11 November...

Er speelde een glimlach op mijn lippen toen ik antwoord kreeg van Fritz Rossmann op de vraag wanneer hij beschikbaar was voor een workshop: het weekend van 11 november. Was hij nu serieus? Was het een grapje of toeval? Ik suggereerde dat het een mooie datum was om als Duitser naar België te komen...Geen antwoord. Een gevoelige snaar? Ik kon het me niet inbeelden, maar je wist maar nooit...

Wat later zag ik Fritz Rossmann op een markt en haalde het even aan om zijn reactie te meten. Hij had de zinspeling niet door en 11 november wordt nu niet bepaald herinnerd in Duitsland...

De man heeft het gewoon heel druk op dit moment. Zijn kunde is ontdekt door een Japanse kunstenaar met faam en deze man is een workshop komen volgen en heeft Fritz nu uitgenodigd om naar Japan te komen. Verder is hij druk in de weer met exposities, nieuw werk... Het was in ieder geval niet gelogen dat het te nemen of te laten was, dat weekend, op die datum, zijn agenda staat namelijk overvol.
Donderdag zou hij arriveren. Plots kreeg ik telefoon. Zijn oven was nog te warm en die moest nog geleegd en terug beladen worden. Bovendien hing er een dichte mist rond Koblenz, de streek vanwaar de man vertrekken moest. Het werd dus vrijdagochtend. Vrijdag 11 november, de Duitser kwam.

Het is de tweede keer dat Fritz hier een workshop geeft in mijn zaak. Het viel mij nog meer op hoe onderlegd hij is in de materie. Hij kent zo ongeveer alle soorten porselein, alle eigenschappen en truukjes om het witte goud te smeden. Hij onderzoekt geglazuurde oppervlakken en legt uit waar het mis ging, hoe hoog hij denkt dat ze gebakken zijn, tips om het beter te doen... Ook de deelnemers genoten ervan, draaiers en "opbouwers", er waren er van soorten, deze keer.
Aangezien Fritz les geeft aan de Kunstacademie in Höhr-Grenzhausen, loopt hij ook rond met een uitgebreide bibliotheek rond de materie. Maar tijd om eens goed te snuisteren in al die lectuur namen de deelnemers niet, ze wilden zo graag alles proberen.
Eh, gelukkig niet helemaal alles...

Iedereen ging tevreden naar huis. Zo hoort het ook.
Hier is huis is deze man veruit de aangenaamste gastdocent die hier al heeft verbleven. Alles is goed, hij schikt zich, is vrolijk, bedankt voor alles wat je voor hem voorziet... Zelfs de "geleide" tour in Kortrijk, by night en rustig een typisch Belgisch biertje drinken, het bevalt hem. Ik hoop hem nog wel eens te mogen ontvangen.