Soms, nee, zelfs vaak vind ik werken best leuk. 't Is wel eens wat te veel van het goede, maar ik moet zeggen dat ik mezelf gezegend voel met mijn job.
De laatste tijd bak ik wel vaker iets voor klanten.
Een van die vragende partijen is Frank Vanhooren . Hij deponeert dan 1 of meerdere bananendozen in de Koploper, met de vraag om de inhoud biscuit te bakken.
Die inhoud bestaat dan uit een groep heren, niet meer piepjong en duidelijk getekend door het leven... Gezegend met een uitdrukking die je aan het denken zet, die je doet verzinnen wat hen allemaal overkomen is en wat ze over de wereld denken.
Thuis stal ik ze uit in de oven, zet ze in een kringetje en laat ze vertellen. En, ik moet bekennen, ik weet zeker dat al die verhalen niet voor publicatie vatbaar zijn! Het gaat er soms heftig aan toe. De ene kraamt een theorie uit, die dan druk wordt weerlegd door een andere. Een derde scheurt zich af van de groep en slaat een hele andere weg op. Er wordt druk gefilosofeerd aan de vooravond van het Stenen Tijdperk!
Ik help hen dan om eens van standpunt te veranderen en suggereer een andere kijk op de zaak.
Uiteindelijk denk ik dat ik hier maar beter de deur dicht doe, ik ben te oud om met poppen te spelen.
's Nachts laaien hun gesprekken en discussies nog op tot grote hoogten en het vuur zal hun trekken verstenen.
Ik beslis ze lang genoeg te laten afkoelen en dan laat ik hen weer gaan. Dan mag Frank weer spelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten