opdroogt. We hebben ervan genoten. Hopelijk hebben jullie een even bevredigende ervaring achter de rug en kunnen we er weer allemaal tegenaan!
Ons vakantieverblijf was een prachtig huis, eigendom van een goeie kennis van mij, iemand die mijn eerste pasjes in de keramiekwereld heeft meegemaakt, iemand die daar in de tuin een ... idyllisch pottenbakkersateliertje heeft... met een schopschijf.

Het heeft dus maar enkele dagen geduurd of mijn boys verdwenen voor een namiddagje waterpret aan de sluis wat verderop terwijl ik mij hier installeerde met mijn pakske klei dat ik daags voordien in Saint-Amand-en-Puisaye buit had gemaakt.
Best lastig dat opstarten. De dame in kwestie is een behoorlijk stuk groter dan ik, ik moest dus altijd wat van het zitplankje afschuiven om het vliegwiel te lanceren. Het was wel een prima constructie met een goed lopende lager, zodat het stukje been-power best meeviel. Maar wat betreft het draaien zelf, is dat wel een hele aanpassing. Even versnellen en terug wat vertragen, zit er niet meteen in. Een keer stoppen om naar je resultaat te kijken ook niet. Je moet je werk wel een beetje plannen: bij hoge snelheid zal ik optrekken, straks vormen, om te vernauwen wat bijtrappen... En om af te draaien moet je nog meer geduld hebben, al draaiende centreren, je werk controleren en afhalen als dat ding eindelijk stil staat. Het was er wel zo stil dat ik de eikelmuis en het eekhoorntje in het bosje vlakbij de deur kon horen ritselen...
Na mijn eerste avontuur heb ik bedacht dat het heel interessant was dat er een buitendouche vlakbij het draai-ateliertje staat. Ik heb de schort én mijn kleedje mogen spoelen, de moddersporen op mijn benen liepen van mijn dijen tot aan mijn enkels!
Na die eerste poging ben ik er nog wel eens aan gaan zitten en het ging steeds beter en ... wel wat properder. Rustig centreren, draaien, je handelingen gecontroleerd uitvoeren, opnieuw centreren om af te draaien, eerst alles goed bestuderen, ...

Het maakt je allemaal wel wat meditatief. Wat tijd nemen om je handelingen te analyseren, je gaat er gelijk anders door denken.
Vakantie is dan ook periode waarin ik de zaken anders ga benaderen, meer open sta voor indrukken en overpeinzingen, me meer verwonder over bepaalde facetten van het schijnbaar alledaagse leven.
De Morvan is een streek die goed in de markt schijnt te liggen bij de Nederlanders. In een boekhandeltje in Château-Chinon, een klein gehucht tegen een flinke heuvel die je kan beklimmen om over de streek uit te kijken, zag ik een boekje in de etalage liggen, met als titel: "Le Morvan, terre promise des Hollandais"... En in de plaatselijke supermarkt, waanden wij onszelf meer bij de Noorderburen dan bij die van het Zuiden... Blijkbaar hebben de Nederlanders er massaal huisjes opgekocht in de streek en genieten zij er van mei tot eind september. Nu, het was blijkbaar ook de favoriete plek van François Mitterand, die nog burgemeester van dit dorp was geweest en senator als vertegenwoordiger van het departement Nièvre. Dit ontdekten we na wat opzoekwerk toen we ons hadden vergaapt aan de speelse fontein voor het gemeenstehuis, met beelden van Niki de Saint Phalle op indrukwekkende bewegende machinerie, ontworpen door Jean Tinguely. Het is wel wat onverwacht dat je hier een fontein vindt die eigenlijk in een grootstad als Parijs of Bazel hoort te staan pronken... Ze staat er nu enkel voor een handjevol inwoners en jaarlijks wat toeristen die haar hier ontdekken...

Rare jongens, die Fransen...
"Op z'n Frans" betekende baguette halen om 10 u 's ochtends, in de bar. Wacht je dan tot zo laat om te ontbijten? Of kon je meteen een apéro bestellen terwijl je zat te wachten?
Ook door de directe buren op het vakantie-adres, heb ik een totaal andere kijk op mijn omgeving gekregen. Al van 's ochtends vroeg stonden ze aan de draad binnen te gluren. De hele dag hingen ze rond op het grasveld. Als je iets ondernam, volgden ze elke beweging. Op de meest onverwachte dingen hadden ze luid commentaar. En om zelf wat te doen, àls ze dan al eens iets besloten te doen, bewogen ze steeds allemaal in groep. En eten, de hele dag door graasden ze lustig voort, zonder ophouden. Dat kauwen maakt behoorlijk wat lawaai, als al de rest stil is.

...
Vorige week was het een beetje bruusk, de verandering, het was lastig starten. Knop omdraaien, andere prioriteiten. Zelfde leventje, andere versnelling. Wat zoek je in de vakantieperiode?
Van Roderveld en Shimpo naar schopschijf en weer terug.
De hoeveelheid keramische vakantiesouvenirs was wel een beetje kleiner. Ik heb al veel minder plaats in en op mijn kasten en hield het deze keer bij één mooie kaas- of taartschaal, de rest heb ik zelf gedraaid dit jaar, op de schopschijf. Ongebakken vakantieherinneringen... ik kan ze hier thuis nog wat verder vorm geven en afwerken.