Klei in de zomer.

Het is vandaag een echte hete zomerse dag. Mijn klanten merken op dat De Koploper verfrissing biedt. Het is inderdaad een ruimte die geen airco nodig heeft. Een goed geïsoleerd gebouw, dat heb ik te danken aan de eigenaar die vertrouwd is met die materie. In de cursusruimte is wel wat warmer, maar hier beneden is het heerlijk!Mijn klanten vragen wanneer de zaak gesloten zal zijn en mijn gedachten gaan spontaan op reis... De bergen bij Barcelona worden het dit jaar, met een tussenstop in Millau, want ik wil die brug nu wel eens zien!

Ik heb al wat gezocht op het net en er is uiteraard keramiek te bekijken in de streek... Om te beginnen:
Museu de Ceràmica

Wie nog wat leuke adresjes kent, laat maar komen!

Verder droom ik ook van Figueres, met een bezoek aan het Dali-museum. Ik kijk al uit naar de discussies en gesprekken met mijn oudste zoon Maxime over het surrealisme, Freud en zijn dromen, het onderbewuste... Het was examenstof, net nog enkele dagen geleden...

Nog 3 weken in het vooruitzicht... 3x maandag, 3x dinsdag, 3x woensdag...3x vrijdag en 3x zaterdag en 1x zondag... 3 weken met veel drukte... Zaterdag komt Jeroen Degrijse, met zijn kip. Deze jonge beeldhouwer zal de deelnemers van de boetseercursus helpen een mooi en artistieke kip te maken. Het zal hier weer een gekakel van vrolijke dames worden, dat zie ik al gebeuren!
Meester Jeroen zal dit in goede banen moeten leiden...

De tweede week van juli gaan we dan draaien en potten bakken! Er staat weer nieuwe lichting enthousiastelingen te wachten om de klei te temmen op de schijf...
Het werkjaar sluiten we in schoonheid af met het bezoek van Alicja Patanowska: draaien met porselein..

Keramiek om (bijna) in te wonen.

Tja," hoe doet ze dat?", zou ook hier weer een toepasselijke vraag zijn.

Eva Hild is een Zweedse keramiste die zeer grote en indrukwekkende sculpturen bouwt. Ze bouwt de vormen op, schuurt ze en stelt ze dan ... overal ter wereld op.
Indrukwekkend is wel een heel toepasselijke beschrijving, net als "plastisch, natuurlijk, vloeiend en groots" dat zouden zijn.

Oordeel zelf maar. Je moet wel het formaat in overweging nemen. Maar dat springt meteen in het oog bij het bezoeken van haar site.

Net of je vloeiend tekent in de ruimte, zoals kinderen met linten in de wind... Of volwassenen, natuurlijk. Zoals Eva Hild.

Zelf staat ze vooral stil bij fysische ervaringen zoals druk, weerstand, inspanning, rust, penetratie en behuizing, vertaald in convexe en concave vormen, een relatie met het menselijk lichaam.
Maar dan groot, bijna groot genoeg om in te huizen, lichamelijk in te wonen.

Ik stuur altijd een berichtje naar de kunstenaar die ik vermeld. Bij Eva Hild kreeg ik meteen een heel vriendelijk antwoord, met de vraag of ik ook de fotografe van 2 van die foto's wilde vermelden: Anna Sigge. Bij deze doe ik dat graag.

Hoe doen ze dat?

"Ik ben nog maar een beginner(ke)."
Een zin die ik al zoooo vaak hoorde uitspreken. Ik beantwoord meestal met een glimlach en voeg eraan toe, dat "er nog zo oneindig veel mogelijk zal blijken dat je waarschijnlijk heel lang beginner zal kunnen blijven".
En dat het net precies een zegen is van deze materie.
Ik meen het.
Je mag denken dat je alles nu wel kan doorgronden, er het blijft altijd nog wel een stukje onontgonnen terrein beschikbaar. Heerlijk!

"Hoe doet die dat?" Nog zo'n vraag.  Heb ze me net weer gesteld toen ik het werk ontdekte van Rafaela Pareja Ribera.

Een dame met een engelengeduld? Een slimme madam? Een meiske met een truuk
In ieder geval, haar werk maakt indruk. Ik ben alvast onder de indruk.
Porselein? Porselein!

Buitenaards...

En deze dan? Dubbelwandig dan nog:

Of met een stoppelbaardje...

Tja, in Spanje vind je haar terug in tentoonstellingen en ze wint prijzen. Ik kan erin komen...

Hoe doet ze dit, in godsnaam?
Ik ben eens gaan zoeken en lezen over haar, mijn beste Spaans onder mijn linkerarm, een dikke woordenboek onder de rechter en een Google Translate achter het klavier onder mijn vingertoppen...
"Zij brengt kwalitatieve keramiek, kwalitatieve kunst, die ons niet onverschillig laat, die ons de natuur laat voelen, ontdekken en beleven, en ons een leven brengt vol gevoeligheid, vrede en harmonie."
Ja, meneer ze kunnen het goed zeggen.
Ik heb eigenlijk alleen maar zin om te kijken en te genieten.
Hoe doet ze dat?
Sjapoo!
Of nee, doe mij maar een volle sombrero, eentje met wat schaduw om te rusten, na te denken en vooral... te genieten.
Tja, vakantie stilaan in zicht en dan zoveel moois om je heen...